Pytanie: Dlaczego na warsztacie nie mogę mówić o swoich odczuciach? Czy to znaczy, że muszę je ukrywać?

Odpowiedź: Nie musisz ich ukrywać, po prostu twoje egoistyczne uczucia nikogo nie interesują; z ich pomocą nie możesz nas naprawić, nie możesz nas podnieść.

Jeśli będziesz mówił frazami z książki, to nie myślę, że możesz zainspirować przyjaciół, dlatego że wszyscy rozumieją, że ty to wyczytałeś. I od serca mówić także specjalnie nie trzeba, ponieważ jeśli my, egoiści, będziemy to czuć, co ty odczuwasz w sercu, to możemy tobie zaszkodzić.

Zazwyczaj kabaliści mówią o ogólnym wzniesieniu, o wielkości Stwórcy swoimi słowami. Ale w zasadzie najlepiej jest mówić o grupie; jaki szczególny jest to system, z którego pomocą możemy osiągnąć połączenie ze Stwórcą i doprowadzić cały świat do nowego stanu, który jest mu niezbędny.

Z lekcji w języku rosyjskim, 22.10.2017

Kategorie: Praca duchowa, Praktyka połączenia, Warsztaty

 Pytanie: Gdy mówię na warsztacie, to jestem obdarzającym, a inni uczestnicy – otrzymującymi? Czy odwrotnie: kiedy oni mówią, ja odbieram ich jako największych na świecie?

Odpowiedź: Niekoniecznie. Ja mogę mówić i być przy tym otrzymującym a nie – obdarzającym. To wszystko jest bardzo uwarunkowane, dlatego że zależy od intencji człowieka.

Pytanie: Najtrudniejsze jest słuchanie kogoś. Jeśli po raz pierwszy widzę człowieka, jak mogę tak go wywyższyć, aby móc usłyszeć?

Odpowiedź: Powinienem wyobrazić sobie siebie znajdującego się w obszarze działania Stwórcy i to, że On przez moich przyjaciół zwraca się do mnie.

Dlatego interesuje mnie, po pierwsze, co mówi przyjaciel, i po drugie, jak ja na to reaguję. Być może reaguję na to dobrze, z miłością, wzruszeniem, wybaczeniem, a być może źle – z krytyką, niezadowoleniem, nienawiścią.

Obserwuję swoje reakcje i tak podnoszę się nad nimi i nad wszystkim, co mówią przyjaciele, aby się z nimi zjednoczyć.

Stwórca demonstruje mi, w jakim stanie się znajduję. I bez względu na to, co każdy z nich by nie mówił w kręgu, chociaż tego nienawidzę, nie podoba mi się to, mam dość tego, muszę mimo tych uczuć osiągnąć do nich miłość nawet, jeśli będą mówić najbardziej nieprzyjemne rzeczy. Przecież patrzę nie na nich, a na to, że przez nich mówi Stwórca.

Pytanie: Powiedzmy, że uważnie obserwuję swoje reakcje na to, co oni mówią. I co mam zrobić z tymi obserwacjami?

Odpowiedź: Analizować, na ile ty się z nimi zgadzasz, czy nie i starać się w swoich  odpowiedziach podnieść nad swoim egoizmem.

Z lekcji w języku rosyjskim, 22.10.2017

Kategorie: Praca duchowa, Praktyka połączenia, Warsztaty

Pytanie: O czym nie należy i o czym można mówić na warsztacie? Wiem, że w Kabale nie mówimy o osobistych osiągnięciach, o tym, jak odczuwamy Stwórcę.

Odpowiedź: Możemy mówić o wielkości Stwórcy, ale nie uwzględniając naszych odczuć. To znaczy, nigdy nie mówimy o osobistych uczuciach, osobistych myślach, aby nie zaszkodzić naszym przyjaciołom. Nie chcę narzucać im swojej opinii, swojego uczucia, swojego zrozumienia. Ale mogę inspirować.

Pytanie: Czy można mówić językiem artykułów, jeśli je omawiamy? Czy lepiej jest mówić od siebie?

Odpowiedź: Nie powinno się wyrażać swojego punktu widzenia językiem artykułu. Możemy czytać stamtąd fragmenty, ale sam powinienem krótko i jasno wyrazić swoje myśli, trzymając się ogólnego kierunku, że robiąc to inspiruję swoich przyjaciół i chcę, aby wzrastali w poczuciu więzi i miłości między nami. Nie należy mówić cytatami. Ale początkująca grupa może cytować, ponieważ nie ma jeszcze własnych uczuć i sformułowanych myśli.

Pytanie: Nie można mówić cytatami i nie można mówić od serca. Jak można w takim razie?

Odpowiedź: Swoimi własnymi słowami, ale nie cytatami. Tak „przetrawisz” je w sobie i staną się twoje.

Pytanie: Czy można podawać przykłady z życia?

Odpowiedź: Można, ale lepiej nie ze swojego. Nie powinieneś narzucać ludziom osobistych przykładów. Najlepiej robić to, nie uwzględniając jakiegoś obiektu.

Komentarz: Jeśli ściśle przestrzegać tych zasad, wychodzi sucha rozmowa: ani nie pożartować sobie, ani nie pośmiać…

Odpowiedź: Oczywiście, na poważne stwierdzenia nie należy reagować żartobliwie, przecież tym ty je gasisz, zaniżasz ich ważność. Ale żartować można. Wręcz przeciwnie, kabaliści we wszystkich czasach bardzo lubili  żarty, piosenki, to zawsze było mile widziane.

Z lekcji w języku rosyjskim, 22.02.2017

Kategorie: Praca duchowa, Praktyka połączenia, Warsztaty

 Pytanie: Dlaczego nie naucza Pan ludzi, naprawy osobistych właściwości? Dlaczego Kabała się tym nie zajmuje?

Odpowiedź: Kabała nie jest psychologią. Nauczam tego, jak przyciągnąć do siebie wyższe światło, które powoduje zmiany w człowieku. W przeciwnym razie to się nie stanie.

Pytanie: Czy człowiek sam może zmienić cechy swojego charakteru i swój stosunek do innych ludzi?

Odpowiedź: W jaki sposób egoista może sam zmienić się w altruistę? W żaden sposób!

Własnymi siłami nic nie możesz zrobić. Mimo wszystko będziesz kręcił się, jak pies za ogonem. W wielu kabalistycznych źródłach mówi się: jedyną rzeczą, którą można zrobić, to przyciągnąć do siebie wyższe światło, które istnieje na wyższym poziomie, na wyższej płaszczyźnie.

Jeśli utworzymy dziesiątkę i w niej wszystkimi siłami spróbujemy zbudować prawidłowe wzajemne relacje między sobą, wtedy z wyższej płaszczyzny przeniknie do nas wyższe światło, specjalna siła, która stopniowo nas będzie korygować.

Przy czym wszystkie egoistyczne cechy ludzi i ich wzajemne relacje przekształcą się z egoistycznych w altruistyczne, i ułożą się razem w jeden system, który nazywa się „dusza”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 08.10.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Skąd wzięły się wszystkie reguły warsztatu: mówić po kolei, anulować się, nie krytykować? Przecież wręcz przeciwnie, w sporze rodzi się prawda.

Odpowiedź: Wszystkie reguły warsztatów są oparte na zasadach opisanych przez kabalistów, poczynając od Księgi Zohar, kiedy zebrało się dziesięciu wielkich kabalistów razem, ukryło się w jaskini i tam napisali tę Księgę. Stamtąd pochodzi pojęcie, co to jest „dziesiątka”, jak się w niej zjednoczyć, co z nią należy robić.

Później mój nauczyciel Rabasz bardzo szczegółowo opisał wzajemne relacje w dziesiątce, podkreślając, że wszystkie podstawy wzajemnej interakcji między ludźmi w kręgu nie mają nic wspólnego z psychologicznymi treningami.

Stwierdzenie, że w sporze rodzi się prawda, jest całkowicie błędne. Jak w sporze może urodzić się prawda, jeśli wszyscy są egoistami, wszyscy myślą nieprawidłowo, i z tego, że będą się sprzeczać, z dziesięciu egoistycznych prawd zacznie się rodzić jeszcze dwadzieścia, trzydzieści, czterdzieści takich samych.

Nie widziałem, aby w sporze rodziła się prawda. Do tego ludzie powinni być wyjątkowi, rozumiejący, w jaki sposób w swoich ograniczonych możliwościach, można z tej zasady korzystać.

W Kabale jest to całkowicie nie do przyjęcia. Nie może być żadnych sporów, dlatego że prawda musi przyjść do nas z następnego poziomu poznania – nie z naszego! Nie mamy nic do szukania w sobie. Wydaje mi się, że ludzka historia już nam to wyraźnie pokazała: my nie możemy wydobyć z siebie niczego dobrego.

Dlatego nie należy niczego szukać, w tym również żadnej „prawdy”. Musimy tylko zebrać się w taki sposób, aby przyciągnąć do siebie wyższe świecenie, wyższe światło. I wtedy osiągniemy sukces.

Z lekcji w języku rosyjskim, 08.10.2017

Kategorie: Praca duchowa, Praktyka połączenia, Warsztaty

 Pytanie: Dlaczego ważne jest, aby się wypowiedział każdy uczestnik warsztatu?

Odpowiedź: Musimy rozwijać swoich przyjaciół, poczuć ich. Każdy z nich powienien potrafić mówić, aby bardziej zrozumieć siebie, być w stanie wyrazić siebie.

Pytanie: A jeśli człowiek mówi: „Przepuszczam, nie mogę mówić, nie chcę”?

Odpowiedź: Nic nie możesz zrobić. W naszym świecie są różni ludzie: milczący i rozmowni. Ale w grupie musimy to wszystko wygładzić.

Komentarz: Podczas warsztatu słuchamy każdego przyjaciela i dobitnie to demonstrujemy. To znaczy, że mówimy po kolei, nie przerywamy sobie nawzajem, uważnie słuchamy.

Odpowiedź: Na warsztacie interesuje nas opinia absolutnie każdego. I nawet jeśli nie jestem zainteresowany niektórymi opiniami, muszę zmusić się do przysłuchiwania, żeby mój egoizm nie niwelował mi wiadomości od moich przyjaciół.

I chociaż moje ego nie chce nikogo słuchać, ale ich opinie są dla mnie najważniejsze, konieczne, efektywne.

Z lekcji w języku rosyjskim, 22.10.2017

Kategorie: Praca duchowa, Praktyka połączenia, Warsztaty