Czy dusza pamięta poprzednie życia?

 ÐºÐ°Ð±Ð±Ð°Ð»Ð¸ÑÑ‚ Михаэль Лайтман Pytanie: Dlaczego dusza nie pamięta doświadczeń przeszłych żyć ziemskich?

Odpowiedź: Dusza doskonale pamięta wszystko, dlatego że jej stan na teraźniejszy moment jest określony przez poprzednie stany, które już przeszła.

Wszystko jest absolutnie deterministyczne. Żadnych przypadków być nie może.

Z lekcji w języku rosyjskim, 31.12.2017


Moje myśli na Twitterze, 09.05.18, cz.1

Światowe kli osiągnęło zbliżenie na kongresie „Ameryka-2018”. Aby osiągnąć kolejne zjednoczenie, nie ma potrzeby rozdzielania się. Wystarczy dążyć do większej jedności. Oddalenie europejskich grup jest miejscem pracy nad zjednoczeniem. W rezultacie otrzymamy kli odkrycia Stwórcy!

Dana jest nam wyjątkowa możliwość: w specjalnie stworzonych przez Stwórcę warunkach na zbliżającym się kongresie „Włochy-2018”, abyśmy wszyscy zjednoczyli się wokoło europejskich grup. Proszę wysyłać do kierownictwa kongresu, jakie powinno być przygotowanie do lekcji, tematy lekcji, pieśni i nauczania.

@Michael_Laitman


Nagroda i kara w naszym życiu, cz.8

 ÐºÐ°Ð±Ð±Ð°Ð»Ð¸ÑÑ‚ Михаэль Лайтман Człowiek powinien składać się z dwóch różnych warstw. Jedna – jest to jego zwykły, egoistyczny stosunek do świata, który istnieje w nim od natury, troska o siebie samego.

A druga warstwa, wyższa i zaawansowana, jaką musi zbudować w sobie człowiek – to jest świadomość integralności, jaką powinien osiągnąć, żeby odpowiadać ogólnej rzeczywistości, to jest troska o innych.

On nie poświęca siebie, po prostu zaczyna odczuwać, że dobry stosunek do wszystkich – to właśnie jest jego prawdziwe życie. Tak jak dla każdego człowieka, zrobienie czegoś dobrego dla swoich dzieci jest tym samym, co dla siebie samego.

Pytanie: Jak człowiek postrzega w tych dwóch warstwach to, co się dzieje? Czy kara przedstawiająca się mu w jego zwierzęcym egoizmie może być postrzegana, jak nagroda na jego integralnym, „ludzkim” poziomie?

Odpowiedź: Oczywiście to, co postrzegam egoistycznie, jako zło, altruistycznym wzrokiem widzę, jako dobro. To odnosi się do każdego wydarzenia w naszym życiu.

Pytanie: A jeśli, nie daj Boże, stało się jakieś nieszczęście moim dzieciom?

Odpowiedź: W tym pytaniu jest zbyt wiele osobistych uczuć i dlatego jest trudno je objaśnić. W rzeczywistości w świecie nie ma żadnego zła. Właśnie to odkrywamy, gdy podnosimy się na wyższy poziom.

Jeśli natomiast spojrzeć na życie z wąskiej egoistycznej perspektywy: to jest moje życie, moje dzieci, ja sam i więcej nic nie widzę – to niemożliwe jest objaśnienie czegokolwiek. Jeśli człowiek patrzy na rzeczywistość poprzez ogólny system, to dla niego nie ma życia i śmierci, nie ma nagrody i kary na materialnej płaszczyźnie, cała kalkulacja jest skierowana tylko na wspólne dobro.

Ogólny system jest wieczny, doskonały, dlatego w nim nie istnieje pojęcie śmierci. Chociaż część komórek organizmu ciągle umiera, to przecież w każdej sekundzie odnawiają się w nim miliony komórek, ale są one zastępowane przez nowe komórki i życie toczy się dalej. Dlatego też, patrząc z punktu widzenia ogólnego systemu, pojęcie nagrody i kary przechodzi na zupełnie inną płaszczyznę.

Tak i w naszym codziennym życiu, widzimy to samo. Jeśli małe dziecko płacze, dlatego że mama nie daje mu tego, czego ono chce, to czy mama jest zła czy dobra? Nie jest możliwe, aby to porównać, przecież na każdym poziomie istnieje swoje zrozumienie nagrody i kary.

Pytanie: Jakie pozytywne działania powinienem robić, aby otrzymywać od systemu tylko nagrodę, pozytywną reakcję?

