Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Czego nam brakuje w naszej prośbie do Stwórcy, abyśmy mogli prawidłowo zbudować duchowe naczynie?

Odpowiedź: Nie ma wystarczającego połączenia między wami. Przyjeżdżacie na kongresy, ale jeszcze nie ma poważnego wewnętrznego dążenia w was. Nie uświadomiliście sobie jeszcze stuprocentowej koniecznosci w połączeniu pragnień, serc, intencji, celów.

Indywidualność każdego, na razie jeszcze pozostaje jego osobistą indiwidualnością. Jeszcze nie możemy przebić skorupy naszych serc. Zmierzamy do tego, ale jeszcze tego nie osiągneliśmy.

Pytanie: O co mam prosić dla przyjaciół, aby im się to udało?

Odpowiedź: Połączyć się z nimi w jednym sercu, w jednym pragnieniu, w jednej intencji. Stwórca wie co robić. Tylko proście!

Mimowolnie prosimy za siebie, a nie za zjednoczenie między sobą. A Stwórca znajduje się między nami. A prosząc każdy za siebie, opuszczamy Stwórcę.

Pytanie: Jaka powinna być odpowiedź Stwórcy w dziesiątce?

Odpowiedź: Taka żeby zjednoczył wszystkich razem w jednej strukturze zwanej „dziesięć sfirot”.

Pytanie: Jak przyjaciele w dziesiątce mogą synchronizować się i poprosić za siebie nawzajem, aby Wyższa Siła pomogła im poprosić poprawnie?

Odpowiedź: Z wnętrza, z głębi serca. Tego nie można wyrazić słowami. Cały czas stanowczo prosić z głębi serca, tak jak byśmy mieli ogromny problem, z którym jesteśmy i nie możemy nic z nim zrobić.

Pytanie: Jak pozostać w tej prośbie do następnej lekcji?

Odpowiedź: Nie tylko do następnej lekcji, ale przez cały czas! Ciągle prosić o uczynienie nas jedną wspólna całością. Poszukajcie odpowiednich słów!

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa