Europejski kongres. Lekcja 3

Pytanie: My wszyscy, mężczyźni jak i kobiety, szukamy sposobów, aby wznieść się na wyższy poziom. Jak kobieta może rozwinąć w sobie prawidłowe zrozumienie? W końcu to mężczyźni jednoczą się i omawiają te kwestie w grupie, podczas gdy kobieta nie jest zaangażowana w ten proces?

Odpowiedź: Kobieta to naczynie, które mężczyzna musi napełnić swoją pracą dla Stwórcy. Czym napełnia on to naczynie? Stwórcą. Mężczyzna działa tutaj tylko jako środek. To jest to, co nazywamy ekranem i odbitym Światłem. To jest praca mężczyzn. A pracą kobiety jest ogromne pragnienie objawienia Stwórcy.

Wiec gdzie widzicie zbyt małą rolę kobiety? Przecież to ona w rzeczywistości jest właściwym pragnieniem, bez którego mężczyzna nie ma nic do roboty. Dlatego nieżonaci mężczyźni nie byli nigdy przyjmowani do kabały. Bo co tam jest dla niego, jeśli nie ma on żony? Określane jest to jako „ połowa ciała”. Istnieje takie pojęcie w kabale: nieżonaty mężczyzna jest połową ciała. A tylko z połową ciała nie powinno się przychodzić na studia.

Dlatego też musimy zrozumieć, jaka jest rola kobiety.

Z 3 lekcji Europejskiego kongresu, 23.03.2012

Kategorie: Kobieta, Kongresy, wydarzenia, Mężczyzna i kobieta, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Pragnienie, Rozwój

Kongres w Wilnie. Lekcja 2

Pytanie: Jak ważna jest praktyczna praca kobiet? Na ile ważne jest na przykład, aby kobiety brały udział w warsztatach dotyczących integralnej edukacji, zamiast wykorzystywać ten czas na inne sprawy?

Odpowiedź: Mężczyźni samodzielnie nie są w stanie niczego dokonać. Absolutnie niczego!

Mogą się gromadzić, śpiewać lub po prostu stać i to też jest dobre, ale jest to tylko przygotowanie. Prawdziwa praca nie może być wykonana bez silnej części żeńskiej, która jednocześnie generuje bardzo silne pragnienie do tego samego celu. Widzimy to ciągle i wszędzie. W historii jest na to wiele przykładów. Ma to swoje źródło w systemie parcufim wyższych światów: jeżeli nie będziemy zwiększać tego pragnienia Malchut, to nie będzie się ono rozwijać i nic się nie wydarzy. Dlatego kobiety muszą traktować swoją pracę bardzo poważnie.

Przede wszystkim poświęcam swoją uwagę żeńskiej części, bo wszystko zaczyna się od kobiety. Proszę was bardzo o to, abyście zrozumieli, że w rzeczywistości wszystko zależy od kobiet. Mężczyzn trzeba „zdopingować „, można na nich wpłynąć i kobieta wie o tym bardzo dobrze.

Prawidłowy wpływ na męską część to właściwe ukierunkowanie ich na cel. Kobiety potrafią zrobić to dosłownie za pomocą jednego swojego pragnienia i jest to dla nich bardzo łatwe do wykonania, natomiast dla mężczyzn bardzo trudne. Dla mężczyzny niemożliwe jest by rosnąć bez pomocy kobiety.

Dlatego zawsze istniało w Kabale prawo, które mówiło, że nieżonaty mężczyzna nie może być dopuszczony do studiów. Ponieważ bez kobiecego pragnienia w bezpośredniej bliskości, bez kobiety, która myśli o tym, żeby ci się udało, żebyś robił postępy, nie można tak naprawdę rosnąć.

Z 2 lekcji kongresu w Wilnie, 23.03.2012

Kategorie: Duchowość, Integralne wychowanie, KABAŁA, Kobieta, Kongresy, wydarzenia, Mężczyzna i kobieta, Naprawa, Praca duchowa, Pragnienie, Rozwój, Wzajemne poręczenie

Powiedziano w Biblii, że kobieta została stworzona z żebra mężczyzny. W pierwotnym hebrajskim języku słowo „żebro” oznacza żebro i cień. To znaczy, że kobieta została stworzona na obraz i podobieństwo mężczyzny i dlatego musi pomagać mu, wspierać go, aprobować i doradzać mu.

Napisane jest również: „Słuchaj kobiety.” Kobieta powinna mieć w sobie coś z matki, gospodyni domowej i trochę z władczyni. Musi czuć, że dom to jej terytorium i jej obszar zarządzania. A jej mąż troszczy się o resztę, poza domem.

Mężczyzna powinien być posłuszny kobiecie we wszystkich sprawach, które dotyczą prowadzenia wspólnego gospodarstwa domowego, a kobieta powinna go wspierać w rozwiązywaniu innych problemów.

I tak powinni się wzajemnie uzupełniać, aby wszystko było w zgodzie z biblijną sentencją, że kobieta jest jak cień mężczyzny. Bo jeśli nie ma cienia, to znaczy, że nie ma słońca. Jest to alegoria, którą w psychologii integralnej można w ciekawy sposób rozwinąć: kiedy mężczyzna i kobieta tak żyją, to świeci na nich słońce – dzięki czemu rozwijają się duchowo.

Z rozmowy o integralnej edukacji. 05.03.2012

Kategorie: Integralna metoda, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Praca duchowa, Rodzina, Rozwój, Z kabalistycznych źródeł

Pytanie: Ponieważ w kursie na temat integralnej edukacji biorą udział zarówno męskie, jak i żeńskie grupy, chciałem zapytać na czym konkretnie polega szczególność żeńskich grup?

Odpowiedź: Kobieta jest bardzo zamkniętą w sobie istotą, która postrzega świat w  swoim wnętrzu. Podczas gdy między mężczyznami istnieje wzajemna interakcja, wsparcie, przyjazna atmosfera, gotowość poświęcenia się dla przyjaciela, to u kobiet te właściwości nie są pierwotnie określone przez naturę. Każda samica, kobieta, każda żeńska indywidualność jest przeznaczona do tego, aby istnieć niezależnie, strzec swoich granic, swoich dzieci, swego domu, swojej nory.

Jest to w ten sposób określone przez naturę, i dlatego nie możemy tego zmieniać. Nie mamy prawa do naruszania kobiecej natury – wręcz przeciwnie, powinniśmy zapewnić jej harmonijny rozwój. W jaki sposób jest to możliwe?

Jest to możliwe wtedy, gdy stworzymy silną męska grupę, która będzie dla kobiet dobrym przykładem i zmotywuje je do wsparcia męskiej grupy. Męska grupa jest świadoma ważności wpływu ze strony żeńskiej grupy, ponieważ bez zjednoczenia, kobiety nie mogą skutecznie wspierać grupy męskiej. I aby okazać solidarność i połączyć się z grupą męską, muszą one ze sobą współpracować.

Jeśli kobiety mają wspólny zewnętrzny cel, to mogą organizować się miedzy sobą w taki sposób by istnieć jak inne żeńskie społeczeństwa.

Nie powinny tworzyć integracji pomiędzy sobą , ale zrozumienie zewnętrznego celu ze strony każdej kobiety.

Powinny one mieć własną przynależność do zewnętrznego celu – „przylgnąć” do mężczyzn, istnieć w nich, wspierać ich, a nie siebie nawzajem. W ten sposób kobieca grupa może być połączona.

I tak powstaje jednolite żeńskie środowisko, które praktycznie przedstawia sobą zewnętrzny krąg w odniesieniu do wewnętrznej męskiej grupy: bardzo silne zjednoczenie męskiego i żeńskiego początku w naturze.

W ten sposób te dwa integralne społeczeństwa są od siebie zależne: mężczyźni działają na kobiety za pomocą jedności, a kobiety nagle zaczynają to odczuwać. Ta jedność zaczyna je przyciągać i ze względu na nią zaczynają stopniowo współpracować ze sobą i jednoczyć się we wspólnym celu. Znika pomiędzy nimi ich naturalna indywidualność.

