Dlaczego został stworzony ten świat?
Pytanie: Dlaczego ten świat został stworzony? Jaka rola jest powierzona człowiekowi?
Odpowiedź: Nasz wszechświat jest jak chaos: nie zrozumiałe jest to w jaki sposób został zbudowany, nie wiadomo w jakim celu powstał.
Gdy 60 lat temu uczyłem się w szkole, uważano, że wszechświat jest nieskończony i wieczny, a dzisiaj mówią zupełnie coś innego. Ale wszystko to opiera się na naszej bardzo ograniczonej wiedzy.
W ramach materialnych organów zmysłu i rozwiniętych przez nas wszelkiego rodzaju dodatkowych narzędzi, nie jesteśmy w stanie tego pojąć, ponieważ bardzo jesteśmy zamknięci w sobie, nie wychodzimy na zewnątrz – z samych siebie.
Wszystko co dzieje się, widzę w sobie i dlatego jestem ograniczony, ogólnie skończony. Gdybyśmy mogli postrzegać to co jest poza nami, a nie wewnątrz nas, to wówczas zobaczylibyśmy zupełnie inny obraz rzeczywistości.
Nauka Kabały przekazuje nam wiedzę o tym, że poza nami istnieje pole, które ma właściwości całkowicie odmienne od materialnych, uczy w jaki sposób: obdarzać, emanować, rozkoszować, nasycać, stwarzać, tworzyć, rodzić. A nasza natura – nieożywiona, roślinna, zwierzęca i ludzka – stworzona jest w przeciwnej sile, to znaczy: otrzymywać wszystko tylko dla siebie.
Dlatego że nasza natura – to egoizm na wszystkich poziomach, które możemy zaobserwować. A zewnętrzne pole jest całkowicie altruistyczne. Ale to nie jest ten altruizm, o którym rozmawiamy w naszym świecie, ale absolutny altruizm, skierowany całkowicie poza nas samych.
Te dwie przeciwstawne natury nawet nie stykają się między sobą. Ale zewnętrzna natura – ogromne, doskonałe pole stworzyło nas, nasz wszechświat: nieożywioną, roślinną, zwierzęcą naturę i człowieka. Przy czym człowiek, zgodnie z tą teorią, rozwija się dopóki nie zacznie czuć, że nie jest w stanie kontynuować istnienia w takiej ograniczonej formie.
Kabała mówi o tym, że dzisiaj dochodzimy do tego uczucia swojego ograniczenia, wadliwości. I nie mamy innego wyjścia, jak naprawdę zacząć przenikać w świat poza nami, ale do tego potrzebujemy właściwości obdarzania.
Jak wyjść z siebie w naszych odczuciach, zrozumieniu, świadomości, jest to problem który Kabała próbuje rozwiązać.
A rozwiązuje się to tym, że z jednej strony, kabalistyczna metoda wykorzystuje zewnętrzne pole – właściwość obdarzania i miłości, charakterystyczne tylko dla Wyższego świata.
Z drugiej strony, człowiek, który buduje zgodnie z tą metodą, określony system wzajemnych, dobrych relacji między ludźmi, wywołuje na siebie emanację zewnętrznego pola. Wpływ tego pola następuje według tych wysiłków, które człowiek przykłada w małej wspólnocie podobnie myślących ludzi, próbując upodobnić się do właściwości obdarzania i miłości.
Stąd właśnie pochodzi wezwanie „kochaj bliźniego, jak siebie samego”, które nie ma nic wspólnego z żadną religią. To starożytna propozycja dla człowieka, aby spróbował właściwie ustalić swoje relacje z innymi. A wtedy wywoła na siebie wpływ zewnętrznego pola obdarzania, dobroci, miłości i może stopniowo opanować te właściwości.
Na miarę pojawienia się w człowieku tych właściwości, które są pobudzane z otaczającego Wyższego pola, zacznie odczuwać to pole i swój związek z nim. Zrozumie, skąd pochodzi, dlaczego, w jaki sposób prowadzi go to pole do Wyższego poznania, do wyjścia ze swojego wąskiego egoistycznego świata. Taką właśnie wiedzę oferuje człowiekowi nauka Kabały.
Z programu TV „Razem o głównym. Aleksander Żdanow”, 24.11.2017