Musimy zbudować taką sieć powiązań, żeby rozciągnąć między nami nici miłości, a następnie wskoczyć w to morze miłości. Możemy już o tym teraz mówić i próbować to zrobić, ale w rzeczywistości będzie to zrozumiałe dopiero po mocnym połączeniu w dziesiątce.

To można zrealizować tylko wtedy, gdy poczuję siebie wewnątrz dziesiątki i razem z całą dziesiątką zrobimy krok w kierunku jeszcze głębszego zjednoczenia. Wtedy doświadczymy niewyobrażalnych doznań, niepodobnych do niczego w naszym świecie.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 28.09.2023

Kategorie: Dziesiątki, Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Dlaczego kabaliści przez tysiące lat nie opisali tak ważnego procesu, jak rozbicie naczyń (kelim)?

Odpowiedź: W zasadzie nauka Kabały nie jest aż tak starożytna, chociaż jest za taką uważana. Nie trwa dziesiątki tysięcy lat, ponieważ opisuje się w niej rozwój człowieka, począwszy od Adama. Nawet nie tyle od Adama, ale od pokoleń, które w konsekwencji rozwinęły się od niego.

Zatem ta nauka nie jest aż tak starożytna i nawet niezbyt ukryta. Tak naprawdę nikt nie był nią zainteresowany. Dlatego ktokolwiek był zainteresowany Kabałą, znajdował i studiował ją. Ale generalnie, Kabała nijak nie reklamowała się.

Z programu TV „Wprowadzenie do nauki Kabały”, 10.10.2023

Kategorie: KABAŁA

Stwórca podąża za człowiekiem dokładnie w takim samym stopniu, w jakim człowiek dąży do Stwórcy. Nie może o tym zapominać nawet w czasie największej tęsknoty.

I pamiętając, że Stwórca tęskni i dąży do połączenia z nim z siłą tak wielką jak On Sam, człowiek zawsze będzie cierpiał w udręce i tęsknocie od sukcesu do sukcesu, w nieustannym ziwugu, który reprezentuje ostateczną doskonałość siły duszy, dopóki nie zostanie uhonorowany odwzajemnioną miłością. (Baal HaSulam. List 19)

Pytanie: Tak poetycko jest tu napisane, że „człowiek zawsze będzie cierpiał w udręce i tęsknocie od sukcesu do sukcesu w nieustannym ziwugu”. Jak można osiągnąć taki wysoki stan?

Odpowiedź: Jeśli człowiek nieustannie kieruje się w stronę coraz większej więzi ze Stwórcą, stara się ją poczuć, to stopniowo zaczyna ją odczuwać.

Nieustanne scalenie (ziwug) jest wtedy, gdy cały czas pragniesz być w połączeniu ze Stwórcą i kierujesz swoje uczucia aby Go poznać. Tak przybliżasz się do Niego.

Pytanie: Prawdziwi kabaliści w ciągu dnia wszystkie swoje odczucia, wszystko co im się przydarza, kierują do Stwórcy i poprzez to łączą się z Nim?

Odpowiedź: Oczywiście. A czy jest ktoś jeszcze poza Stwórcą? To Stwórca jest korzeniem wszystkiego, do Niego człowiek jest skierowany.

Pytanie: W jaki sposób kabaliści nie tracą skupienia, uwagi na Stwórcy?

Odpowiedź: Dzięki własnemu wysiłkowi i własnej modlitwie.

Z lekcji na temat „Prowadzić wojnę, jak król Dawid”, 31.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Za 500 milionów lat nasza planeta i nasz wszechświat nie będą już istnieć.

Tą informację wielu ludzi przyjmuje z powątpiewaniem, lecz nabiera ona prawdopodobieństwa w kontekście rozwoju ewolucyjnego człowieka, którego wewnętrzne i zewnętrzne zmiany będą miały wpływ na ewoluowanie otaczającego świata.

Dzieje się tak, ponieważ świat, widziany przy użyciu naszych pięciu zmysłów, projektowany jest przez pryzmat egoistycznych uwarunkowań i zmienia się wraz z naszym duchowym samodoskonaleniem się.

Reasumując, to, co obserwujemy obecnie w świecie, jest wynikiem naszych oczekiwań nastawionych wyłącznie na otrzymanie zadowolenia dla samego siebie i w momencie, gdy zmieniamy wektor naszych działań z otrzymywania na obdarzanie drugiego człowieka, przeobrażamy ten świat i doświadczamy innej duchowej rzeczywistości.

I chociaż na chwilę obecną takie przeistoczenie świata wydaje się być nieosiągalną transformacją, a rozważanie o tym niedorzecznym fantazjowaniem, to pozwólmy sobie uwierzyć, że tak naprawdę stan, w którym tkwimy obecnie, jest urojoną projekcją naszych wyobrażeń i fantazji, a etap, do którego zmierzamy, prawdziwą rzeczywistością.

Dla naprawy naszych materialnych zmysłów kabaliści przewidzieli okres, który nazwali „6000 lat”. Początek temu daje pojawienie się na ziemi człowieka zwanego Adam HaRiszon (hebr. Pierwszy Człowiek) i przekłada się na to, że mamy nieco ponad 220 lat na obecnym poziomie rzeczywistości.

Adam HaRiszon był pierwszym kabalistą, który naprawił swoje zmysły z egoistycznych na altruistyczne, lub innymi słowy, z całkowitego sprzeciwu wobec praw natury na równowagę i harmonię z nimi. Nieco ponad 5 780 lat temu rozeznał on, że oprócz świata materialnego istnieje również duchowa rzeczywistość, która jest prawdziwą formą wszechświata. W ten sposób odkrył również program, według którego rozwija się ludzkość oraz jak będzie wyglądać „człowiek” w efekcie końcowym swojego rozwoju. Odkrycia zapisał w księdze zatytułowanej „Raziel ha Malach” („Anioł Raziel”).

Przeznaczeniem wszystkich ludzi jest odkrycie duchowej rzeczywistości podobnej do tej, jaką ujawnił Adam HaRiszon, zmieniając egoistyczne podejście na altruizm. Poczujemy wówczas, że rzeczywistość cielesna została wchłonięta przez duchową, i po prostu przestaniemy ją odczuwać. Dostępne dla nas będą wtedy tylko te zjawiska, które rozwijają się na wyższym poziomie istnienia, ponad naszym światem.

Realia, jakie obecnie postrzegamy w naszych egoistycznych zmysłach, znikną wraz z nimi, jakby wyparują i nie będą odczuwalne.

To będzie następowało w powolnym, systematycznym procesie, w wyniku którego ziemska materia będzie się rozpuszczać aż do stanu, kiedy z solidnej formy zamieni się w odczuwalną siłę o różnych cechach.

Może to być podobne do tego, jak teraz nie uświadamiamy sobie nieożywionego, wegetatywnego i roślinnego poziomu natury w naszym własnym ciele, takich jak nasze włosy i paznokcie, które są wegetatywnym poziomem naszego ciała.

Podobnie będzie, gdy wzniesiemy się na poziom egzystencji, który charakteryzuje się tym, że rozwiniemy intencję obdarzania wbrew naszym wrodzonym egoistycznym pragnieniom otrzymywania. To wszystko wykształci nowego człowieka, duchową istotę, skłonną do pojednania i altruistycznych działań, pokojowo nastawioną i odpowiedzialną za cały świat.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/what-will-life-on-earth-be-like-in-500-million-years/

Kategorie: Artykuły w mediach, Ewolucja, Nowe publikacje, Postrzeganie rzeczywistości, Prasa i my, Świat, Wiadomości

Pytanie: Chcę zrozumieć, czego powinienem życzyć sobie w ciągu dnia – właściwie jakiego Stwórcę ludzie powinni odkryć dla siebie?

Odpowiedź: Stwórcę, który może zjednoczyć wszystkich ludzi w jedną grupę, w jeden naród – naród Stwórcy. Wówczas będziemy we właściwym stanie.

Pozwólmy Stwórcy zebrać nas w jedną grupę, w jeden naród i nauczyć nas, jak właściwie postępować wobec siebie, co myśleć i czuć do siebie nawzajem. A w przeciwnym razie cały ten proces nie zakończy się ani dziś, ani jutro, a być może za wiele, wiele lat.

Musimy żądać od Stwórcy, aby pokazał nam odpowiedni kierunek rozwoju i prawidłową pozycję każdego narodu, wszystkich narodów świata, jak powinny odnosić się do siebie nawzajem.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 30.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael dzisiaj, Izrael i narody świata, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Co sprawia że dążenie do Stwórcy staje się tęsknotą za Nim?

Odpowiedź: Sprawia to że człowiek widzi, jak Stwórca opiekuje się nim, jak prowadzi go od stanu do stanu, coraz wyżej. Dlatego jest przeniknięty miłością i wdzięcznością wobec Stwórcy.

Powinieneś starać się rozpoznać w każdym obrazie, który dostarcza ci nasz świat, pragnienie Stwórcy względem ciebie.

Z lekcji na temat „Prowadzić wojnę, jak król Dawid”, 31.10.202

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: Jest powiedziane, że nie ma mądrzejszego od doświadczonego. Ale jednocześnie okazuje się, że stan mądrości z doświadczenia życiowego jest jednak sprzeczny z zaufaniem do Stwórcy i połączeniem z Nim?

Odpowiedź: Nie, to nieprawda. To właśnie mądrość życia doprowadza człowieka do właściwej postawy wobec życia, nawet jeśli zaczyna wątpić w swoje siły.

Źródła pierwotne podają, że kiedy będziesz miał siłę świętości, wtedy będzie co ci odpowiedzieć. Oznacza to, że będziesz miał możliwość, siłę, pewność i mądrość, aby prawidłowo odpowiedzieć swojemu ciału, swojemu umysłowi.

Z lekcji według artykułu z księgi „Szamati”, 28.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa

Pytanie: W artykule Rabasza „Co oznacza: Szchina zaświadcza o Izraelu“ w pracy duchowej” jest powiedziane: „I okazuje się, że najpierw pobłogosławili Izrael przy otrzymaniu wykupu, następnie obliczali wykup, a potem ponownie błogosławili Izrael.”

Co autor nazywa błogosławieństwem na początku i na końcu i jaki ma to związek ze strukturą modlitwy?

Odpowiedź: Błogosławimy Stwórcę za to, że stopniowo odkrywa wszystkie nasze błędy, wady, a następnie dziękujemy Stwórcy za to, że naprawia te błędy. W taki sposób przechodzimy przez wszystkie nasze pragnienia i przez wszystkie naprawy.

Dziękujemy Stwórcy zarówno za wady, które początkowo w nas stworzył, jak i za kroki, które podejmujemy aby naprawić te braki. W taki sposób idziemy do przodu. Kiedy błogosławimy Stwórcę, tym samym wywyższamy Go ponad nas coraz bardziej i w taki sposób możemy wywołać na siebie jeszcze większe światło.

Z lekcji według artykułu Rabasza, 29.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa

Pytanie: Co pomaga nam doszlifować nasze pragnienie otrzymywania, aby było subtelne i abyśmy czuli, z kim walczymy?

Odpowiedź: Pomagają nam tylko nasze relacje w grupie. Im delikatniej będziemy odnosić się do siebie nawzajem, tym subtelniejsza będzie nasza relacja ze Stwórcą i odniesiemy sukces w tym połączeniu.

Pytanie: Jaką intencję należy zbudować przed czytaniem Psalmów? Jak się do tego przygotować?

Odpowiedź: Przed czytaniem Psalmów staramy się jedynie zbliżyć między sobą. Nie potrzebujemy niczego więcej. Z pomocą Psalmów pragniemy jeszcze bardziej połączyć się ze sobą. A w Psalmach są już takie życzenia i modlitwy, które na pewno zapewnią nam wszystko co najlepsze.

Z lekcji na temat „Prowadzić wojnę, jak król Dawid”, 28.10.2023

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Historia Budowy wieży Babel przedstawia w formie metaforycznej rozwój pierwszego poziomu egoizmu ludzkości, co miało miejsce około 4000 lat temu. W wydarzeniu tym ukazane jest dążenie ludzkości do zapanowania nad siłami natury w celu podporządkowania ich sobie, czemu dało wyraz dążenie do zbudowania wieży sięgającej nieba.

Podjęte wysiłki nie mogły zostać uwieńczone sukcesem, ponieważ Stwórcy można doświadczyć, jedynie wznosząc się nad swoim egoizmem, a nie używania go jako broni przeciwko Stwórcy.

Dlatego też ich zwiększający się egoizm sprawił, że przestali odczuwać siebie nawzajem i swoje pozytywne powiązania. Konsekwencją tego rozdzielenia było oddalenie się od natury i od siebie nawzajem i ostatecznie całkowite rozproszenie.

Od tamtego czasu ludzkość podejmowała wysiłki zrekompensowania tego podziału w różnych formach osiągnięć naukowych, kulturowych i technologicznych, ale chociaż rozwinęliśmy więzi ze sobą na całym świecie, to są one powierzchowne, a nasza wewnętrzna dezintegracja wciąż rośnie z powodu narastającego egoizmu. Równolegle przekonujemy się również, że mnogość i atrakcyjność naukowych, kulturowych i technologicznych innowacji rozczarowuje nas coraz bardziej, nie dając naszym pragnieniom prawdziwej trwałej satysfakcji, co nie jest w stanie uchronić nas od narastającej ilości przypadków depresji, samotności i stresu.

Coraz wyraźniej dociera do ludzkiej świadomości fakt, że nie jesteśmy w stanie spełnić naszych egoistycznych pragnień, są one bowiem jak przysłowiowa „studnia bez dna”, która pochłania spełnienie jednego i natychmiast domaga się realizacji drugiego pragnienia.

Ślepy zaułek, w jakim tkwi obecnie ludzkość, kiedy to zamiast oczekiwanego postępu działającego dla dobra ogółu coraz mocniej odczuwamy rozczarowanie, cierpienie i pustkę, jest nową fazą Wieży Babel, która jest efektem działania z egoistycznymi intencjami tylko dla siebie i różni się od opisanego wydarzenia tylko tym, że obecnie jesteśmy bardziej świadomi przyczyn tego stanu rzeczy.

Wyższa świadomość stawia nas w dużo lepszej pozycji, wiemy bowiem, w jaki sposób nie dopuścić do globalnej katastrofy. Zgodnie z mądrością Kabały punkt spotkania naszego rosnącego światowego połączenia technologicznego, gospodarczego i handlowego wraz z naszym rosnącym wewnętrznym egoistycznym wzrostem i dystansem w naszych postawach wobec siebie nawzajem wyznacza początek połączenia ludzkości w nową zjednoczoną cywilizację. Możemy nauczyć się z naszych przeszłych doświadczeń i z historii Wieży Babel, że jeśli będziemy postępować zgodnie z podpowiedziami naszego rosnącego egoizmu, doprowadzi nas to do zniszczenia.

Aby do tego nie dopuścić, musimy się zjednoczyć i dojść do nowego harmonijnego stanu, jakiego nigdy wcześniej nie zaznaliśmy.

Mam nadzieję, że otworzymy się na to i wkroczymy na tą drogę jak najszybciej, czym oszczędzimy sobie i naszym przyszłym pokoleniom wielu niepotrzebnych cierpień.

Źródło: https://blogs.timesofisrael.com/what-does-the-tower-of-babel-represent/

Kategorie: Artykuły w mediach, Egoizm, Kryzys, globalizacja, Nauka Kabały, Nowe publikacje, Prasa i my, Starożytny Babilon