Aby pomóc mężczyznom w zjednoczeniu (od nich otrzymują siłę i czerpią inspirację), kobiety mogą łączyć się ze sobą. Oznacza to, że ich czysto naturalna indywidualność zatraca się i mogą wznieść się ponad siebie.

Pytanie: Jak można to zrealizować w praktyce?

Odpowiedź: Praktyczna realizacja odbywa się w poszczególnych grupach, które przygotowujemy, prowadzimy do celu, w których studiujemy odpowiednie materiały, wprowadzając metody integralnej edukacji.

Oczywiście, w czasie studiów kobiety w grupie nie zwracają na siebie uwagi: przychodzą  indywidualnie i wychodzą indywidualnie. Być może, że wśród nich są przyjaciółki, ale taka przyjaźń jest raczej tymczasowa, później wszystko się zmienia. Taka jest po prostu żeńska natura.

Jest to bardzo interesujący i skomplikowany rodzaj indywidualności: prawdziwy naturalny, indywidualny egoizm, który warto zaobserwować. To znaczy, ich „ja” jest zawsze wewnątrz i nigdy obok. A jeśli już tak się zdarzy, to tylko w takiej sytuacji, poprzez którą można ułatwić sobie dojście do własnego celu, poprawę swojego własnego stanu. Psycholodzy, którzy mają stale do czynienia z ludźmi doskonale to rozumieją.

Ale w tym momencie bardzo ważne jest działanie męskiej grupy. Z pomocą swego zjednoczenia, poprzez dobry przykład, zaczynają oni wywoływać w kobietach konieczność  zmasowanego wpływu na męska grupę, tak że kobiety też stają się połączone, choć niewątpliwie dzieje się to siłą rzeczy. Tutaj także widzimy, że jest to prawo natury.

Oznacza to, że silna męska grupa demonstruje kobietom, że zjednoczenie jest siłą, i wywołuje  wzniesienie ponad indywidualne „ja”.

Pytanie: Jak przedstawia się tego rodzaju zjednoczenie w praktyce?

Odpowiedź: Wtedy  mogą one poczuć się jak jednolita żeńska całość. Kobiety mogą zacząć obejmować się jak mężczyźni, co właściwie jest dla nich całkiem nienaturalne.

Kobiety mogą poczuć, że muszą być razem, aby wywołać w mężczyznach zjednoczenie, dzięki któremu uzyskają też dla siebie wewnętrzny stan jedności, którego w inny sposób nie mogłyby nigdy osiągnąć: ani zdobyć ani kupić.

Pytanie: Wiec szczególną cechą integralnego zjednoczenia jest to, że kobiety i mężczyźni mają różne role?

Odpowiedź: Ależ tak! Są to zdecydowanie inne role!

W żadnym wypadku nie możemy wywierać nacisku na męską lub żeńską naturę. To właśnie ich wzajemne oddziaływanie, prowadzi stopniowo do różnego rodzaju integracji.

Z rozmowy o integralnej edukacji, 16.12.2011

Kategorie: Edukacja, Kobieta, Mężczyzna i kobieta

Fragment z lekcji № 1, Moskwa

Pytanie: Czy istniały w historii kabalistów takie pary, mężczyzna i kobieta, które ujawniły Stwórcę, zwłaszcza w związku, połączeniu ze sobą? Czy pozostawili oni dla nas jakiekolwiek źródła?

Odpowiedź: Takie pary istniały na przestrzeni całej histori: Adam i Chawa (Ewa), Abraham i Sara, Izaak, Jakub i Ezaw z kobietami itd.

Żeńska część figurowała zawsze, ponieważ bez żeńskiej części nie ma kontaktu, nie ma zlania (Zivug de-Akaa), nie ma żadnego połączenia pomiędzy Stwórcą a stworzeniem.

Męska część  istnieje w nas tylko, aby naprawić w nas żeńską część. W związku z tym naprawie podlega, rozpatrując to z punktu widzenia naprawy stworzenia, właśnie żeńska część.

Objektem naprawy jest kobieta. Siłą naprawy jest mężczyzna. Przez mężczyzne przychodzi światło naprawy – aby naprawić żeńską część. Jeśli żeńska część zostanie naprawiona, to wówczas zrodzi ona z męskiej części następny stan.

Z lekcji na temat Księgi Zohar. „Przedmowa“, 14.01.2011

Kategorie: Duchowość, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Naprawa, Ogólne, Połączenie, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czy wzajemne poręczenie dotyczy kobiet?

Odpowiedź: Zarówno mężczyźni, jak i kobiety powinni osiągnąć stan wzajemnej gwarancji.

Jest powiedziane, że przy górze Synaj stali mężczyźni, a kobiety ich otaczały. Odzwierciedla to wewnętrzne właściwości duchowe każdego z nas.

Kobieta uosabia pragnienie otrzymywania przyjemności, a mężczyzna symbolizuje przezwyciężenie tego pragnienia (w j. hebrajskim „mężczyzna” to „gewer”, pochodzi od słowa „itgabrut”, co oznacza „przezwyciężenie”). Czyli jest to pragnienie dawania.

Właśnie tę właściwość każda osoba wykrywa przeciwko sobie, a raczej w sobie, tj. górę Synaj – „górę nienawiści”.

Ale połączenie i wzajemne poręczenie dotyczy każdego. Również kobiety muszą się starać, aby połączyć się wewnętrznie ze wszystkimi, tak jak mężczyźni. Tylko mężczyźni muszą przejawiać to także zewnętrznie, a kobiety w sobie.

A poza tym, kobiety powinny „naciskać” na mężczyzn, ponieważ mężczyzna jest z natury skłonny do słuchania kobiety, żony. Dla niego żona jest jak matka, właśnie tak on ją czuje.

Prototypem mężczyzny jest Zeir Anpin, który znajduje się między dwoma kobietami, nukwami: Malchut i Biną. Jego matka to Bina, a żona – Malchut. Od Malchut on otrzymuje pragnienia, a do Biny zwraca się o ich napełnienie.

Innymi słowy, nie może on bez Malchut zwrócić się do Biny, a jeżeli zwrócił się do niej, to nie pozostaje mu nic innego, jak przekazać Malchut wszystko, co otrzymał od Biny. W ten sposób on pracuje. Dlatego też żona w jego podświadomości zastępuje pod wieloma względami matkę.

Z lekcji do artykułu z księgi „Szamati”, 12.11.2010

Kategorie: Kobieta, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Wzajemne poręczenie

Pytanie: Jak kobieta, która zajmuje się dziećmi, która pracuje zawodowo powinna połączyć ze sobą przygotowanie do kongresu i zajęcia domowe?

Odpowiedź: Polecam, aby przy wszelkich pracach domowych słuchać naszych kabalistycznych programów w telewizji lub w internecie.

Kobiecie łatwiej jest słuchać podczas wykonywania prac domowych, może ona włączyć telewizor czy internet i słuchać. Już poprzez to człowiek znajduje się pod wpływem prawidłowego środowiska.

Ponadto powinno się jeśli to możliwe, czytać codziennie mojego bloga i jeżeli czas na to pozwala, zaglądać w stymulator i odpowiadać w nim na pytania. Zazwyczaj kobieta ma mniej czasu niż mężczyzna, ale jeśli znajdzie ona czas na to wszystko, może również słuchać muzyki kabalistycznej.

Jeśli człowiek tęskni za tym, ale nie jest w stanie zrobić więcej oznacza to, że z góry zostały mu dane takie warunki, i że są one dla niego wystarczające do przygotowania.

Z wykładu “Kabała dla ludu”,10.12.2010

Kategorie: Duchowość, KABAŁA, Kobieta, Kongresy, wydarzenia, Rodzina, Rozwój

Tylko silne społeczeństwo może pomóc rodzinie utrzymać się, gdyż może ono obojga małżonków utrzymać we właściwym kierunku rozwoju duchowego, ponieważ przechodzą oni przez różne stany – zarówno wzniesienia jak i upadki.

Muszą oni stać się integralną częścią tego społeczeństwa i powinni zrozumieć, że niemożliwe jest samemu osiagnac duchowosc, ponieważ do tego jest konieczna druga połowa. Społeczeństwo przyszłości będzie poważnie troszczyło się o połączenie pomiędzy małżonkami. Wpływ środowiska odgrywa w tym bardzo ważną rolę.

Otrzymaliśmy już wystarczająco dużo ciosów od natury i musimy w końcu zrozumieć, że koniecznym jest osiągnąć z nią równowagę. W związku z tym musimy budować dobre relacje między nami, właśnie wtedy ta harmonia będzie miała na nas pozytywny wpływ i wszystko wróci do normy: upały, zimno, pole magnetyczne, tysiące różnych parametrów – wszystko stanie się zrównoważone. Będzie miało się odczucie, że ten świat jest rajem (nawet na poziomie materialnym)!

Dlatego musimy osiągnąć równowagę i do tego jest bardzo prosty warunek: znajdując się we wzajemnym połączeniu na wszystkich płaszczyznach i wszystkich poziomach: na nieożywionym, roślinnym, zwierzęcym i na poziomie człowieka. Jeden z tych warunków brzmi: prawidłowe połączenie wewnątrz rodziny. Kabaliści nie przyjmowali do siebie na studia nie żonatych młodych mężczyzna, ponieważ mężczyzna bez kobiety to tak jak tylko “połowa ciała”. I nie jest to możliwe, aby naprawić tylko “połowę ciała”. Wcześniej było to bardzo surowym warunkiem.

Dzisiaj, wszystko jest bardziej swobodne i wszyscy mogą studiować, ponieważ znajdujemy się w okresie przejściowym i nie możemy zobowiązywać ludzi do zawarcia małżeństwa, którzy nie są w stanie się połączyć. Jednak przyjdzie czas i mam nadzieję że wkrótce, gdzie następne pokolenie zrozumie, że dla osiągnięcia równowagi z naturą jest konieczny materialny porządek i jest konieczna rodzina.

Rodzinę można utrzymać tylko w jednolitym i wspólnym dążeniu do duchowego celu. Połączenie pomiędzy małżeństwem na poziomie gospodarstwa domowego, materialnym: dzieci, rodzina, dom, gospodarka – to nie może być już utrzymane, nie jest wystarczające.

Ponieważ egoizm urósł tak bardzo, że ludzie nie potrzebują siebie nawzajem. Każdy ma pracę, każdy jest w stanie wynająć mieszkanie. Człowiek czuje się dziś stosunkowo niezależny i nie potrzebuje wsparcia ze strony kobiety i dzieci – ma do dyspozycji supermarket, nowoczesny domowy sprzęt, ubezpieczenie zdrowotne… Nie jest już tak, jak to było w przeszłości, gdzie bylibyśmy bez rodziny, po prostu zagubieni.

Dlatego tylko wyższy cel, który wykracza poza poziom zwierzęcy – na poziom człowieka (Adama – od słowa “podobny”) – podobny do Stwórcy, cel, który otworzy nam wieczność, i wykracza także poza ziemskie życie i ponad śmierć – tylko to jest jedyny sposób na zapewnienie wewnętrznej duchowej jedności w rodzinie. Dziś jest to jeszcze trudne do zrealizowania.
Z wykładów na temat „Kabała dziś”. Aktualności w świetle Kabały “, 08.10.2010

Kategorie: Integralne wychowanie, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Natura, Rodzina, Społeczeństwo, Środowisko, Stwórca

Pytanie: Co to znaczy wspólne duchowe zajęcie pomiędzy mężem a żoną?

Odpowiedź: Duchowe połączenie jest gwarantowane wtedy, kiedy kobieta jest „drugą połową ciała” jej mężczyzny. Mężczyzna bez kobiety jest niekompletną częścią pragnienia. Właśnie ta część takiej “zwierzęcej” egzystencji, wspólnego życia rodzinnego, która nie ma nic wspólnego z duchowością, jest w rzeczywistości bardzo ważna.

Ten czas jeszcze nie nadszedł, ale czy tak, czy tak osiągniemy stan, w którym zarówno mężczyźni jak i kobiety będą odczuwać konieczność poszukiwania sensu ich życia. Ten problem można rozwiązać tylko pod takim warunkiem, że będziemy znajdowali się w zgodności z naturą, ze Stwórcą i dlatego też będziemy zobowiązani do założenia rodziny.

Będzie to naszym wspólnym zajęciem duchowym. Odczujemy, że bez duchowego połączenia rodzina nie ma szansy przetrwania, oraz to, że bez rodziny nie jesteśmy w stanie rozwijać się duchowo i osiągać duchowość!

Dlatego rodzina znajduje się obecnie w takiej sytuacji kryzysowej, w “rozbiciu”, w “cimcum” (w kontrakcji). Całe poprzednie życie i psychologia, wcześniejsze spojrzenie na rodzinę, te całe poprzednie rodzinne paradygmaty, to wszystko już się zakończyło!

Oznacza to, że doszło do “rozbicia”. Jest to rozbicie naszej całej wcześniejszej filozofii, nastawienia do życia, do rodziny, do społeczeństwa. To wszystko doszło już do końca, więc dlatego przeżywamy dzisiaj kryzys.

Lecz będę potrzebował ponownie rodziny, dzieci, pracy, społeczeństwa, ale do tego aby obdarzać, w celu osiągnięcia objawienia Stwórcy, a nie aby używać jej w egoistyczny sposób, po to aby zbudować sobie wygodne, małe gniazdo dla spokojnego materialnego życia.

Dlatego też ma tu miejsce gwałtowne przejście, kiedy należy odciąć się od całego starego życia, od poprzednich relacji.

Z lekcji na temat „Aktualność w świetle Kabały”, 10.08.2010

Kategorie: Jedność, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Natura, Rodzina, Społeczeństwo

Stwórca czerpie przyjemność, bawiąc się z człowiekiem, tak jak ojciec ze swoim dzieckiem.

W naszym świecie materialnym natura wyposażyła rodziców w pragnienie obdarowywania swoich dzieci, które pochodzi z duchowych korzeni. Na tym przykładzie ze świata materialnego można coś zrozumieć o świecie duchowym.

Podobnie jak ja się cieszę z zajęć ze swoimi dziećmi, tak samo duchowy rodzic – wyższy system – cieszy się, zajmując się swoimi duchowymi dziećmi. My też jesteśmy dziećmi, tylko tego nie widzimy.

Kiedy bawisz się z dzieckiem, to nie ma znaczenia w co grasz, najważniejszym jest twój stosunek do dziecka i jego odwzajemniony stosunek do ciebie. Jeżeli dziecko kompletnie nie reaguje, to ta zabawa nie sprawia ci przyjemności.

Czerpiesz przyjemność tylko wtedy, gdy dziecko rozkoszuje się, jeśli rozumie, co robisz dla niego i może docenić to, co otrzymuje od ciebie. Wymaga to podobieństwa waszych pragnień i właściwości.

Nie rozumiemy tego w naszym świecie, ponieważ im starsze stają się dzieci, tym bardziej oddalają się od rodziców.

W świecie duchowym jest odwrotnie! Im starsze jest dziecko, tym bardziej zbliża się do rodzica i lgnie do niego.

Jednak nie oznacza to, że staje się uzależniony. Zależność dziecka mija tak samo, jak w naszym świecie, lecz związek między nimi wzmacnia się.

Podobne jest to do rodziców i dzieci, którzy mają wspólne zajęcia, wspólny cel i wtedy łączą się ze sobą.

Stwórcę i stworzenie łączy wspólny cel, ponieważ pragną napełnić siebie nawzajem, oddać jeden drugiemu przyjemność, aby jeden zrozumiał, jak bardzo drugi ceni to, co otrzymuje od niego i żeby odkrył w tym otrzymywaniu miłość.

W przeciwnym razie nigdy Go nie poczuje i nie zrozumie…

Z lekcji na temat „Wprowadzenie do Księgi Zohar”, 09.02.2010

Kategorie: Integralne wychowanie, Kobieta, Mężczyzna i kobieta, Natura, Nauka, Ogólne, Praca duchowa