Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 2

Pytanie: Jak mogę pomóc przyjacielowi poprzez modlitwę, jeśli modlitwa jest osądzaniem samego siebie?

Odpowiedź: Jest wiele rodzajów modlitwy. Prośba pochodzi od człowieka, gdy czuje, co powinien jeszcze w sobie anulować. Poza tym praktycznie nic więcej nie jest potrzebne.

W miarę tego, jak anulujemy siebie, przylegamy do grupy. Właśnie o to powinniśmy prosić – jak zrobić z siebie „zero”. Z tego zera zaczyna się nasza duchowa wspinaczka.

Pytanie: Czy po to należy siebie tak nastrajać?

Odpowiedź: Oczywiście! Nastrajać samego siebie na to, że anuluję się przed przyjaciółmi, bo ten stan Stwórca celowo nam posłał. To jest największa pomoc z Jego strony, kiedy nawet w egoistycznym stanie mam taki przykład, taką możliwość, aby być fizycznie w połączeniu z innymi, chociaż nie mam do nich absolutnie żadnych uczuć.

Muszę pracować nad moimi uczuciami, chcę być razem z nimi jedną całością, wewnątrz jednego pragnienia – dążenia do Stwórcy.

Inne ich pragnienia w zasadzie mnie nie interesują. Mogą być różne. Wszyscy mamy różne zawody, swoje rodziny, skłonności. A wspólne mamy jedno – chcemy poznać Stwórcę. Studiujemy metodę i zaczynamy coraz bardziej rozumieć, że tylko jednocząc się, możemy Go wspólnie osiągnąć. Dlatego jestem z przyjaciółmi.

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 07.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie