Pytanie: Studiuję teoretyczną część Kabały, aby łatwiej wyobrazić sobie duchowe połączenie. Dlaczego potrzebuję tak dużo wiedzy, skoro studiuję materiał dla siebie?

Odpowiedź: Właśnie dlatego, aby zrozumieć swoją strukturę i budowę świata.

Studiujecie wieczną naukę Kabały! W tym świecie a także w przyszłym świecie, w tym życiu i w “pozaziemskim“ życiu, pomimo wszystko będzie potrzebna.

Studiujcie Kabałę! Bo to jest wiedza która pozostanie z wami na zawsze.

Z lekcji w języku rosyjskim, 10.12.2017

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Studia Kabały

Pytanie: Jeśli na człowieka zwalają się cierpienia nie do zniesienia, czy może znaleźć w nich jakikolwiek sens, żeby posłużyło to jako lekarstwo?

Odpowiedź: W tym celu muszę wiedzieć, skąd pochodzi cierpienie, jakie jest jego źródło, i jak można je pokonać. Trzeba przezwyciężyć nie samo cierpienie, a usprawiedliwiać je i zobaczyć jaką korzyść otrzymuję z tego, że cierpię. To jest to, co przywodzi człowieka do zrozumienia prawdziwego sensu życia.

Nie należy oczekiwać, kiedy nadejdzie nieszczęście – należy wcześniej szukać sensu życia i postrzegać go na zewnątrz tego świata. Ponieważ w naszym świecie nie ma sensu: wszystko, co przechodzimy w nim, jest jednym cierpieniem, jak w obozie koncentracyjnym, żeby z całego przechodzącego tutaj procesu odnaleźć sens, który jest wyższy niż to życie na tym świecie. Ten sens usprawiedliwia nasze istnienie w tym świecie, a w samym życiu tutaj nie ma żadnego sensu.

Jeśli to życie się kończy, to jaki może być w nim sens? Rodzimy dzieci jako swoje przedłużenie, ale przecież czeka ich taki sam los. Poza tym, każdy postępuje egoistycznie, kosztem bliźniego. Okazuje się, że jeśli to życie zaczyna się i kończy na płaszczyźnie tego świata, to nie ma w nim żadnego sensu.

Dlatego, aby odnaleźć sens, musimy wyjść za granicę tego małego i bardzo ograniczonego świata, maleńkiej planety Ziemia. Maleńkiej ludzkości, krótkich lat naszego życia. We wszystkim tym od samego początku nie może być żadnego sensu, i nie trzeba go szukać. Ale jeśli komuś udaje się znaleźć jakiś sens, to jest on podobny do dziecka, które na razie gra w zabawę.

Sens może być tylko w tym, gdy wiążę siebie z wiecznością, z nieskończonym procesem, to znaczy powyżej czasu, ruchu i przestrzeni, powyżej wszystkich ograniczeń tego świata. W przeciwnym razie będzie to fałszywym sensem życia, który staram się ukryć przed samym sobą, co w rzeczywistości nie ma sensu.

Tylko jeśli osiągam sens powyższej czasu, ruchu, przestrzeni – wieczny przepływ, wieczny cel i mogę podnieść się do tego celu, wtedy w tym znajdę sens. Oznacza to, że tutaj włączona jest Wyższa siła, która jest powyżej natury – tylko w takiej formie można odkryć sens życia.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 09.01.2018

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Sens życia

Pytanie: Jakie są Pana korzyści z przekazywania wiedzy? Czy uważa Pan, że jest to niewdzięczna praca – uczenie innych?

Odpowiedź: Nauczanie innych jest bardzo niewdzięczną pracą. A co do nieszlachetności – to mylisz się.

W moim przypadku nauczanie jest szlachetnym działaniem, dlatego że dzięki temu przybliżam ludzi do ich duszy. Przecież dusza nie znajduje się w człowieku. Jest to właściwość obdarzania i miłości. Dusza znajduje się wokół nas a my musimy ją osiągnąć. Staram się tylko popychać ludzi do tego i próbuję nakierunkować ich, żeby mogli wejść w swoją duszę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 24.09.2017

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Trudno jest zrozumieć, że istnieje tylko jeden sens życia – wspólny dla wszystkich. Przecież nie każdy człowiek szuka własnego sensu?

Odpowiedź: Okazuje się, że każdy człowiek każdego dnia szuka nowego sensu, czyli to od czego otrzymać dzisiaj zadowolenie. Ale prawdziwy sens życia nie może być tymczasowy: jeśli sens wyczerpał się, to znaczy że nie było sensu. Moje życie kiedyś się skończy i nawet jeśli troszczyłem się o innych, to ich życie też nie jest wieczne.

Sens życia może być tylko wieczny. A jeśli tak nie jest i jest on ograniczony czasem naszego życia, to pozostaje nam albo dezorientować siebie, znajdując wyimaginowany sens w jakimś hobby, albo nie szukać w ogóle sensu, a po prostu żyć bieżącą chwilą.

Pytanie: Kiedy człowiek dochodzi do potrzeby odnalezienia wiecznego sensu życia?

Odpowiedź: To zależy od wewnętrznego rozwoju i miary cierpienia. Człowiek musi cierpieć z powodu tego, że jego życie mija bez sensu. Jego życie może być bardzo pomyślne, po prostu królewskie, kiedy niczego nie potrzebuje, z wyjątkiem jednego pytania: „Ale po co ja żyję?” Może mieć wszystko na tym świecie, ale to go nie napełnia. To zależy od wewnętrznej potrzeby człowieka.

Jeśli nie napełniamy się wiecznym, prawdziwym sensem życia, to jest to życie na cielesnym poziomie, dopóki to ciało nie umrze. Jeśli chcemy podnieść się do prawdziwego sensu, to musimy cały czas być związani z celem, który odpowiada na to pytanie. To znaczy, musimy związać się z Wyższą siłą natury, która steruje całym wszechświatem. Osiągając ją odkryjemy sens życia.

W połączeniu z Wyższą siłą człowiek zaczyna rozumieć, że ona stworzyła wszystko ze specjalnym celem. I jeśli człowiek jest związany z celem dotyczy to jakiegoś korzenia w tym świecie, to wie jak prawidłowo go użyć, aby nadać sens swoim działaniom. Może prawidłowo wykorzystać każdy szczegół tego świata, aby przez niego związać się z Wyższym zamysłem stworzenia.

W ten sposób uświęca cały ten świat, zawracając go do Wyższego korzenia, z którego ten świat kiedyś się rozprzestrzenił. Okazuje się że wtedy rozumie jak poprawnie korzystać z tego świata. Chociaż działania te nie są widoczne na zewnątrz, dlatego że wszystko zależy od intencji człowieka.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 09.01.2018

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Sens życia

Pytanie: Dlaczego ten świat został stworzony? Jaka rola jest powierzona człowiekowi?

Odpowiedź: Nasz wszechświat jest jak chaos: nie zrozumiałe jest to w jaki sposób został zbudowany, nie wiadomo w jakim celu powstał.

Gdy 60 lat temu uczyłem się w szkole, uważano, że wszechświat jest nieskończony i wieczny, a dzisiaj mówią zupełnie coś innego. Ale wszystko to opiera się na naszej bardzo ograniczonej wiedzy.

W ramach materialnych organów zmysłu i rozwiniętych przez nas wszelkiego rodzaju dodatkowych narzędzi, nie jesteśmy w stanie tego pojąć, ponieważ bardzo jesteśmy zamknięci w sobie, nie wychodzimy na zewnątrz – z samych siebie.

Wszystko co dzieje się, widzę w sobie i dlatego jestem ograniczony, ogólnie skończony. Gdybyśmy mogli postrzegać to co jest poza nami, a nie wewnątrz nas, to wówczas zobaczylibyśmy zupełnie inny obraz rzeczywistości.

Nauka Kabały przekazuje nam wiedzę o tym, że poza nami istnieje pole, które ma właściwości całkowicie odmienne od materialnych, uczy w jaki sposób: obdarzać, emanować, rozkoszować, nasycać, stwarzać, tworzyć, rodzić. A nasza natura – nieożywiona, roślinna, zwierzęca i ludzka – stworzona jest w przeciwnej sile, to znaczy: otrzymywać wszystko tylko dla siebie.

Dlatego że nasza natura – to egoizm na wszystkich poziomach, które możemy zaobserwować. A zewnętrzne pole jest całkowicie altruistyczne. Ale to nie jest ten altruizm, o którym rozmawiamy w naszym świecie, ale absolutny altruizm, skierowany całkowicie poza nas samych.

Te dwie przeciwstawne natury nawet nie stykają się między sobą. Ale zewnętrzna natura – ogromne, doskonałe pole stworzyło nas, nasz wszechświat: nieożywioną, roślinną, zwierzęcą naturę i człowieka. Przy czym człowiek, zgodnie z tą teorią, rozwija się dopóki nie zacznie czuć, że nie jest w stanie kontynuować istnienia w takiej ograniczonej formie.

Kabała mówi o tym, że dzisiaj dochodzimy do tego uczucia swojego ograniczenia, wadliwości. I nie mamy innego wyjścia, jak naprawdę zacząć przenikać w świat poza nami, ale do tego potrzebujemy właściwości obdarzania.

Jak wyjść z siebie w naszych odczuciach, zrozumieniu, świadomości, jest to problem który Kabała próbuje rozwiązać.

A rozwiązuje się to tym, że z jednej strony, kabalistyczna metoda wykorzystuje zewnętrzne pole – właściwość obdarzania i miłości, charakterystyczne tylko dla Wyższego świata.

Z drugiej strony, człowiek, który buduje zgodnie z tą metodą, określony system wzajemnych, dobrych relacji między ludźmi, wywołuje na siebie emanację zewnętrznego pola. Wpływ tego pola następuje według tych wysiłków, które człowiek przykłada w małej wspólnocie podobnie myślących ludzi, próbując upodobnić się do właściwości obdarzania i miłości.

Stąd właśnie pochodzi wezwanie „kochaj bliźniego, jak siebie samego”, które nie ma nic wspólnego z żadną religią. To starożytna propozycja dla człowieka, aby spróbował właściwie ustalić swoje relacje z innymi. A wtedy wywoła na siebie wpływ zewnętrznego pola obdarzania, dobroci, miłości i może stopniowo opanować te właściwości.

Na miarę pojawienia się w człowieku tych właściwości, które są pobudzane z otaczającego Wyższego pola, zacznie odczuwać to pole i swój związek z nim. Zrozumie, skąd pochodzi, dlaczego, w jaki sposób prowadzi go to pole do Wyższego poznania, do wyjścia ze swojego wąskiego egoistycznego świata. Taką właśnie wiedzę oferuje człowiekowi nauka Kabały.

Z programu TV „Razem o głównym. Aleksander Żdanow”, 24.11.2017

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Proszę powiedzieć co jest ważniejsze: światło przyjemności czy pragnienie? Światło tworzy pragnienie, czy możliwy jest odwrotny proces, kiedy pragnienie określa ilość i jakość światła?

Odpowiedź: Wszystko tworzy tylko światło – ono jest pierwsze i ono jest ostatnie. A my musimy je przebudzić.

Jeśli robimy to prawidlowo, to światło schodzi na nas i wypełnia swoją funkcję, a jeśli nieprawidłowo, wtedy działają zmuszające nas siły natury, które mimo wszystko korygują nas pod wpływem światła, ale w nieprzyjemny dla nas sposób.

Światło – to pragnienie Stwórcy. Otaczające światło znajduje się wokół nas i stopniowo przygotowuje nas do jego otrzymania.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.12.2017

Kategorie: Praca duchowa, Pragnienie, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Jeśli wokół siebie a także w innych, widzimy swoje własne właściwości, to jak zrozumieć powiedzenie: „Wielki jest Stwórca i tylko uniżony ujrzy Go“?

Odpowiedź: Stwórca jest naprawdę wielki, według właściwości obdarzania, emanacji. Dlatego tylko taki człowiek, który czuje się uniżony, ponieważ w nim odkrył się wielki egoizm, poczuje Stwórcę.

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.09.2017

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Czy wszyscy kabaliści mają podwójne postrzeganie na „ja” i na „swój egoizm‘‘?

Odpowiedź: To zależy od tego, z czym człowiek asocjuje się: z punktem w sercu czy ze swoim egoizmem. A jeśli z jednym i z drugim, to wtedy rzeczywiscie czuje się dualnym, podzielonym na dwie części.

Pytanie: Czy jest to dobry stan?

Odpowiedź: Bardzo dobry! W każdym punkcie życia, w dowolnym stanie kierujesz swoje myśli na to, że składasz się z dwóch części: z tego, czego pragnie twój egoizm, i z tego co ty chcesz jako człowiek.

Najlepiej jest oddzielić się od ego, popatrzeć z boku i upewnić się jakimi jesteśmy egoistami, porównać się z dobrem i zrozumieć jakimi możemy być.

Ale egoizm nigdzie nie znika i z tego powodu tak wiele nie cierpisz, odnosisz się do niego absolutnie obiektywnie. Jest to wielka właściwość natury, która pomaga człowiekowi podnieść się wyżej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 04.02.2018

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Czy dobrze uważam że działania Stwórcy – to przebudzające się we mnie pragnienia, myśli, które On mi posyła i stany, przez które przechodzę?

Odpowiedź: Absolutnie wszystko, co pojawia się w człowieku, pochodzi od Stwórcy. I najgorsze i najlepsze myśli, działania – są tylko od Niego.

Pytanie: Jeśli negatywne myśli i pragnienia przychodzą do mnie od Stwórcy, to znaczy że to w jakiś sposób mówi o Nim?

Odpowiedź: Nie. To mówi o tym, że On mnie przebudza. Nie ma znaczenia, w dobrą czy złą stronę, ale przebudza. A ja muszę skierować pojawiające się we mnie właściwości i działania odwrotnie na Niego tak, aby między nami powstało podobieństwo.

Pytanie: Jest powiedziane: „Z twoich czynów poznam Ciebie”. Chodzi o to, że nie można tego postrzegać dosłownie?

