Prawdziwy altruizm, czy nieodpowiedzialny

Pytanie: Na świecie i dzisiaj jest wielu ludzi, którzy mogą nazywać siebie altruistami. Dlaczego myśli Pan, że wyjście z kryzysu jest możliwe poprzez altruistyczne wychowanie ludzi?

Odpowiedź: Rzecz nie w zrozumieniu altruizmu przyjętego na świecie, a kabalistycznego altruizmu. Altruizm – to postrzeganie całego społeczeństwa, jako jednego systemu, w którym dobrobyt człowieka jest równoznaczny dobrobytowi społeczeństwa, dlatego musi się on włączyć w społeczeństwo i odnosić się do niego, jak do siebie samego.

Nie wiem, czy właśnie w ten sposób myślą wszelkiego rodzaju altruiści i humaniści. Jeśli ktoś z nich tak odnosi się do społeczeństwa, to jest to już bliskie temu, czego wymaga od nas nauka Kabały.

Jeśli człowiek traktuje swoje życie tak, jakby żył wewnątrz społeczeństwa, jak embrion w łonie matki, otrzymujący stamtąd wszystko, to on rozumie, że wszystko zależy od dobrobytu społeczeństwa. I dlatego on wszystko oddaje społeczeństwu, a dla siebie bierze tylko to, co niezbędne, podstawowe. Poprzez taką formę zachowania gwarantujemy sobie duchowe życie bez wszelkich ograniczeń.

Człowiek będzie się tak odnosił do społeczeństwa, jeśli otrzyma integralną edukację. Dzięki tym studiom zacznie rozumieć i czuć, co oznacza „integralność” i co to znaczy być wszystkim, jako jeden człowiek. Bez tego świat nie może istnieć. Globalny kryzys i wielorakie problemy przeżywane dziś przez współczesny świat, do tego nas prowadzą.

Świat znajduje się w okresie przejściowym, gdy kończy się era „demokracji” i „liberalizmu”, która doprowadziła liderów do nieodpowiedzialnego zarządzania społeczeństwem. Jeśli całe zarządzanie realizuje się wyłącznie „demokratyczną” drogą, to uzyskane rezultaty będą najbardziej godne ubolewania.

Przecież, kto wybiera przywódców? Publiczność, która dokonuje swojego wyboru w oparciu o to, który z kandydatów głośniej krzyczy, ładniej wygląda i jest bardziej podobny do bohaterów Hollywood.

Rezultaty tego populizmu możemy zaobserwować na całym świecie. Przywódcy państw europejskich swoim liberalnym kursem zniszczyli Europę. Być może nie wszyscy jeszcze to zrozumieli, ale bardzo szybko przejawi się to w pełnej mierze.

A co najważniejsze, to szkodliwy wpływ środków masowego przekazu, określających opinię publiczną przy pomocy wystąpień znanych artystów, popularnych ludzi, którzy umieją przekonać ludzi.

Okazuje się, że przywództwo państw wybiera się nie poprzez profesjonalne kwalifikacje przywódców, a według umiejętności pięknych wystąpień przed publicznością.

Publiczność jest pod wrażeniem występów i wybiera sobie liderów, którzy następnie dochodzą do władzy i zaczynają robić wszystko, co im przyjdzie do głowy. Wszystko to jest wynikiem populizmu, liberalizmu, demokracji. Problemem nowoczesnego przywództwa jest brak profesjonalizmu.

Teraz zaczyna się rewizja dotychczasowego podejścia i miejmy nadzieję, że ona doprowadzi to do naprawy.

Z lekcji według broszury „Kryzys i jego rozwiązanie” (forum w Arosie, 2006), 29.01.2017

Kategorie: Kryzys, globalizacja

 Badania: Naukowcy potwierdzili, że ci, którzy służą publicznemu dobru są największymi egoistami.

Altruistyczne zachowanie człowieka nie zawsze świadczy o tym, że on chce dobrze dla otaczających go ludzi. Często altruizm jest przykrywką do dążenia zajęcia dominującej pozycji w społeczeństwie i stłumienia innych autorytetów.

Jeszcze innym aspektem altruistycznej kary jest poczucie satysfakcji i radości występujące u człowieka po nałożeniu wyroku osobom naruszającym normy społeczne.

Chociaż model behawioralny nazywa się „altruistycznym”, „poświęcanie się dla wspólnego dobra“ jest tylko jego zewnętrznym znakiem. Walcząc za słabszych, jednostka demonstruje własną siłę i tym samym pokazuje się, jako mocniejsza.

Komentarz: To wszystko są przykłady egoistycznego altruizmu, tj. tego samego egoizmu, tylko odwróconego, właśnie w wilczej skórze.

Prawdziwy altruizm jest możliwy tylko pod wpływem wyższego światła, naprawiającego egoizm, O“M (Or Makif), wznoszącego człowieka, jego intencję nad jego JA i pozwala podejmować decyzje niezależnie od siebie, a kierując się jedynie dobrem innych, zgodnie z zasadą „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego“ – to znaczy „Kochaj bliźniego swego w miejsce siebie“.  Z tego poziomu zaczyna się wyższy świat.

Kategorie: Rozwój egoizmu