Pytanie: Czy przyjemność duchowa jest niezaspokojoną tęsknotą, presją psychologiczną, od której chcę uciec, ale tą samą przyjemnością, jaką czerpiemy z czegoś w zwykłym życiu?

Odpowiedź: Jest to przyjemność płynąca z jedności z całym wszechświatem. Tak jesteśmy skonstruowani, że człowiek odczuwa uczucie doskonałości całego wszechświata. I to odczucie doskonałości jest najwyższym napełnieniem, najwyższą przyjemnością!

Pytanie: Nieporównywalne z naszym, ziemskim?

Odpowiedź: Z niczym! Absolutnie z niczym! Niczego nie można zaoferować w miejsce tego. To jest nasze najwyższe, największe, najsilniejsze pragnienie, i jest napełnione wiecznością, doskonałością i harmonią. Czujesz wzajemny związek między wszystkimi przeciwstawnymi elementami, jak się uzupełniają wzajemnie, przepełniają.

Ta niekończąca się, harmonijna symfonia wypełnia cię tak bardzo, że praktycznie pozostaje ci tylko trochę możliwości myślenia, ale tylko po to, by uświadomić sobie, jak jest to ogromne i doskonałe.

Pytanie: Czy podczas snu również Pan to postrzega?

Odpowiedź: Zdarza się.

Komentarz: Interesujące jest życie w takim świecie.

Odpowiedź: Nie myśl, że życie w takim świecie oznacza ciągłe przebywanie w jakiejś nirwanie. Jest to świat, który musisz stale trzymać w sobie i wznosić się, analizować, podnosić się. To nie jest łatwy świat, nie. Ale oczywiście, jest to niesamowita przyjemność powiązania z doskonałością.

Pytanie: Co z tego wszystkiego wynika?

Odpowiedź: Wynik jest taki, że odczuwam swoją odpowiedzialność wobec wszystkich, jak bardzo muszę wgryźć się w sedno nauki Kabały i zrobić wszystko, co możliwe, aby wszyscy osiągnęli ten stan! W przeciwnym razie nie mogę mieć przyjemności, jeśli inni nie osiągną przyjemności. Jestem zobowiązany zniżyć się do nich i zrobić coś, żeby połknęli chociaż małą łyżeczkę przyjemności!

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Nieograniczona przyjemność“.

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi