Artykuły z kategorii

Dotykać się sercami

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: W 40 liście Rabasz napisał, że gdy jednym kamieniem pocierać o drugi, rozpali się ogień. Co mamy na myśli, gdy pocieramy się sercami?

Odpowiedź: Kiedy dotykamy się sercami, pojawiają się wszystkie sprzeczności między nami, niespójności. Jeśli pomimo nich nadal chcemy się zjednoczyć i pocieramy swoimi kamiennymi sercami, wtedy zaczynamy czuć między sobą ciepło. Stąd wynika również fizyczne prawo naszego świata.

Pytanie: Czy Stwórca wprowadza to ciepło, czy jest to nasza praca?

Odpowiedź: To jest praca Stwórcy. Wnosi to ciepło do naszych serc, gdy chcemy zatrzeć sprzeczności, które powstają między nami.

Z lekcji według listu Rabasza, 22.06.2024


Pytania dotyczące pracy duchowej – 123

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Mamy różnego rodzaju aspiracje: zjednoczenie, połączenie ze Stwórcą, obdarzanie, miłość. Jakie powinno być jedyne pragnienie, w którym się jednoczymy?Dlaczego nie uderzamy w jeden punkt?

Odpowiedź: Wszystko, co wymieniłeś, jest jednym punktem – punktem naszego połączenia wzajemnego ze sobą i ze Stwórcą.

Pytanie: Jeśli przyjaciel tymczasowo wychodzi z dziesiątki z powodu nieporozumień, aby nie przeszkadzać innym, jak rozszyfrować działania Stwórcy w tym, co się dzieje?

Odpowiedź: Nie ma czegoś takiego, aby ktoś wychodził z dziesiątki, by nie przeszkadzać przyjaciołom. To znaczy, że wspólnie nie zadbaliście wystarczająco o jakość połączenia.

Pytanie: Co to znaczy być jak Stwórca?

Odpowiedź: Być jak Stwórca oznacza być połączonym ze sobą i ze Stwórcą jednym węzłem.

Pytanie: Można powiedzieć, że wyznacznikami ustalenia indywidualnego zarządzania są moje silne uczucia z przeszłości, na przykład zazdrość, której doświadczałam. Czy można użyć chisaronu przejawionego w przeszłości, czy tylko wtedy gdy odkrywa się w teraźniejszości?

Odpowiedź: Tylko w teraźniejszości.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 06.05.2024


Różne poziomy dusz

каббалист Михаэль Лайтман Komentarz: Są różne dusze, czyli takie, które zostały obudzone przez Stwórcę i muszą obudzić innych, a są takie, które muszą obudzić się dzięki nam. Wydaje mi się, że ta grupa pokrywa się z tymi, którzy w starożytnym Babilonie przyszli do Abrahama, a następnie stali się narodem Izraela.

Odpowiedź: Nie powinieneś się w to zagłębiać, i tak niczego nie zrozumiesz, ponieważ nie pojmujesz tych dusz na tym poziomie, na którym się znalazły. Nie ma sensu zakładać czegokolwiek, będziesz się tylko mylić z całkowicie błędnymi wnioskami.

To nie ma nic wspólnego z tymi duszami. Wykonały swoją pracę i kontynuują naprawę na innych poziomach. Przecież dusze znajdują się na wszystkich poziomach świata duchowego, a w naszym świecie przebywają tylko te, które nigdy jeszcze nie podlegały naprawie.

Kiedyś wszyscy byliśmy we wspólnej duszy Adama, potem upadliśmy do poziomu naszego świata a dzisiaj zaczynamy swoje wzniesienie. Nie należy nas mylić z duszami z czasów Abrahama ani z żadnymi innymi. Kiedyś zostanie to wam odkryte w praktyce, a nie na podstawie waszych wymysłów.

Kiedy otrzymujecie pobudzenie z góry, musicie wiedzieć, co z nim zrobić: zjednoczyć się wzajemnie, przyciągnąć do siebie wyższe światło itd. Im bliżej siebie będziecie, tym aktywniej przejawicie nowe właściwości. To właśnie w tych właściwościach zaczniecie pojmować nowe stany aż do tych wyższych, w których były lub są teraz dusze, na przykład Abrahama, Teracha i inne. To są wysokie poziomy.

Z lekcji na temat „Wzajemne poręczenie”


Co powinno nas niepokoić?

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Opowiadał Pan, że w 1995 roku rozpoczął pracę z małą grupą uczniów, która mieściła się w jednym małym pokoju. Potem przenieśliście się do większego pomieszczenia a następnie kupiliście obecny budynek. Od tego czasu minęło wiele lat. Więc teraz budynek powinien być jeszcze większy?

Odpowiedź: Nawet o tym nie myślałem.

Ucz się dalej Kabały, a zobaczysz, że nie będzie żadnych pytań na ten temat, ponieważ jesteś we władzy Stwórcy – wyższej siły. To, co ci daje, przyjmij i w tych ramach to naprawiaj. Nic więcej.

Jeśli zostanę, powiedzmy z 50 osobami zamiast tysięcy ludzi, nie sądzę, że będę się tym martwił, ponieważ jest to dane z góry. To nie jest moja decyzja, nie moja wola. Są ludzie, którzy przychodzą i odchodzą. Nigdy nie robię niczego, żeby ich zatrzymać. Odchodzą? Życzę powodzenia! I to wszystko. Dlaczego martwisz się o to? Zatroszcz się o cały świat – kiegdy go naprawimy.

Nie szukaj żadnych wad. Wręcz przeciwnie, szukaj sposobu jak prawidłowo połączyć się z przyjaciółmi, jak ich obdarzać, otrzymywać od nich, być razem z nimi. Pracuj tylko nad zjednoczeniem. Poza zjednoczeniem nie powinieneś się niczym martwić.

Z lekcji na temat „Wzajemne poręczenie”


Zadanie kabalistów

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Poprzez rozpowszechnianie, wyjaśniamy ludziom, że świat to integralny system, który funkcjonuje jak ludzkie ciało. Ludzie postrzegają to pozytywnie. Zgadzają się, że musimy stać się jednolitym systemem. Jaki jest nasz następny krok? Powinniśmy powiedzieć im, że należy studiować Kabałę lub coś innego?

Odpowiedź: Musimy im wyjaśnić, w jaki sposób stajemy się integralnym systemem. Ponieważ nie możemy tego zrobić sami, a tylko wtedy, gdy wpływa na nas szczególna wyższa siła, która jest w stanie nas zjednoczyć.

Jak możemy wywołać na siebie wpływ wyższej siły, która może zjednoczyć nasze egoistyczne pragnienia, abyśmy się wzajemnie uzupełniali, jak komórki w ciele? Nie możemy tego zrobić sami. Każdy z nas jest osobnym, małym, zamkniętym egoistą. Ale istnieje poza nami pozytywna siła, która może tego dokonać. A jak wywołać na siebie jej wpływ, tego uczy nas nauka Kabały.

Kabała wyjaśnia, jak zbierać się, próbować łączyć się, jakie podjąć działania, czyli zrobić wszystko, aby wyższa siła zaczęła na nas wpływać. To jest nasze zadanie. Musimy sami nauczyć się korzystać z tej możliwości i pokazywać ją innym.

Z lekcji na temat „Wzajemne poręczenie”


Nie przegapić okazji do ataku

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Kiedyś zadał Pan pytanie, czego nam brakuje, przyjaciel w dziesiątce powiedział, że brakuje nam determinacji i zdecydowania. Pomyślałem, że naprawdę można by to dodać. Czy powinniśmy się nad tym zastanowić, kłaść na to większy nacisk?

Odpowiedź: Podałem dawno temu taki przykład. Siedzieliśmy u Rabasza w sukkie (w altanie) wszyscy byliśmy w bardzo dobrym stanie. Zapytałem wtedy Rabasza: „Co przeszkadza nam, aby teraz dokonać ataku?”

Odpowiedział tak: „Atak! Teraz musi nastąpić atak!” Ale atak nie polega na tym, że będziemy skakać, krzyczeć. To wewnętrzny atak! W nas samych i w stosunku do przyjaciół. Tego ataku nie mogliśmy zrobić w tamtym czasie. Rozmawiałem z nim później na ten temat.

Poza tym jest czas, kiedy można to zrobić, kiedy jest na to odpowiedni moment – tak zwane pobudzenie z góry. Teraz już to mamy. Mam nadzieję, że nie przegapimy tej możliwości.

Z lekcji na temat „Dziesiątka”


Rola kobiet w duchowym rozwoju ludzkości

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Jaka jest rola kobiet w krytycznych momentach rozwoju historii ludzkości?

Odpowiedź: We wszystkich kryzysach w rozwoju ludzkości, od czasów starożytnych po czasy współczesne, to właśnie kobiety decydowały o przełomowych momentach. Pierwszą wielką kobietą była Chawa (Ewa), która doprowadziła do tego, że cały nasz świat odkrył egoizm jako ogromną egoistyczną siłę swojego rozwoju. Chwała naszej wspólnej pramatce!

Następna wielka kobieta to Sara. To dzięki niej Abraham kontynuował duchową pracę, ponieważ Stwórca powiedział mu: „Słuchaj tego, co ci mówi Sara, i wypełniaj to”. W rzeczywistości wszyscy wielcy mężowie, których tak bardzo podziwiamy, byli wielcy dlatego, że słuchali swoich kobiet. To jest faktem!

We właściwym czasie z gałęzi Abrahama wywodzi się jego pierworodny syn Izmael, islamski prorok i przywódca Arabów. Został wielki dzięki swojej matce, która była nałożnicą Abrahama i uzyskała od niego błogosławieństwo dla syna. Następne są pramatki Riwka, Lea, Rachel, które kierowały swoimi mężami, Izaakiem i Jakubem. Dzięki staraniom swojej matki Jakub otrzymał pierworodztwo.

A czy udałoby się wejść do Egiptu, gdyby żona Potifara, zastępcy faraona, nie uwiodła Józefa i nie wtrąciła go do więzienia, z którego wyszedł jako bohater?

Dzięki swojej siostrze Miriam, Mojżesz trafił do domu faraona, w którym wychowywała go córka faraona Batja. Następnie, podczas pobytu u Jitro, Mojżesz poślubił jego córkę Seforę, która prowadziła go, urodziła mu dzieci i odesłała z powrotem do Egiptu, mówiąc: „Musisz powrócić do swojego ludu”.

A po wyjściu z Egiptu kobiety cały czas wspierały mężczyzn, inspirowały ich swoimi pieśniami, zmuszały ich do połączenia się nawzajem dobrymi więzami. Otoczyły mężczyzn u podnóża góry Synaj i naciskały na nich, aby odkryli Stwórcę. Bo gdy pośrodku jest Stwórca, a z tyłu – kobieta, to niemożliwe jest żeby nie otrzymać Tory.

Po wejściu ludu do Ziemi Izraela wśród kobiet pojawiły się wielkie prorokinie, które stały się przywódczyniami pokolenia. Ale to są już prorokinie zupełnie innego rodzaju niż Sara, Riwka, Lea, Rachel ponieważ były wyżej od mężczyzn. Przychodzili do nich uczeni mędrcy z białymi brodami i prosili je o rady, i to bardzo poważne, wewnętrzne, duchowe.

Widzimy to również w późniejszym wygnaniu babilońskim, do którego nieświadomie, potajemnie doprowadziła królowa Estera. Imię „Estera” pochodzi od słowa „astara” (ukrycie), dlatego wielka księga wyjścia wygnania babilońskiego nosi nazwę „Zwój Estery” („Megilat Ester” – „Odkrycie ukrycia”).

Cały królewski dom Izraela został założony dzięki Rut, maowitce, która przybyła z innego narodu i przyłączyła się do ludu Izraela, mówiąc: „Ten dom będzie moim domem”. Została prababką największego żydowskiego króla – Dawida. Tak więc dom królewski, był królewski, nie dzięki dziedziczeniu, jak u innych narodów, a poprzez duchowy stopień. Dlatego Rut mogła zostać pramatką najwyższej duchowej dynastii.

Jeśli chodzi o króla Dawida, to osiągnął wielkie wyżyny i stał się największym duchowym przywódcą w naszym świecie dzięki temu, że był związany ze szczególną kobietą – Bat Szewą. Z jej pomocą wzniósł się na wyższy poziom. A swoje wielkie tezy, swój podziw dla Stwórcy, wyraził w Psalmach, które śpiewa cały świat.


Abraham – to duchowa właściwość

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Czy Abraham i Terach są postaciami historycznymi, czy to właściwości duchowe?

Odpowiedź: Jedno i drugie. Naturalnie te postacie istniały w naszym świecie jako ludzie. Ale z punktu widzenia poziomu duchowego, Kabały, są to nasze wewnętrzne właściwości. Czyli, osiągając pewien duchowy poziom, odczujemy poprzez nasze zrozumienie i właściwości, że na nim znajduje się Abraham.

Z lekcji na temat „Wzajemne poręczenie”


Dostrzec w sobie niedoskonałość

каббалист Михаэль Лайтман W rzeczywistości każdy z nas znajduje się w idealnej dziesiątce ale jego egoistyczne pragnienia nie pozwalają mu dostrzec tego, że przebywa w idealnym stanie wśród idealnych ludzi. A to, że widzi w innych negatywne cechy, jest tak, jak powiedziano: „Każdy kto zaprzecza, zaprzecza z powodu własnej wady”.

Dlatego jeśli człowiek widzi coś niedoskonałego w przyjaciołach, niech przyjrzy się temu uważnie, lecz tylko po to, by zobaczyć tę niedoskonałość w sobie i tak może siebie naprawiać. Spróbujmy podejść do tego w taki sposób.

Z lekcji na temat „Dziesiątka”


Jeden cel dla wszystkich

каббалист Михаэль Лайтман Misją Izraela jest doprowadzenie całej ludzkości, bez wyjątku, do celu stworzenia. Nie mogą być dwie opinie na temat celu stworzenia, ponieważ jest tylko jedna dla wszystkich: dla czarnych, białych i żółtych, bez różnicy ze względu na pochodzenie… (Baal HaSulam, „Wzajemne poręczenie”)

Cel jest zawsze taki sam. W rezultacie, kiedy dochodzimy do tego celu, widzimy, że między ludźmi nie ma żadnej różnicy. Absolutnie żadnej!

Nawet to, przez co przeszli w swojej historii zbiega się w jedno wspólne kli/pragnienie, w jeden wspólny system, w którym wszyscy są wzajemnie połączeni, wzajemnie się uzupełniają, wzajemnie się włączają – każdy i wszyscy razem. Dlatego w ostatecznym rozrachunku nie pozostaje żadna różnica między wszystkimi częściami stworzenia.

Pytanie:Czyli dla Stwórcy nie ma różnicy między Izraelem i powiedzmy jakimś afrykańskim plemieniem?

Odpowiedź: Tak. Nie ma żadnej różnicy. Tylko na drodze naprawy są ważniejsze i mniej ważne części. Ale ostatecznie, kiedy wszystko włącza się w siebie wzajemnie i następuje absolutne włączenie, to wszyscy stają się równi. Wszystko łączy się ze sobą razem i nie ma nic zbędnego, nic małego lub dużego, ważnego lub nieważnego.

Z programu TV „Podstawy Kabały”