Ból nauczyciela
Pytanie: Każdego dnia przez długie lata przebudza Pan serca uczniów. Co Pan czuje, gdy widzi, że uczniowie których Pan kocha, nie odczuwają znaczenia lekcji? Co Pan czuje, gdy widzi ich nieobecnych?
Odpowiedź: Czuję, że niedostatecznie pracowałem.
Pytanie: Czy jest Panu przykro?
Odpowiedź: Z jednej strony, tak. Ale z drugiej strony rozumiem, że jest to tak zwany ból dorastania synów.
Pytanie: Co Pan robi z tym bólem?
Odpowiedź: Kontynuuję pracę z wami.
Pytanie: W liście 24 Rabasz napisał z perspektywy nauczyciela w odniesieniu do uczniów, a nie z punktu widzenia pracy między przyjaciółmi. Jak w takim razie powinniśmy to zastosować? Przecież przyjaciele nie postrzegają mnie jako nauczyciela.
Odpowiedź: To nie ma znaczenia. Postępujcie tak samo.
Z lekcji według listu Rabasza, 08.06.2024