Pytanie: Powiedział Pan, że dziesiątka jest urządzeniem, za pomocą którego można uchwycić duchowe pole. Jak można poczuć, że staliśmy się tym urządzeniem?

Odpowiedź: Tak jak kompas wychwytuje pole magnetyczne, tak samo my robimy. Zbieramy się razem, tworzymy narzędzie do postrzegania tego pola, które nas kieruje, porusza, rozwija.

Tak jak wskazówka kompasu zaczyna obracać się w polu magnetycznym, tak samo pracujemy w dziesiątce, dopóki nie zaczniemy odczuwać między sobą duchowego pola, które nas formuje i popycha do przodu.

Jest to wewnętrzne odczucie każdego w takim stopniu, w jakim anuluje siebie przed dziesiątką.

Z lekcji na temat „Pytania i odpowiedzi”

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Podczas lekcji Pana uczniowie nie raz zaczynają chodzić lub coś robić. Skąd ma Pan tyle cierpliwości?

Odpowiedź: Gdy człowiek wstaje, żeby wziąć sobie filiżankę kawy lub zimnej wody, rozumiem, że jest zmęczony, nie wyspał się, jest mu ciężko. Traktuję moich uczniów z miłością i zrozumieniem.

To są ludzie, dla których robię wszystko, są dla mnie cenniejsi niż dzieci. W rzeczywistości są to moje duchowe dzieci. Co mam oprócz nich? Komu jeszcze przekażę tę informację? Kogo będę nauczać? – tylko ich. Pragnę przekazać przez nich jak najwięcej, aby kontynuowali rozpowszechnianie we właściwy sposób.

Dlatego moje nastawienie do nich, łagodzi nieco zakłócenia, jakie wywołują. Tak jak matka nie słyszy swojego dziecka, gdy hałasuje. Dla niej jest to normalne, a dla obcego człowieka jest to coś denerwującego i hałaśliwego nie do zniesienia.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Super zmysły kabalisty“

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Pytania&Odpowiedzi, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Pan mówi, że im bardziej człowiek związany jest z systemem duchowym, tym więcej informacji może przekazać przez siebie na zewnątrz. Ale czy to sformułowanie jest w pełni poprawne?

Przykładowo są ludzie, którzy potrafią pięknie pisać, coś robić, ale nie niosą ze sobą ducha jedności. Powiedzmy, że napisali o Kabale, ale nie ma tam niczego z wewnętrznego zjednoczenia. A jest, powiedzmy, jakiś aktor, który poprzez siebie przekazał ogromną informację dzięki zjednoczeniu.

Odpowiedź: Można to zobaczyć tylko po człowieku (jeśli rzeczywiście da się to zobaczyć), jak się zachowuje, jak się pozycjonuje na przestrzeni wielu lat pracy duchowej.

Po pierwsze, czy krytykuje innych, czy to jest dla niego absolutnie bez znaczenia. Czy przyciąga do siebie uczniów, czy też swobodnie pozwala im odejść, czy w każdej chwili można do niego przyjść a potem odejść. Jak istnieje sam, co w jego życiu ma większe znaczenie: on sam i jego egoizm czy sama nauka.

Jeśli chodzi o ludzi, którzy nie osiągnęli jeszcze duchowego postrzegania, jest z nimi problem, ponieważ każdy może pięknie mówić. W zależności od tego, czy jest dobrym mówcą, będziesz go słuchał, ale w rezultacie możesz niczego nie przyswoić. Ale co nas to obchodzi?

Człowiek może zrozumieć i uświadomić sobie tylko to, przez co już przeszedł. Dlatego z wyprzedzeniem nie można cokolwiek powiedzieć. Przekazuję dużo informacji, niektórzy zaczynają rozumieć wcześniej, inni później.

Człowiek jakoś przystosowuje się do tego i nagle wyskakuje z jego wnętrza: „O, to rzeczywiście tak jest”. Usłyszał to może rok temu lub wiele lat temu – tak też bywa. Może też za 20 lat usłyszysz nagle zdanie, które usłyszałeś dzisiaj, i je zrozumiesz.

Oznacza to, że nie ma sensu mówić człowiekowi czegoś wcześniej, ostrzegać go, chronić go. Należy po prostu cierpliwie czekać, aż przejdzie przez wszystkie swoje stany. Dopóki ich nie doświadczy, nie zrozumie, o czym się mówi.

Pytanie: Co jeśli, powiedzmy, Pana uczeń, który zajmuje się rozpowszechnianiem, przekazuje coś na zewnątrz jako przekaźnik?

Odpowiedź: Przekazuje wtedy moje wypowiedzi poprzez siebie, a ty je odbierasz. Dokładnie w taki sam sposób nasi tłumacze i moi uczniowie emitują we wszystkich zakątkach świata. Nie ma dla ciebie znaczenia, w jaki sposób otrzymujesz informacje – przeze mnie czy przez nich.

To normalne. Jeśli ludzie uczą się ode mnie i są do mnie przywiązani, to generalnie przekazują odpowiednie informacje, nie zdając sobie z tego sprawy.

Z rozmowy „Zadzwonił mój telefon. Mistrz rozpowszechniania”

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

Pytanie: Jest powiedziane, że należy zachować porządek wygnania i wyzwolenia. Co to znaczy?

Odpowiedź: Stopniowo, wykonując na przemian jedno działanie po drugim, podnosimy nasz egoizm, poznajemy, sprawdzamy i naprawiamy go. To jest nasza praca.

Pytanie: Bez ograniczenia ciała niemożliwe jest wyjście z Egiptu. Czy te ograniczenia zostaną zniesione, kiedy przyjdzie jasność?

Odpowiedź: Wszystkie ograniczenia znikają, gdy Stwórca świeci nam swoim światłem.

Pytanie: W artykule Rabasza „Wyjście z Egiptu” jest napisane, że ja budzę świt, a nie świt budzi mnie. Jak zrozumieć, że Stwórca nas prowadzi i kiedy budzimy świt?

Odpowiedź: Jest to problem, jeśli tego nie czujesz. Oznacza to, że musisz włożyć więcej wysiłku, aby poczuć Stwórcę.

Pytanie: Jeśli nie przychodzimy na poranną lekcję, to znaczy, że nie przebudzamy porannego świtu i w taki sposób wpływamy na to, co dzieje się obecnie na świecie?

Odpowiedź: Oczywiście, że wpływacie. Każdy człowiek ma wpływ, a tym bardziej grupa, która nie przychodzi na lekcje i nie wykorzystuje możliwości, by się zjednoczyć i wpłynąć tym na Stwórcę.

Z lekcji na podstawie notatek Rabasza, 14.04.2024

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie