Z lekcji Rabasza: „Wiemy, że musimy osiągnąć podobieństwo do Stwórcy, tzn. tak jak On jest dającym, my też musimy oddawać. Jednak gdy musimy dawać, pozostawiając swój własny egoizm – płaczemy, ponieważ boli nas, że musimy działać w taki sposób. Jednak Stwórca rozkoszuje się dawaniem. W konsekwencji, my też musimy rozkoszować się obdarzaniem, jeśli chcemy stać się do Niego podobni! Nikt nie potrzebuje twojego cierpienia – musisz tylko dawać!

Ale w jaki sposób możemy rozkoszować się obdarzaniem, jeśli nasz egoizm nie pozwala nam na to? Nad tym musimy pracować, ponieważ ciało, ego się z tym nie zgadza!  Jednak konieczne są nie twoje cierpienia a twoje wysiłki. Jeśli jednak uda Ci się dawać bez wszelkich wysiłków, to jest to znak, że pracujesz dla siebie samego, a nie ze względu na obdarzanie. Ponieważ twoje ciało nie zgadza się z obdarzaniem.

Nigdy nie należy dążyć do złych stanów. Jeśli będzie to konieczne, aby przejść przez różne stany, to wówczas przyjdą one same. Ale człowiek nie powinien myśleć o upadku, lecz tylko o wzniesieniu – dążyć do dobra, połączenia, zjednoczenia, doskonałości – zarówno w odczuciach, jak i w myślach.

Lecz jednocześnie powinien on siebie krytycznie oceniać i zrozumieć, że jeśli nic w nim nie sprzeciwia się obdarzaniu, to zamieszana jest w to jego własna egoistyczna korzyść. Jeśli człowiek postępuje do przodu w radości i bez żadnego wysiłku, jest to pewny znak na to, że robi to egoistycznie. I tylko kiedy otrzyma on siłę obdarzania z góry, będzie w stanie dawać i jednocześnie odczuwać z tego radość.

Z przygotowania do lekcji, 01. 04.2012

Kategorie: Praca duchowa