Pytanie: Czy dziesiątka – to wystarczający warunek podobieństwa niższej formy połączenia do wyższej struktury duchowej?

Odpowiedź: Tak,  zgadza się, to jest prawidłowe.

Pytanie: Dlaczego ludzie są potrzebni Bogu?

Odpowiedź: A ludzi nie ma. Nam tylko tak się wydaje. W rzeczywistości to nie są ludzie, a skupiska pragnień, które my postrzegamy, jako ludzi.

Pytanie: Co to jest duchowe pragnienie drugiego?

Odpowiedź: Być ze mną duchowym partnerem.

Pytanie: Co to znaczy dodawać do siebie innych ludzi?

Odpowiedź: Połączyć się z nimi we wspólnym pragnieniu, we wspólnym zamiarze.

Pytanie: Miłość i obdarzanie – jest to taka sama właściwość? Jeśli nie to, jaka jest różnica?

Odpowiedź: Obdarzanie – to obdarzanie. A miłość jest wyżej obdarzania, dlatego że ty bierzesz pragnienia innych i je napełniasz.

Pytanie: Dlaczego przychodzi strach przed duchowym poznaniem?

Odpowiedź: Prawdopodobnie, dlatego że nieprawidłowo je rozumiesz. To wszystko jest absolutnym dobrem! W duchowym poznaniu nie ma nic, co mogłoby zaniepokoić i zrazić.

Pytanie: Jeśli pragnieniem człowieka jest, by dystansować się coraz bardziej od wszystkich, jak w takim wypadku postępować, aby go napełnić?

Odpowiedź: Pokazać mu miłość. „Kupić“ go miłością.

Pytanie: Co to jest „wyższe światło”?

Odpowiedź: Wyższe światło – jest to właściwość obdarzania i miłości, która schodzi na nas i zmusza nas do bycia takimi samymi.

Pytanie: Ego jest naszym wrogiem. Znaczy, trzeba kochać egoizm, to znaczy wroga, jak przyjaciela?

Odpowiedź: Pokochać egoizm oznacza przekształcić go w przyjaciela, żeby pracował na obdarzanie.

Pytanie: Jak możemy dostać się do duszy, aby ją naprawić?

Odpowiedź: Tutaj musi być iskierka, jak u czarodzieja w „Bajce o dobrym czarodzieju“.

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie z Facebooka: Co to jest wiara?

Odpowiedź: Wiara – to bardzo szczególna właściwość, którą nabywa kabalista – i tylko kabalista!

Osiąga to w wyniku swoich zajęć, w określonych warunkach: w grupie, gdzie każdy zajmuje się anulowaniem siebie w odniesieniu do grupy i w związku z tym wywołuje na siebie oddziaływanie szczególnej siły natury, która nazywa się „otaczające światło” (or makif) – światło, które powraca do Źródła i czyni człowieka podobnym do Stwórcy.

Dlatego jest powiedziane: „Ja stworzyłem egoizm i Ja stworzyłem Torę (Tora – to światło), dlatego że światło w niej powraca do Źródła (do Stwórcy)”. W tym jest całe przeznaczenie Tory.

Wskazane jest, aby grupa składała się z dziesięciu członków pracujących między sobą według określonych warunków, aby wzajemnie anulować się i przyciągnąć do siebie wyższe światło.

Kiedy staramy się to realizować, zaczynamy czuć w sobie zmiany – w pragnieniach i w umyśle, tj. w sercu i w głowie, co daje nam możliwość przebudowania swojego systemu postrzegania, odczucia, odkrycia natury, otaczającego nas świata. To jest właśnie zadaniem Kabały.

Wiarą nazywamy właściwość obdarzania, którą nabywamy w grupie pod wpływem wyższego światła.

Czyli wiara nie oznacza zamknięcia oczu i wierzenia. Przeciwnie, wiara polega na tym, aby otworzyć oczy i zobaczyć! Jest to zupełnie przeciwne do tego, co myślą ludzie.

Pytanie: Co Pan odpowiada, gdy Pana pytają: „Ty wierzysz, czy nie?”

Odpowiedź: Kiedy jakiś człowiek, nie kabalista, mówi mi, że jest wierzący – ja milczę. Kiedy on mnie pyta, ja też milczę. Ale jeśli on już nalega, odpowiadam, że jestem niewierzącym, dlatego że w Kabale pojęcie wiary jest zupełnie inne. I wszystkie inne kabalistyczne pojęcia i definicje, powiedziałbym, że są sprzeczne powszednim, czy religijnym.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 31.08.2017

Kategorie: Kabała i religia, Pytania&Odpowiedzi