Rozwój Kabały na osi czasu

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Jak w zależności od etapu rozwoju ludzkości zmieniał się język i metoda Kabały? Przecież kabaliści pisali takim językiem, którego nie można zrozumieć.

Odpowiedź: Rzecz w tym, że na przestrzeni wieków kabaliści pisali tylko dla takich ludzi, jak oni sami. Nikt nie zajmował się popularyzacją.

Jeśli rozważymy proces rozwoju na osi czasu, zaczynając od Adama do końca całego rozwoju, uzyskamy bardzo interesujący schemat od zera do 6000 lat.

Do tego czasu nastąpił wzrost egoizmu. Najpierw metoda duchowa została odkryta przez Adama, a następnie przez Abrahama i Mojżesza. Następnie zbudowano i zniszczono Pierwszą i Drugą Świątynię.

A teraz zaczyna się wzniesienie do Trzeciej Świątyni.

Dopóki nie doszliśmy do punktu wzniesienia („my” na rys.), wszystko rozwijało się automatycznie, zgodnie z pierwotnie przypisanymi poleceniami. Tutaj nie mogło być nic nieprzewidywalnego.

I tylko z punktu, gdzie znajdujemy się „my”, zaczyna się naprawa. A cały poprzedni okres był okresem rozbicia, przygotowania.

Dlatego wszystko, co wydarzyło się do naszych czasów, było znane absolutnie wszystkim kabalistom, bez jakichkolwiek niespodzianek.

I tylko zaczynając od naszych czasów, pojawia się wolna wola, ma miejsce rozpowszechnianie Kabały całej ludzkości. Ludzie zaczynają się ożywiać, łączyć siebie i swoją przyszłość z metodą naprawy, kiedy z obecnego stanu na świecie staje się jasne, że jego naprawa jest możliwa tylko poprzez wzmocnienie więzi między ludźmi.

Okazuje się, że odkrywa się metoda, która daje nam możliwość utworzenia tego połączenia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 23.07.2017