Podstawa istnienia – w jedności

каббалист Михаэль Лайтман Kongres w Wilnie „Od chaosu do harmonii”. Lekcja 1

Dusza – to system wszystkich sił połączonych ze sobą. Rozbicie jej na części, które miało miejsce na początku stworzenia, i było fundamentem naszego istnienia, rozwoju oddzielnych części, które w rezultacie ewolucji osiągnęły stan, w którym muszą zacząć się jednoczyć, w przeciwnym razie wzajemnie się zniszczą.

Podstawa istnienia – jest w jedności, kiedy w niej łączą się wszystkie różnice. I główne w tej naprawie zależy od człowieka, przecież on – jest podstawą stworzenia i od niego zależy wszystko.

Dlatego „Kochaj bliźniego jak siebie samego“ – to główne prawo naprawionej natury, aby włączyć do tej jedności wszystkie siły, cały świat, co jest podstawową rzeczą w istnieniu i naprawie wszechświata.

I to osiąga się dzięki temu, że ludzie różnych poglądów jednoczą się razem. (Zbiór praw. Błogosławieństwa świadka i osobiste błogosławieństwa, prawo 4)

Początkowo tę naprawę przechodzą na sobie ludzie zebrani w małe grupy. Oni uczą się i oswajają metodę wzajemnego uzupełniania, połączenia, by połączyć się jak koła zębate w jeden mechanizm, w którym wspólnie się obracają.

A jak się one obracają? Jeden w jednym kierunku, inny w drugim. Dlatego musimy zrozumieć, w jaki sposób wzajemnie się uzupełniać. Tak jest zbudowana cała natura: nieożywiona, roślinna, zwierzęca, z wyjątkiem nas. Nasza mentalność, nasze pragnienia, nasz umysł nie mogą pracować ze sobą razem.

Kabała pomaga je połączyć wyjaśniając, jak to zrobić. Kiedy próbujemy zjednoczyć się między sobą, odkrywamy wewnętrzną energię, wyższe światło, które nas jednoczy.

Przykładając wysiłki we wzajemnym uzupełnianiu się między sobą, musimy wspólnie dążyć do tego, żeby wyższe światło przejawiło się i połączyło nas. Oznacza to, że tutaj jest troje uczestników: ja; przeciwstawni do mnie przyjaciele lub właściwości; Stwórca jest czymś wspólnym, do którego dążymy.

Natura, jak profesjonalny sędzia karze nas za niewłaściwe postępowanie, to znaczy za to, że nie możemy zrównoważyć się nawzajem, zgodnie z naszym rozwojem. Dlatego, na miarę rozwoju ludzkości i jej postępu cierpienia rosną.

I na podstawie tych ciosów, które otrzymujemy w obecnych czasach, musimy wziąć pod uwagę miecz wzniesiony nad nami w przyszłości, i zrozumieć, że natura zmusi nas wszystkich do wypełnienia jej prawa harmonii w pełnej mierze. (Baal HaSulam, „Pokój“)

Z 1 lekcji kongresu w Wilnie, 03.11.2017