Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 2

Człowiek musi wierzyć: jeśli chce teraz przystąpić do pracy duchowej, anulując swoje „ja”, że to jest wezwanie z góry. Oznacza to, że jeśli w człowieku pojawiło się pragnienie do postępu duchowego, to pochodzi to od Stwórcy, ponieważ nie wynika to z jego własnej mądrości.

A dowodem na to jest to, że przed wezwaniem z góry miał wiele trudnych pytań i za każdym razem, gdy chciał coś zrobić w imię obdarzania, ciało stawiało sprzeciw i on nie mógł zrozumieć, czy na świecie istnieje człowiek, który rzeczywiście jest w stanie anulować swoje „ja” przed Stwórcą i zupełnie nie troszczyć się o własne korzyści. I był stale zdominowany przez pewien strach, aby anulować się przed Stwórcą.

Lecz teraz człowiek widzi, że wszystkie myśli i wątpliwości wypaliły się, i doświadcza on wielkiej przyjemności, że może anulować się przed Stwórcą. (Rabasz. Artykuł 31 (1986) „Co się tyczy karmienia i poczęcia”)

Nie należy niczego bać się. Opierając się na grupie możemy z łatwością przezwyciężyć wszelkie wątpliwości i osiągnąć stan, kiedy idziemy po prostu z zamkniętymi oczami. Nie potrzebujemy żadnych pytań, odpowiedzi, niczego. Chcemy znaleźć się tylko we właściwości obdarzania. Dlatego pragniemy osiągnąć ją ponad wszelkimi wątpliwościami.

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 07.01.2022

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rabasz