Pytanie: Kogo kabalista uważa za swojego przyjaciela i czy ma on wielu przyjaciół?

Odpowiedź: Kabalista nie ma przyjaciół. Dla niego dowolny człowiek, który zajmuje się razem z innymi w grupie poszukiwaniem właściwości obdarzania i miłości – jest jego przyjacielem.

W języku hebrajskim „przyjaciel” – to „hawer”, od słowa „hibur” – połączenie, zjednoczenie. Ludzie, z którymi mogę się połączyć, żeby odkryć sens swojego istnienia, nazywają się moimi przyjaciółmi.

Pytanie: Czy oznacza to, że kabalista nie ma takich przyjaciół, z którymi może, na przykład raz w tygodniu, pojść pograć w piłkę nożną?

Odpowiedź: Nie. W młodości miałem wielu przyjaciół, z którymi przyjaźniłem się do 20-22 lat, a potem rozstaliśmy się: niektórzy poszli do wojska, niektórzy na uniwersytet.

Teraz zapraszają mnie na swoje spotkania, ale ja nie mogę znaleźć czasu, sił i pragnienia, żeby spotykać się z nimi, dlatego że jesteśmy zupełnie różni: nie mamy żadnych wspólnych celów, pragnień. Nie mamy o czym mówić, jedynie tylko wspominać, co było 50 lat temu, albo jak przeszło życie. A wspólnej teraźniejszości i przyszłości nie mamy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 11.12.2016

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi