Uniwersalny fundament dla wszystkich nauk
Celem nauki jest ujawnienie Stwórcy – tej jedynej siły, która oddziałuje na nas. Nie mamy nic więcej do ujawnienia.
Przez naukowe podejście rozumie się możliwość zmierzenia ujawnionego zjawiska i jego opisania formułami, czyli ustalenia związku między przyczyną a skutkiem, opisania prawidłowości w parametrach czasu, ruchu, przestrzeni: duchowych albo materialnych, określenia korelacji sił, działań i wyników. Odkrywamy, w jaki sposób to wszystko jest ze sobą powiązane.
Ponadto musimy wyjaśnić same elementy,między którymi istnieje taki związek: co przedstawia sobą oddziałująca siła, czym jest materiał, na który ona oddziałuje, czyli obiekt oddziaływania, i co się dzieje z samą siłą i z materiałem w wyniku tego oddziaływania: jakie zachodzą między nimi reakcje i jaki jest rezultat. Na tym w zasadzie polegają badania naukowe i nie ma znaczenia, na jakim poziomie to się odbywa: na poziomie zwyczajnej fizyki Newtona czy fizyki kwantowej, makroświata czy mikroświata.
Nauka kabały natomiast podkłada pod wszystko jedną osnowę, mówiąc o dwóch siłach, oddziałujących na siebie: o pragnieniu otrzymywania i pragnieniu obdarowywania. Ona wyjaśnia, że prawidłowa percepcja rzeczywistości da nam możliwość ujawnienia, że wszystko, co dzieje się wewnątrz i wokół nas, jest w rzeczywistości tylko naszymi wewnętrznymi odczuciami w zakresie jednego materiału. Tylko że ten materiał jest podzielony względem mojego postrzegania na zewnętrzną część i wewnętrzną.
Nauka, która bada nasz wewnętrzny materiał, nazywa się psychologią. Anauki, których celem badań jest materiał, który wydaje nam się być zewnętrznym, nienależącym do nas, nazywane są fizyką, chemią, biologią – w zależności od poziomu materii, jego bliskości do nas.
Kabała nazywa się nauką wewnętrzną, a konwencjonalne nauki – zewnętrznymi, ponieważ nie czujemy, że zajmują się one tym, co znajduje się wewnątrz nas. Wszystkie ich działania, narzędzia jakby dotyczą tego, co uważamy za zewnętrzny świat. Ale problem jest tylko w nas samych.
Badamy pragnienia tego świata na nieożywionym poziomie, które nie postrzegamy jako nasze własne, i nazywamy to fizyką. Badanie pragnień poziomu roślinnego nazywamy botaniką, biologią, a poziomu zwierzęcego – zoologią itp. W istocie dzielimy nasze postrzeganie świata na kilka poziomów: nieożywiony, roślinny i zwierzęcy, i rozwijamy o nich nauki, uważając je jako znajdujące się na zewnątrz. W ten sposób możemy zbadać tylko materiał tego świata i tylko na takim prymitywnym, niskim stopniu i pod warunkiem, że postrzegamy go jako znajdujący się na zewnątrz.
Ale jeśli zacznę naprawiać swoje postrzeganie, to zobaczę, że cała rzeczywistość znajduje się we mnie i w niej działa tylko jedna siła. Poczuję, że to wszystko jest tylko jedną rzeczywistością, w której „nie ma nikogo oprócz Stwórcy”, którego poznaję w jednym jedynym pragnieniu. I wtedy wszystkie nauki zostaną wchłonięte przez naukę kabały. Bo po co będę studiował fizykę, biologię, zoologię, botanikę i wiele innych przedmiotów, w tym psychologię, wychowanie, kulturę, z których każdy jest tylko częściową wiedzą, fragmentem całego poznania i został rozwinięty przez człowieka?Tworzą one bardzo ograniczony, chwiejny obraz i często zmieniający się.
Pod tym wszystkimnie ma twardej podstawy. W procesie zbliżania się do jednościnaszej percepcjiwszystkie nauki będą przeżywać kryzys i zostaną wchłonięte przez naukę kabały, która zapewniuniwersalny, jednolity fundament dla wszystkich zjawisk zachodzących w materiale pragnienia rozkoszowania się pod wpływem jednego światła.
Dziś ludzkość ma tysiące różnych wzorów i formuł w różnych naukach.Ale to wszystko ostatecznie sprowadza się do przyjemności, pragnienia, ograniczenia i ekranu – konfrontacji dwóch sił, które godzą się ze sobą za pomocą środkowej linii. I to wszystko!
Z lekcji do artykułu z księgi „Szamati”, 19.12.2013