Odpowiedź: Jedyne działanie, które gwarantuje sukces – to znalezienie ludzi, którzy zajmują się już rozwojem integralnego poziomu w sobie. I wtedy będziesz uczyć się razem z nimi tego, jak włączyć się w fizyczny ogólny system i w duchowy.

Główna zasada Tory: „Kochaj bliźniego swego jak siebie samego“. Jest to oznaką włączenia się w cały system w integralnej formie. Jeśli w pełni włączasz się w cały system, to on z pewnością będzie wpływał na ciebie tylko w pozytywny sposób.

Pytanie: A jeśli ktoś nakrzyczał na mnie, obraził?

Odpowiedź: Należy zrozumieć, że on jeszcze nie jest naprawioną częścią systemu i musimy pomóc mu się naprawić.

System jest doskonały i działa pod kontrolą jedynego prawa miłości do bliźniego. I jeśli chcemy włączyć się w ten system, to musimy nauczyć się kochać!

Wszystkie tak zwane „nagrody” i „kary” przychodzą tylko, dlatego, żeby nakierować nas na to jedyne prawo miłości. I nawet, jeśli teraz wydaje się nam wręcz przeciwnie, należy wypełniać to prawo wiarą powyższej wiedzy i wtedy dojdziemy do wyższego rozumu.

Z rozmów o nowym życiu, 02.02.2017


Miłość – połączenie pragnień

 ÐºÐ°Ð±Ð±Ð°Ð»Ð¸ÑÑ‚ Михаэль Лайтман Pytanie: Dlaczego warto kochać? Kogo kochać? Co to jest miłość?

Odpowiedź: Miłość – jest to połącznie mojego pragnienia z pragnieniami innych.

Ponieważ wszyscy pochodzimy z jednego wspólnego pragnienia, zwanego „Adam”, to nasze odkrycie Wyższego świata polega na zjednoczeniu oddzielonych, odizolowanych, odpychających się wzajemnie pragnień. I wtedy, gdy jednoczymy te pragnienia, zaczynamy postrzegać Wyższy świat.

Komentarz: Ale często trudno jest człowiekowi rozgraniczyć odczucie miłości czy nienawiści. Dopóki człowiek nie wszedł w Wyższy świat, on znajduje się w ramach naszego świata i jest pod wpływem wszystkich stereotypów, schematów, modeli tego świata.

Odpowiedź: Dlatego on nie może wyjść w Wyższy świat, dopóki nie przezwycięży swojego dystansu do innych ludzi.

Z lekcji w języku rosyjskim, 27.11.2016


Moje myśli na Twitterze, 08.05.18, cz.1

Minął amerykański kongres, maj 2018 roku. Udany, potężny, jednoczący. Jest to wynik przygotowania i wskaźnik postępu całego światowego BB. Zaczęliśmy odczuwać siebie jak jedną całość. Zadaniem nas wszystkich jest zjednoczenie Europy na kongresie „Włochy-2018”!

Czy kabalista czuje się egoistą?

– Kabalista rozumie, że jego egoizm jest wielki, ale ten egoizm jest mu dany dla korekty. On nie pozwala swojemu egoizmowi, aby nad nim panował. Egoizm przebudza się we mnie, dlatego bym nim zarządzał!

@Michael_Laitman


Światło – to pokarm dla duszy

 ÐºÐ°Ð±Ð±Ð°Ð»Ð¸ÑÑ‚ Михаэль Лайтман Pytanie: Co najbardziej pomaga mojej duszy w rozwoju? Co jest dla niej pokarmem?

Odpowiedź: Pokarmem dla duszy jest wyższe światło, które możesz przyciągnąć do siebie, tylko w takim stopniu, w jakim łączysz się z przyjaciółmi w grupie nad swoim egoizmem.

Dusza – to nasze egoistyczne pragnienie, które przeszło naprawę i ostatecznie połączyło się z innymi, powiedzmy w dziesiątki, w których realizujemy właściwość obdarzania i miłości.

Zgodnie z właściwościami obdarzania i miłości, rozwiniętymi w grupie, wyższe światło obleka się w nią i następuje odkrycie Stwórcy – stopień naszego podobieństwa do Niego. Tak wchodzimy w świat doskonałości, wieczności. Mam nadzieję, że w najbliższym czasie to wszystko zrealizuje się w nas.

Z lekcji w języku rosyjskim, 14.01.2018


Moje myśli na Twitterze, 10.05.18, cz.1

ZROZUM:

Niemożliwe jest stworzenie stworzenia, żeby ono

– nie było przeciwieństwem Stwórcy,

– i, żeby stało się podobne do Niego, to znaczy, żeby osiągnęło doskonałość i wieczność, inną drogą,

– niż stworzył nas Stwórca,

– i przeprowadzić przez drogę, którą przechodzimy.

Pozostaje nam zrozumieć i usprawiedliwiać!

@Michael Laitman


Ile żyć potrzebuje dusza?

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Ile fizycznych żyć potrzebuje dusza, aby przejść swoją drogę od poziomu nefesz do haja, a przynajmniej do neszama?

Odpowiedź: Masz dobre pragnienie. Jeśli dzisiaj znajdujesz się w takim stanie, to znaczy, że możesz w trakcie tego życia całkowicie zakończyć swoją duchową naprawę.

A ile to zajmie człowiekowi czasu, nie można przewidzieć, dlatego że zależy to od ogólnego stanu świata, od tego, na ile inne dusze są włączone w siebie nawzajem.

Powiem tylko jedno: każdy, kto ma związek z nami, niezależnie od wieku, ma możliwość nie tylko rozpocząć swoją duchową drogę, ale także zakończyć ją. Wszakże czas w tej wędrówce nie ma żadnego znaczenia. Tylko twoje pragnienie, wytrwałość i upór.

Z lekcji w języku rosyjskim, 14.01.2018


Stanowczość na drodze

 ÐºÐ°Ð±Ð±Ð°Ð»Ð¸ÑÑ‚ Михаэль Лайтман Pytanie: Czy myślał Pan, tworząc kabalistyczną społeczność, że rozpowszechni się ona na całym świecie, stanie się centrum zarówno nadziei, jak i krytyki?

Odpowiedź: Szczerze mówiąc, specjalnie o tym nie myślałem. Wiedziałem tylko, że należy stopniowo iść naprzód.

A to, co się teraz dzieje, to naturalny rozwój wydarzeń i jestem na to gotowy. Oczywiście, jestem wdzięczny Stwórcy za to, że On przez nas przeprowadza naprawę ludzkości, ale w zasadzie tego można oczekiwać.

Pytanie: Czy nie ma Pan żadnych wątpliwości co do poprawności drogi?

Odpowiedź: Nie. Moje wątpliwości odnoszą się do zupełnie innego poziomu: jak najlepiej wprowadzić w świat metodę, jak być bardziej połączonym ze Stwórcą, aby przekazać metodę na większą odległość itd.

Pytanie: Czy krytyka nie może przesunąć Pana na drugą stronę?

Odpowiedź: Krytyka nigdy nie poruszała mnie z miejsca, ponieważ rozumiem naturę człowieka, nie obrażam się na nikogo i niczym się nie dziwię.

Ponadto mam nadzieję, że ten związek ze Stwórcą, który już osiągnąłem będzie tylko się rozwijał. Dlatego nie boję się żadnej krytyki, ja odczuwam ją jako środek duchowego wzniesienia.

Rzecz w tym, że przez te stany Stwórca mnie opuszcza i bardzo się cieszę, że stopniowo podnoszę się z nich do Niego i łączę się z Nim. Jest to najpiękniejsze uczucie w duchowym postępie, jak rozkosz w boju! Ono wynagradza wszystko.

Jeśli znajdujesz się we właściwej kombinacji prawych (altruistycznych) i lewych (egoistycznych) właściwości i rozumiesz, że bez egoizmu nie możesz poruszać sie naprzód, to zgadzasz się: niech on (egoizm) cię pokona. Ty nie musisz z nim walczyć.

Ty musisz przyciągnąć do siebie przeciwne egoizmowi, altruistyczne właściwości i nie anulować jednego w odniesieniu do drugiego, a połączyć je ze sobą, przez siebie, aby uruchomił się silnik, obróciły się koła i ty przesuwałbyś się naprzód, używając obu sił. To jest właśnie praca duchowa.

Słodkie nie może istnieć bez gorzkiego. Nie można żyć jedynie słodkim, przecież wtedy nie poznasz innego smaku.

Z programu TV „Ostatnie pokolenie”, 30.10.2017


Doceniajcie swoje życie

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Czy istnienie naszego świata jest cenne?

Odpowiedź: Istnienie naszego świata jest niezwykle cenne, dlatego że tylko z tego stanu można osiągnąć naprawę.

Dlatego doceniajcie swoje życie i tę możliwość, która została wam dana. Bardzo polecam. Kto wie, czy taka możliwość jeszcze będzie i kiedy. Jak jest powiedziane: „Ceń życie dopóki żyjesz, bo martwy będziesz wielokrotnie”.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.11.2016