Pustynia, cz.2

 каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Czym jest „pustynia”, znajdująca się wewnątrz człowieka?

Odpowiedź: Pustynia wewnątrz człowieka – jest to jego egoistyczne pragnienie, którego nie można naprawić natychmiast. Ale człowiek musi przyjść na tę „pustynię” i próbować w niej żyć, aby wejść z niej w „ziemię mlekiem i miodem, płynącą”.

Dlatego nasi praojcowie zaczynali od pustyni: Abraham poszedł na pustynię, zszedł do Egiptu, wrócił do Beer-Szewy itd. Izaak, Jakub – całe ich życie było związane z pustynią. Mojżesz ucieka z domu faraona i spotyka się na pustyni z Jetro, przekracza pustynię.

Oczywiście, tutaj więcej mówi się o działaniach duchowych niż o materialnych. Ale to miało miejsce także w materii, zgodnie z istniejącym prawem; że każda duchowa siła musi raz dotknąć swojej materialnej gałęzi i odcisnąć ten sam porządek w świecie materialnym.

Dlatego musimy zrozumieć, czym jest pustynia i jak można ją przekształcić w kwitnącą, żyzną ziemię, jak napisano w Torze. I to nie zależy od przeniesienia się w inne miejsce, jak w naszym świecie. Zmiana miejsca w duchowym oznacza zmianę moich wewnętrznych właściwości.

„Miejsce” w sensie duchowym – to wewnętrzne pragnienie człowieka. I jeśli moje wewnętrzne pragnienie jest jak pustynia, to ja w niej żyję. A jeśli moje pragnienie jest jak brzeg morza lub ogród, to żyję w ogrodzie. Wszystko zależy od tego, jak człowiek naprawia swoje wewnętrzne właściwości. Na podstawie tego należy rozumieć to, co zostało powiedziane w Torze.

Tora opisuje proces, który ma miejsce wewnątrz człowieka, który przechodzi z wewnętrznego stanu pustyni pełnej skorpionów i węży, do kwitnącej ziemi. Po czterdziestoletniej naprawie w wędrówkach po pustyni przychodzimy na ziemię mlekiem i miodem płynącą.

Pytanie: Okazuje się, że pustynia – to zło?

Odpowiedź: Pustynia – to nie zło, jest to początkowy stan, z którego zaczynamy swój rozwój zarówno wewnętrzny, jak i zewnętrzny.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 28.11.2017