Pytanie: Załóżmy, że postanowiłem, że od teraz będę odpowiedzialny za wszystkich. Co z tego, jeżeli już po pięciu minutach wypadam z tej intencji?

Odpowiedź: To nie jest ważne. Pięć minut – to jest wspaniale. To już pięć minut z twojego całego życia, które są cenne i pozostaną w wieczności. Całą resztę życia można wrzucić do kosza na śmieci. Jednak pięć minut żyłeś!

Komentarz: Ale ja chcę naśladować praojca Mojżesza!

Odpowiedź: Mojżesz to duchowy poziom. Tora nie mówi nam nic o postaciach historycznych, ale o duchowych stopniach. Ty też kiedyś osiągniesz stan praojca Mojżesza i uzyskasz jego imię w miejsce obecnego.

Każdy, kto wznosi się na jakiś określony poziom, otrzymuje jego imię.

Rabin Josi, rabin Chija, rabin Szymon – ci wielcy mędrcy noszą imiona, wskazujące na stopień z którego mówią. Jeżeli mówimy, że człowiek jest czyimś uczniem, oznacza to, że​​znajduje się na sąsiadującym niższym stopniu w stosunku do swego nauczyciela.

Być uczniem kabalisty to wielki zaszczyt. Wiadomo, że nauczyciel znajduje się na pewnym poziomie a uczeń – o stopień niżej i jest „zasilany” przez nauczyciela.

Z lekcji do artykułu “Darowanie Tory”, 27.05.2014

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie