Po uświadomieniu sobie swojej egoistycznej natury ludzie osiągają drugi etap: „nie czyń drugiemu tego, czego sam nienawidzisz”. Jest to już jakościowa zmiana człowieka, gdy rozumie, że jeśli krzywdzi innego, krzywdzi samego siebie.

Komentarz: Widzimy, że ludzie w ekstremalnych sytuacjach, takich jak wojna, mogą nawet oddać życie za innych, nie dlatego, że dzieje się im krzywda.

Odpowiedź: Tak, ale to są na razie jeszcze pierwsze etapy wychodzenia z egoizmu.

Pytanie: Czy nie wystarczy uświadomić sobie zła swojej natury? Należy jeszcze zrozumieć, że musi być jakiś znacznie wyższy cel, znacznie wyższe wartości? Jakie one mogą być? Przecież zawsze powinny być dwa punkty.

Odpowiedź: Wyższa wartość polega na absolutnym wyjściu z egoizmu, gdy wszystko, co człowiek robi, robi dla dobra innych, a nie dla siebie. To jest jeden etap. Drugim etapem jest jego pragnienie upodobnienia się do Stwórcy. Stwórca jest absolutnym anty egoistycznym systemem, do którego człowiek musi się wznieść, przyłączyć, połączyć się z nim i w taki sposób osiągnąć swój cel: zjednoczenie ze Stwórcą.

Z programu telewizyjnego „Epoka ostatniego pokolenia”, 09.05.2024

Kategorie: Izrael dzisiaj, Izrael i narody świata, Rozwój egoizmu

Pytanie: Jak utrzymać intencję obdarzania, gdy nie ma możliwości, by wyjaśnić, gdzie dokładnie jestem: w „dla otrzymywania” czy dla obdarzania?

Odpowiedź: Zjednocz się z przyjaciółmi i zdecydujcie, co robić, a nie popełnicie błędu. A wskaźnikiem obdarzania są wasze myśli, jak podnieść innych.

Pytanie: Aby przyciągnąć światło wiary do dziesiątki, muszę widzieć wszystkich naprawionych, oprócz siebie. Odczuwa się to jak trwogę w sercu, to jest prawidłowe?

Odpowiedź: Nie, to jest nieprawidłowe. Jest to nieobowiązkowy warunek. Po to, aby zebrać się w jedno jedyne serce, w jedno jedyne kli i przyciągnąć do siebie Wyższe Światło, które prawidłowo połączy was ze sobą, nie musicie być naprawieni, musicie tylko pragnąć tego stanu. Wszystko zależy od waszego wspólnego pragnienia, które obejmuje i ogarnia was wszystkich.

Pytanie: Einstein powiedział: aby wskoczyć na stół, trzeba skoczyć ponad stół. W kontekście wyjścia z otrzymywania „dla otrzymywania”, co oznacza „ponad” i co musimy osiągnąć?

Odpowiedź: Oddać wszystko, aby wznieść się ponad swój egoizm.

Pytanie: Co zrobić, gdy mam wyraźną świadomość, że nie mam pełnej wiary, nie mam siły, aby podjąć jakieś działanie polegające na przybliżeniu lub modlitwie?

Odpowiedź: Spróbuj zbliżyć się do przyjaciół i razem z nimi uczestniczyć w naprawie.

Z lekcji według listu Rabasza, 04.06.2024

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Czy jest jakaś różnica w przekazywaniu Kabały ludziom w przeszłości a tymi którzy przychodzą teraz?

Odpowiedź: Oczywiście! Istnieje ogromna różnica w wyjaśnieniu, podejściu, konkretach i stylu prezentowania. Dawno temu, dwadzieścia lat temu, można było rozmawiać z człowiekiem tylko zgodnie z tym, co napisano w oryginalnych źródłach. Na przykład, Tora wspomina o wężu, wyjaśniało się, kim jest wąż i tak dalej.

Dzisiaj człowiek nie pyta o to, ponieważ rozumie, że jest to jakaś alegoria. Obecnie człowiek domaga się konkretnego wyjaśnienia, o czym mówi Kabała i co można osiągnąć za jej pomocą.

Wcześniej tak nie było. Wszystko było przedstawiane alegorycznie, opisowo. Wielki kabalista RAMHAL sześćset lat temu opisywał Kabałę w formie dialogu pomiędzy duszą i ciałem: ciało powiedziało, dusza powiedziała, ciało powiedziało, dusza powiedziała i tak cała księga zawiera dwieście stron. A kabalista RAMBAM pisał w formie wszelkiego rodzaju filozoficznych myśli i powiedzeń.

Oznacza to że każde pokolenie, nawet każde społeczeństwo narzuca własną formę narracji, przekazu.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. O starych materiałach”.

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Rozpowszechnianie metody, Studia Kabały

Pytanie: Jaką karę można uznać za największą w duchowości?

Odpowiedź: Gdy odbierane zostaje człowiekowi pragnienie do duchowości.

Pytanie: Wszystkie kary materialne pochodzą od Stwórcy. Którą materialną karę można uznać za największą?

Odpowiedź: Tę, która przeszkadza człowiekowi zajmować się duchowym rozwojem.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 13.05.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa