Rozprawa na temat (właściwej) zazdrości
Zazdrość może być zła lub dobra, w zależności od wartości, których zazdrościmy.
„Bo miłość potężna jest, jak śmierć a zazdrość nieprzejednana jest, jak świat pozagrobowy” (Pieśń nad Pieśniami, 8:6). Zazdrość jest jedną z najbardziej intensywnych emocji. Często próbujemy ją ukryć nawet sami przed sobą, ponieważ jest to tak nieprzyjemne uczucie, bezpośrednie uderzenie w nasze ja. Będąc stworzonym z pragnień otrzymywania przyjemności, zazdrość sprawia, że czujemy, że nie tylko nie otrzymujemy, ale że inni otrzymują to, czego nam się odmawia. Naszemu ego nic nie jest trudniej tolerować niż uczucie, że jesteśmy okradani przez innych, że oni są w jakiś sposób lepsi, potężniejsi, odnoszą większy sukces niż my.
Mój nauczyciel zwykł mawiać, że on sam uwielbiałby, gdyby mógł zawsze nosić piżamę. Jest wygodna, ma duże kieszenie, w których zmieści się wszystko, co może być potrzebne, jest ciepła w zimie i przyjemna w lecie; czego można chcieć więcej? Ale nie możemy chodzić w piżamie, bo ludzie będą o nas plotkować, nie docenią nas, jeśli nie ubierzemy się zgodnie z obowiązującymi w społeczeństwie zasadami ubioru, dlatego nie mamy wyboru. Aby nie dać się upokorzyć nosimy niewygodne ubrania i robimy to, co inni chcą byśmy robili. Dlatego zazdrość i strach przed upokorzeniem określa całe nasze życie.
Jednak zazdrość nie musi być negatywna. Sprawia, że zazdrościmy tego, co mają inni, i co chcielibyśmy mieć, ale jeśli chcielibyśmy mieć pozytywne rzeczy, wtedy zazdrość zwiększyłaby naszą motywację do pozyskania tych pozytywnych rzeczy. Mówiąc o rzeczach pozytywnych, mam na myśli rzeczy, które nas ośmielają, które wzmacniają nasze społeczeństwo, zwiększają naszą solidarność i zwiększają nasze poczucie samorealizacji. Aby tak się stało, nasze społeczeństwo musi pielęgnować wartości prospołeczne. Kiedy społeczeństwo ceni ludzi, którzy wnoszą wkład w życie społeczne, którzy sprawiają, że ludzie są szczęśliwsi i bardziej związani ze sobą, wtedy wszyscy zaczynają im zazdrościć i chcą się do nich upodobnić.
W ten sposób, wykorzystując zazdrość, zmieniamy społeczeństwo z konkurencyjnego i krzywdzącego na wspierające i integrujące. Kiedy ludzie rywalizują w byciu życzliwym, nie ma końca osiągnięciom, których mogą dokonać. Co więcej, kiedy postrzegają pomaganie innym w ich samorealizacji jako wyraz ich życzliwości, pomaga to każdemu stać się najlepszą wersją samego siebie, działającą na rzecz poprawy społeczeństwa. Takie społeczeństwo rozwija się pozytywnie bez końca.
Dlatego zazdrość może być zła lub dobra, w zależności od wartości, których zazdrościmy. Jeśli nauczymy się cenić to, co jest dobre dla nas wszystkich, nasza zazdrość stanie się motorem do szczęścia.
Źródło: https://bit.ly/3rpxJ8x