Demokracja zanika. Narastało to przez wiele lat. Ludzie nie chodzą na wybory, nie wierzą politykom i uczciwości władzy, możliwości zmian! Właśnie teraz, w sieci internetowej mogą pojawić się przedstawiciele narodu, a nie partii. Społeczeństwo aktywnie zmieni się, nie oczekując działań ze strony elit.

Przejście w kierunku obdarzania jest nieuniknione: obdarzać lub otrzymywać ze względu na obdarzanie. Sam egoizm ujawni swój koniec, a pragnienie napełnić się wskaże, że napełnienie jest możliwe tylko w intencji obdarzania. To przejście nazywa się „Uświadomienie zła”. Dalej – to działania duchowe!

Egoizm pożera sam siebie. Planowaliśmy stworzyć społeczeństwo, w którym wszyscy będą mogli zarabiać i rozkwitać. Amerykańskie marzenie XX wieku! Ale pragnienie rozkoszowania się nie może wzrastać w nieskończoność. Dziś zmuszeni jesteśmy tworzyć systemy produkcji i wysprzedaży niepotrzebnych rzeczy.

Pragnienie rozkoszowania się stworzone jest z zamiarem otrzymania, odwrotnym do Stwórcy, pragnienia obdarzać. Ale jeśli otrzymuję więcej niż jest mi konieczne, przyjęcie gasi pragnienie, a życie – to pragnienie! Jest to widoczne w naszym świecie: mamy wszystko, ale odczuwamy pustkę i depresję.

Sens działania określa nie samo działanie, a intencja, która mu towarzyszy:

Egoizm:

Otrzymuję dla siebie = otrzymuję

Oddaję dla swojego dobra = otrzymuję

Altruizm:

Oddaję dla ciebie = oddaje

Otrzymuje dla ciebie = oddaje.

Pragnienie jest neutralne, a intencja określa jego charakter.

3 stopnie duchowej drogi:

1. Nie zna różnicy między otrzymywaniem a obdarzaniem a przyjmując uważa siebie za sprawiedliwego.

2. Już rozumie, że otrzymywanie – to zło, a obdarzanie – to dobro.

3. Po całkowitej naprawie zła na dobro, otrzymywać w celu obdarzania – wszystkie ograniczenia zostaną zniesione.

Nie dążyć do Stwórcy, jako do przyczyny wszystkiego, co się dzieje, aby ukryć się w Nim przed niebezpieczeństwem, a dziękować za to, że w ten sposób On przyciąga mnie do Siebie, a ja kieruję się do Niego, nie po to, by chować się ze strachu, a pokazać moją miłość, pragnąć być z Nim z własnej woli.

Różnica jest w przekazach Króla: w pierwszym nie jest powiedziane, o kim mowa, aby Aman myślał przeciwko Żydom. W drugim jest mowa o Żydach. Ponieważ sprawiedliwy nie pragnie otrzymywać światło, a jedynie obdarzać, on nie może przyciągnąć światła. Dlatego wzmacniają Amana, a następnie wykorzystują jego pragnienie do obdarzania.

Ester – ukrycie Stwórcy przed człowiekiem. Kiedy człowiek zdaje sobie sprawę, że wszystko wokół niego – to ukrycie Stwórcy i tak zaczyna odnosić się do świata, to następnie przez otoczenie dojdzie do połączenia ze Stwórcą. Nazywa się to „Powrotem” (tszuwa), kiedy wszystko powraca do Stwórcy, wszystkie przeszkody łączą się ze Stwórcą.

Światło Purim zostanie powtórzone tylko na końcu naprawy. To jest światło celu stworzenia, światło hochma, ono świeci w pragnieniu otrzymywać, odziewając się w światło naprawy, światło hasadim. Cud: sprawiło światło hasadim, w którym odkryło się całe światło hochma. Dlatego wszystkie święta zostaną anulowane, z wyjątkiem Purim.

Los schodzi z góry, nie można go zmienić. Dlatego zaczynając naprawę z zamiarem ze względu na siebie – jesteśmy grzesznikami. Ale otrzymując Torę, światło naprawy, osiągając intencję ze względu na Stwórcę, osiągając wyższe światło, jesteśmy już sprawiedliwymi. Dlatego „Grzesznik przygotował, a sprawiedliwy przyodział”.

Mordechaj nie chciał niczego otrzymać, nie mając żadnego pragnienia. Dlatego król musiał wywyższyć Amana, pragnienie otrzymywać ze względu na siebie, aby przyciągnął światło w dół. A kiedy odkrywa się pragnienie, to Mordechaj otrzymuje światło ze względu na obdarzanie.

Gdyby po lojalnym czynie Mordechaja, jeśli Król zapytałby go, czym go wynagrodzić, to on by odmówił, jako sprawiedliwy. Dlatego Król zapytał Amana, co dać człowiekowi, który jest oddany królowi. A to, czego zapragnął Aman, król dał Mardechajowi, w „otrzymanie ze względu na obdarzanie“.

@Michael_Laitman

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Myśli na Twitterze, Rozwój egoizmu, Święta i specjalne daty

W stopniu przeciwieństwa do Stwórcy, odczuwa się zło ​​świata i skrycie, że wszystko pochodzi od Stwórcy. Ale jeśli staramy się wszystko odnosić do Stwórcy, pomimo zła świata i Jego skrycia, objawia się dobro świata i odkrycie Stwórcy. (Zohar. Przedmowa. Noc panny młodej)

Światło przejawia się tylko z ciemności, dobro ze zła, odkrycie z ukrycia. A kiedy człowiek przechodzi przez ciemność i opuszcza ją – w tym przejawia się wielkości Stwórcy. Dlatego doskonałością jest połączenie dobra i zła. A następnie zło rozpuszcza się w dobrze. (Zohar. Tecawe)

Stwórca znajduje się „za człowiekiem” i dyktuje mu wszystkie działania. Jeśli człowiek pokonuje to ukrycie poprzez wysiłki, widząc Stwórcę za wszystkim, co się dzieje, to Stwórca mu się odkrywa. Tak więc Stwórca w skryciu zmusza nas do wypełnienia Jego woli, albo sami chcemy ją wypełniać.

Najważniejsze we wszystkich wysiłkach w życiu człowieka jest czuć Stwórcę określającego wszystko, co istnieje i co się dzieje. I tylko do tego odkrycia Stwórcy we wszystkim, w sobie i w świecie, przyłożyć wszelkie wysiłki. I tylko w tym widzieć cel życia.

Wszystkie myśli pojawiają się w człowieku tylko z powodu działań Stwórcy, bezpośrednio od Stwórcy – a nie tak, jak to się wydaje człowiekowi, że istnieją inne przyczyny dla jego myśli – on lub środowisko. I ta iluzja jest podstawą wszelkich zniekształceń i kłamstw naszych wyobrażeń o sobie i świecie.

Kategorie: Myśli na Twitterze, Praca duchowa

 Przychodząc studiować Kabałę, człowiek myśli, że ma ona do czynienia z mistycznymi wyższymi siłami, aniołami, duchami, gdzieś w niebiosach, z pozaziemskim światem, o którym się dowie i który poczuje.

Zamiast tego, nagle musi studiować artykuły o grupie. Na początku wydaje się to bardzo dziwne, jakby przyszedł studiować naukę o społeczeństwie, państwie.

Istniejemy w ciałach fizycznych, każdy w swoim własnym małym świecie i dlatego trudno jest nam zrozumieć, że oprócz zwykłego egoistycznego świata istnieje jeszcze zupełnie inne postrzeganie rzeczywistości poprzez obce nam, odwrotne organy zmysłów.

I chociaż przejście od naturalnego postrzegania rzeczywistości do postrzegania świata wyższego nie jest łatwą pracą, lecz wymagającą ogromnego wysiłku, ale ostatecznie wszyscy muszą dojść do prawdziwego, „odkrytego” postrzegania rzeczywistości, nieograniczonego przez organy zmysłów człowieka.

Księga Zohar opisuje nasz dzisiejszy egoistyczny stan, jako śpiący z oczami skierowanymi do wewnątrz. Przecież interesujemy się i widzimy tylko to, co dzieje się wewnątrz nas, w naszym małym pragnieniu rozkoszować się, jak dziecko, które troszczy się tylko o swoje ciało.

Metoda Kabały pozwala przejść do szerszego postrzegania rzeczywistości, już nie dziecięcego a ludzi dorosłych, współdziałających z ogromnym światem wokół nich. Takie przejście odbywa się za pomocą środowiska, grupy.

W naszym świecie dziecko rośnie przez dwadzieścia lat, otoczone przez rodziców, krewnych, przez takie same dzieci, następnie przez przyjaciół i przyjaciółki, dopóki nie wyjdzie w wielki świat ze wszystkim, co w nim istnieje: edukacją, kulturą i przemysłem.

Bez środowiska ludzkiego dziecko rozwijałoby się po prostu jak zwierzę. Ale ponieważ pragnie wchłonąć środowisko, otoczenie wchodzi w nie i buduje jego świat. Aby odkryć nowy świat potrzebujemy nowego środowiska, pracując nad nim i wchłaniając go w siebie, zaczniemy odczuwać bezgraniczny wyższy świat.

Wszystko zależy od środowiska i od poczucia jego znaczenia, od tego, jak bardzo się z nim łączymy, jakby w jednego człowieka z jednym sercem tak, iż nasze wzajemne połączenie ze środowiskiem stanie się całym światem, w którym będziemy odkrywać całą rzeczywistość. Nie jest to już ojciec i matka, a środowisko, które ma szczególne właściwości, prawa, tradycje, percepcje, wartości – wszystko jest zupełnie nowe.

Człowiek musi zbudować takie środowisko i w miarę tego budowania, środowisko zbuduje człowieka, zapewniając mu jego duchowy rozwój. Dlatego środowisko jest najważniejsze i od niego zależy dobra przyszłość człowieka. Od otoczenia człowiek otrzymuje nowe organy postrzegania do odczucia wyższego świata. Budując związki ze środowiskiem, człowiek w tym samym stopniu buduje swój wyższy świat.

Dlatego „środowisko” dla kabalistów, to pojęcie święte. Mój nauczyciel, Rabasz był szczególnym kabalistą, ponieważ ​sformułował prawidłową i dokładną metodę budowania środowiska i jego relacji z człowiekiem, leżącą u podstawy metody Kabały. W prawidłowym związku ze środowiskiem człowiek buduje duchowe naczynie z dziesięciu sfirot, w którym odkrywa światło swojej duszy, to znaczy wyższy świat i wyższą siłę, Stwórcę.

Dlatego nauka Kabały, która poświęcona jest zbudowaniu właściwego środowiska, jest tak potrzebna teraz, kiedy ludzkość przeżywa globalny kryzys i, co najważniejsze – kryzys społeczny demonstrujący się rozbitym człowiekiem w zniszczonym społeczeństwie.

Zarówno człowiek, jak i społeczeństwo czują, że zaszli w ślepy zaułek i nie wiedzą, jak dalej się rozwijać. Tylko metoda Kabały może pomóc ludzkości zbudować właściwe społeczeństwo i wyjść z kryzysu.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 13.02.2018

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Studia Kabały