Należy pamiętać, że cała nauka Kabały opiera się na pojęciach duchowych, które nie zajmują ani miejsca, ani czasu i nie ma w nich absolutnie żadnego zniknięcia i zastąpienia, a wszystkie zmiany, o których mówi się w tej nauce, nie oznaczają, że pierwszy stan znika, ale przybiera właśnie inną formę. (Baal HaSulam, „Nauka dziesięciu Sfirot”)

Pytanie: Czym jest ta duchowa rzeczywistość, która nie ma ani czasu, ani przestrzeni? Jak to sobie wyobrazić praktycznie, a nie filozoficznie?

Odpowiedź: Stwórca stworzył pragnienie. Samo pragnienie nazywane jest „miejscem”, a to, czego pragnie, nazywane jest „napełnieniem”. Napełnienie – to światło, które napełnia pragnienie, które czuje się puste. A będąc pełnym światła, czuje siebie w doskonałości. Z tych dwóch substancji, miejsca i wypełniacza, właśnie składa się całe stworzenie.

Pytanie: A jak można to sobie wyobrazić? Że to było kiedyś czy co dzieje się teraz?

Odpowiedź: Najlepiej sobie wyobrazić, że to było kiedyś. Tak jak mówi Ari: „Wiedz, że zanim zostały stworzone wszystkie stworzenia, istniało proste wyższe światło, które wypełniało całą rzeczywistość”.

Co oznacza rzeczywistość? – Miejsce. A potem Ari wyjaśnia, że jest to pragnienie, by poczuć pragnienie odczuwania światła jako wypełniacza. Właściwością światła jest napełnienie tego pragnienia, aby je zadowolić. Wszystko to wydarzyło się jeszcze przed Wielkim Wybuchem, przed pojawieniem się naszej materialnej rzeczywistości.

Z programu telewizyjnego „Nauka dziesięciu Sfirot (TES)”, 14.08.2022

Kategorie: Praca duchowa, Struktura Wszechświata