Odpowiedź: Wszystkie pobudzenia które powstają w człowieku, pochodzą od Niego, ale to w jaki sposób należy działać, zależy już tylko od człowieka.

Z lekcji w języku rosyjskim, 19.11.2017

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Bardzo wielu ludzi cierpi z powodu swoich niedociągnięć. Jak powinni z tym pracować?

Odpowiedź: Pracować należy w bardzo prosty sposób: kochać innego człowieka tak, aby poprzez zewnętrzne wady (fizyczne, fizjologiczne) zobaczyć jego wewnętrzne bogactwo. A wtedy wszystkie te zewnętrzne niedociągnięcia, wręcz przeciwnie, będą pokrywały cieniem jego wewnętrzne bogactwo.

Pytanie: Jak postrzegać swoje niedociągnięcia jako pozytywne?

Odpowiedź: W sobie widzę wszystko pozytywne. 🙂 W taki sposób jesteśmy zbudowani. Nawet jeśli czasami, w niektórych bardzo złych chwilach życia, karcę siebie, krytykuję, to należy pomyśleć o tym, kogo krytykuję?

Natura stworzyła cię w ten sposób, lub nazwij to „Stwórcą”, co jest jednym i tym samym. Dlaczego karcisz to? Skąd wiesz, może potrzebujesz tych wszystkich niedociągnięć właśnie dlatego, aby podnieść się nad nimi i osiągnąć poziom Stwórcy? Ponieważ na tym polega nasze przeznaczenie.

Pytanie: Jak prawidłowo używać niedociągnięć, aby podnieść się na następny poziom rozwoju?

Odpowiedź: Kochać. Kochać to znaczy kochać w nich to, że poprzez wzniesienie się ponad nie, owijając je w zalety, osiągamy najwyższy poziom rozwoju. A bez tego nie byłoby dla nas możliwe podnieść się wyżej.

Pytanie: Kiedy człowiek zobaczy że, to z powodu czego ma kompleksy, można skutecznie wykorzystać?

Odpowiedź: Tak. Powinien studiować naukę Kabały. Musi otrzymywać właściwe przykłady z tej nauki i siły, z pomocą których może próbować zmienić się – domagać się, prosić i ostatecznie zmienić.

Pytanie: Jaką jakość lub właściwość, która wydawała się Panu niezbyt dobra, wykorzystał Pan dla rozwoju, dla wzniesienia na następny poziom?

Odpowiedź: Jestem bardzo zazdrosny. Jestem bardzo zawistny, chciałbym jeszcze więcej chciwości.

Jedyne, co mam, to ogromna pasja do odkrycia sensu życia. I ta ogromna pasja opiera się na ogromnym egoizmie: „Dlaczego tak po prostu istnieję? Nie mogę sobie na to pozwolić, ja tego nie chcę. Muszę zrozumieć, dlaczego istnieję, jak prawidłowo realizuję każdą chwilę mojego życia”. Pochodzi to z wielkiej chciwości, z wielkiego egoizmu!

Chociaż ta moja jakość jest bardzo zła, ale ogólnie jest dobra. Dzięki temu rozwijam się. I po dziś dzień jestem bardzo chciwy – chciwy na to, aby wiedzieć, rozumieć i poznać. Jeśli u kogoś widzę, dlaczego ja tego nie mogę? Nie z merkantylnych celów, a właśnie z duchowych, naukowych itd.

Jestem bardzo zazdrosny. Oglądam w telewizji, jak ktoś gra na skrzypcach, fortepianie, dyryguje orkiestrą lub śpiewa, a ja niczego z tego nie umiem.

Pytanie: I jak Pan to uosabia?

Odpowiedź: Chcę tego wszystkiego!

Pytanie: I co Pan robi w takiej sytuacji?

Odpowiedź: Nic. 🙂 Nie mogę się rozdwoić, pracuję w swojej dziedzinie. Postanowiłem sobie, że tylko to jest dla mnie największym bogactwem, tylko to muszę osiągnąć.

Jeśli na przykład miałbym kopalnie miedzi, cynku, cyny, żelaza i diamentów. To co bym wybrał? – Oczywiste że diamenty. Nie możesz nic z tym zrobić, musisz wybrać najcenniejszą rzecz.

Tak i w tym wypadku. Wybrałem dla siebie to, że najważniejszą rzeczą w życiu jest osiągnięcie korzenia swojego rozwoju, następnego poziomu egzystencji i dążę tylko do tego celu.

Pytanie: To jest najważniejsze – mieć cel?

Odpowiedź: Tak. Najważniejszą rzeczą jest motto „żyj z błyskawicą”. „Płoń, płoń, gwiazdo moja!”

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 27.01.2019

Kategorie: Edukacja, Nowości, Pytania&Odpowiedzi, Różne