Gdy rodzice i dzieci są szczęśliwi
Stwórca czerpie przyjemność, bawiąc się z człowiekiem, tak jak ojciec ze swoim dzieckiem.
W naszym świecie materialnym natura wyposażyła rodziców w pragnienie obdarowywania swoich dzieci, które pochodzi z duchowych korzeni. Na tym przykładzie ze świata materialnego można coś zrozumieć o świecie duchowym.
Podobnie jak ja się cieszę z zajęć ze swoimi dziećmi, tak samo duchowy rodzic – wyższy system – cieszy się, zajmując się swoimi duchowymi dziećmi. My też jesteśmy dziećmi, tylko tego nie widzimy.
Kiedy bawisz się z dzieckiem, to nie ma znaczenia w co grasz, najważniejszym jest twój stosunek do dziecka i jego odwzajemniony stosunek do ciebie. Jeżeli dziecko kompletnie nie reaguje, to ta zabawa nie sprawia ci przyjemności.
Czerpiesz przyjemność tylko wtedy, gdy dziecko rozkoszuje się, jeśli rozumie, co robisz dla niego i może docenić to, co otrzymuje od ciebie. Wymaga to podobieństwa waszych pragnień i właściwości.
Nie rozumiemy tego w naszym świecie, ponieważ im starsze stają się dzieci, tym bardziej oddalają się od rodziców.
W świecie duchowym jest odwrotnie! Im starsze jest dziecko, tym bardziej zbliża się do rodzica i lgnie do niego.
Jednak nie oznacza to, że staje się uzależniony. Zależność dziecka mija tak samo, jak w naszym świecie, lecz związek między nimi wzmacnia się.
Podobne jest to do rodziców i dzieci, którzy mają wspólne zajęcia, wspólny cel i wtedy łączą się ze sobą.
Stwórcę i stworzenie łączy wspólny cel, ponieważ pragną napełnić siebie nawzajem, oddać jeden drugiemu przyjemność, aby jeden zrozumiał, jak bardzo drugi ceni to, co otrzymuje od niego i żeby odkrył w tym otrzymywaniu miłość.
W przeciwnym razie nigdy Go nie poczuje i nie zrozumie…
Z lekcji na temat „Wprowadzenie do Księgi Zohar”, 09.02.2010