Zgodnie z pierwotnym pragnieniem
Nauka Kabały stopniowo odkrywa się ludzkości. Pierwszym kabalistą który ją odkrył był Adam – kabalista żyjący 5779 lat temu. Ale w bardziej wyraźnej formie odkryła się Abrahamowi około 3600 lat temu.
Dzisiaj przechodzi bardzo interesujący etap zaznajomienia z nią ludzkości, kiedy od odosobnionych kabalistów-samotników zaczyna rozprzestrzeniać się po całym świecie.
Dlatego jesteśmy zarówno uczestnikami jak i świadkami wyjątkowego fenomenu, kiedy ludzkości stopniowo odkrywa się istota świata, w którym żyjemy, przyczyny i konsekwencje istnienia, program rozwoju ludzkości.
Pod względem swojego poziomu rozwoju i stopnia uczestnictwa w życiu, ludzie tak samo jak wspólne pragnienie, dzielą się na pięć stopni.
Są ludzie których nie obchodzi nic prócz nich samych. Są tacy którzy zainteresowani są rodziną i społeczeństwem w którym żyją itp. Następną kategorię ludzi interesuje ziemia, planety, kosmos, ale mimo wszystko nie odczuwają pragnienia przedarcia się za ramy tego świata.
Są też tacy którzy chcą wiedzieć, co wydarzyło się w czasach starożytnych, co będzie w przyszłości.
I są ludzie których interesuje ogólny systemem stworzenia. W jakim stopniu sami w nim uczestniczą. W jakim stopniu stworzenie istnieje samodzielnie: skąd pochodzi, jak funkcjonuje i jeszcze inne jak…? Starają się zrozumieć ogólny obraz współdziałania wszystkich części.
To właśnie ta globalna, integralna zasada komunikacji całej natury przyciąga ich najbardziej: w jaki sposób i dlaczego wszystko jest ze sobą powiązane, jak jedno reaguje i zarządza drugim, jak wpływa na wszystkich. Mają tak wielkie pragnienie poznania ogólnego systemu, ogólnego schematu, ogólnej struktury wszystkiego, co nie tylko istnieje w naszym świecie, ale także poza jego granicami, że nie znajdują dla siebie spokoju w zwykłym życiu.
Starając upodobnić się do innych, próbują radzić sobie z różnego rodzaju ziemskimi problemami. Ale nie na długo. Przy najmniejszej okazji, jaką los im daje, natychmiast gdzieś „odlatują“, tzn. nie mogą zajmować się codziennymi sprawami.
Interesują ich bardziej kwestie, nawet nie w skali kosmicznej, a więcej to znaczy wszystko, co tylko może zawierać w sobie słowo „wszystko”. To nie jest kosmos, nie nasz świat, to coś „ogólne”. Do Kabały przychodzą tacy ludzie, którym nie daje to spokoju, gryzie, zżera ich wewnątrz.
Niekoniecznie w każdym z nich to pytanie osiąga tak maksymalny poziom, ale mimo wszystko chociaż w małym stopniu jest powyżej naszego świata. Są pytania niższego rzędu, kiedy ludzie są zainteresowani tym od czego zależy ich zdrowie oraz ich los. Pasjonują się mistycyzmem lub zaczynają zajmować się medycyną ludową. I tak dalej.
W ten sposób zaczynamy interesować się Kabałą z dołu, najbardziej minimalnego zwierzecego poziomu i do najbardziej maksymalnego, na którym człowiek odczuwa potrzebę zrozumienia, poznania całej rzeczywistości, całego systemu, jego zarządzania.
Istnieją różnego rodzaju gradacje pragnień. Dlatego wielu ludzi przychodzi, ale słysząc że mówimy o najwyższych poziomach, uważają że to nie jest dla nich. Ich interesuje bardziej przyziemne zastosowanie zarówno człowieka jak i Kabały. Zdobywają trochę wiedzy i odchodzą na swój poziom.
W rzeczywistości tak powinno być. Dlatego nikogo nie zatrzymujemy. Kto przychodzi lub odchodzi – jest to sprawą indywidualną każdego człowieka. Każdy powinien znależć równowagę w tym systemie, na wszystkich poziomach poznania wszechświata zgodnie z zapotrzebowaniami swojej duszy tj. swojego wewnętrznego, pierwotnego, indywidualnego pragnienia.
W ten sposób istniejemy.
Z lekcji w języku rosyjskim, 05.02.2019