Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 7

Jedną myślą stworzono i kreowano całe stworzenie, wszystko wyższe i niższe, aż do powszechnej, ostatecznej naprawy.

I ta jedyna myśl działa we wszystkim i jest esencją wszystkich działań, ona określa cel i jest esencją wszystkich wysiłków i ona sama w sobie jest doskonałością i oczekiwaną nagrodą. (Baal HaSulam, Nauka dziesięciu Sfirot, rozdz. 1, Wewnętrzna kontemplacja, cz. 1, punkt. 8)

Wszyscy istniejemy w myśli Stwórcy, ona wspiera i wykonuje absolutnie wszystko. Wszystkie niby nasze myśli, pragnienia, działania – to jest wszystko co wykonuje myśl, zwana myślą stworzenia.

A czy nam pozostaje coś do zrobienia? Czy pozostaje tylko słuchać, że znajdujemy się w tej myśli i pływamy po niej? Musimy ujawnić ten stan, przecież w nim znajdujemy się.

Sami nie możemy niczego zrobić samodzielnie: ani decydować, ani myśleć, ani działać, ani planować czegoś na przyszłość ani rozważać przeszłości. Istnieje tylko jedna rzecz: myśl, zamysł stworzenia i w niej znajdujemy się.

Tego, czego wymaga się od nas – to usunąć wszystko to, co przeszkadza nam poczuć, że znajdujemy się w tej myśli i oprócz niej nie istnieje nic więcej. To znaczy, że musimy usunąć siebie! A można to zrobić tylko przy pomocy prawidłowego środowiska, wtedy gdy pozwalasz mu panować nad sobą.

Wszystkie nasze wysiłki powinny polegać na tym, aby niwelować siebie, anulować się przed otoczeniem. Wtedy stopniowo wejdziemy w to, co nazywa się „myślą stworzenia”, i nie będzie więcej niczego oprócz niej.

Z 7 lekcji kongresu w Mołdawii, 08.09.2019

Kategorie: Baal HaSulam, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Wolna wola

Komentarz: Przyczyn zakazu ujawnienia Kabały, Baal HaSulam doszukiwał się w tym, że nie niemożliwe jest jej odkrycie, ponieważ w naszym słowniku nie ma odpowiednich słów, które mogłyby dokładnie wyrazić duchowe właściwości i istnieje prawdopodobieństwo że można zdezorientować czytelnika.

Odpowiedź: Problem polega na tym, że Kabała naucza w specyficznym języku. Niemożliwe jest przekazanie człowiekowi tego języka, jeśli tylko w zmysłowy sposób wchodzi w niego.

Przecież gdy rozmawiam z tobą biorę pod uwagę to, że masz adekwatne uczucia co do mnie. Ja mówię „gorące“ i ty rozumiesz co to znaczy „gorące“, „zimne“, „ostre“ itd. Posiadamy wspólnotę odczuć.

Ale jeśli ty znajdujesz się w odczuciu Wyższego Świata, a ja znajduję się w odczuciu niższego świata, to między nami nie ma komunikacji. Możemy jedynie mówić tym samym językiem, ale ja mam na myśli jedną rzecz, a ty drugą. Dlatego pojawia się duży problem, ponieważ możemy tylko zdezorientować jeden drugiego. 

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Język Kabały, Różne, Rozpowszechnianie metody

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Baal HaSulam napisał: „Otwórzcie mi jedyne wejście wielkości ostrza igły, a ja odkryję wam wejścia, przez które przejadą wozy i wagony”. Czy jest to ostrze igły które musimy odkryć dla Stwórcy, to co znajduje się w sercu?

Odpowiedź: Tak

Pytanie: A kto może otworzyć to wejście?

Odpowiedź: Przyjaciele.

Pytanie: Co muszę uczynić, aby oni to zrobili?

Odpowiedź: Tylko zechcieć.

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Czego nam brakuje w naszej prośbie do Stwórcy, abyśmy mogli prawidłowo zbudować duchowe naczynie?

Odpowiedź: Nie ma wystarczającego połączenia między wami. Przyjeżdżacie na kongresy, ale jeszcze nie ma poważnego wewnętrznego dążenia w was. Nie uświadomiliście sobie jeszcze stuprocentowej koniecznosci w połączeniu pragnień, serc, intencji, celów.

Indywidualność każdego, na razie jeszcze pozostaje jego osobistą indiwidualnością. Jeszcze nie możemy przebić skorupy naszych serc. Zmierzamy do tego, ale jeszcze tego nie osiągneliśmy.

Pytanie: O co mam prosić dla przyjaciół, aby im się to udało?

Odpowiedź: Połączyć się z nimi w jednym sercu, w jednym pragnieniu, w jednej intencji. Stwórca wie co robić. Tylko proście!

Mimowolnie prosimy za siebie, a nie za zjednoczenie między sobą. A Stwórca znajduje się między nami. A prosząc każdy za siebie, opuszczamy Stwórcę.

Pytanie: Jaka powinna być odpowiedź Stwórcy w dziesiątce?

Odpowiedź: Taka żeby zjednoczył wszystkich razem w jednej strukturze zwanej „dziesięć sfirot”.

Pytanie: Jak przyjaciele w dziesiątce mogą synchronizować się i poprosić za siebie nawzajem, aby Wyższa Siła pomogła im poprosić poprawnie?

Odpowiedź: Z wnętrza, z głębi serca. Tego nie można wyrazić słowami. Cały czas stanowczo prosić z głębi serca, tak jak byśmy mieli ogromny problem, z którym jesteśmy i nie możemy nic z nim zrobić.

Pytanie: Jak pozostać w tej prośbie do następnej lekcji?

Odpowiedź: Nie tylko do następnej lekcji, ale przez cały czas! Ciągle prosić o uczynienie nas jedną wspólna całością. Poszukajcie odpowiednich słów!

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa

Pytanie: W jaki sposób kabalista sam się kształci? Jak Pan to robił rozpoczynając duchową drogę u swojego nauczyciela Rabasza? Co było największym problemem w samokształceniu?

Odpowiedź: Największym problemem jest określenie tego, że to Stwórca kształci, a ty sam powinieneś znajdować się z Nim w stałym kontakcie.

Bardzo trudno jest nieustannie być w tej myśli, nie odrywać się od niej. Jeśli uchwyciłeś się jej, nie puszczasz i stale podświadomie odczuwasz więź ze Stwórcą, wtedy od tego zaczyna się prawidłowe wychowanie.

Pytanie: Dlaczego Stwórca nie wychowuje nas na przykładach, tak jest to przyjęte w naszym świecie?

Odpowiedź: Całe twoje życie – to są przykłady wychowania Stwórcy. Jeśli w dowolnym stanie, w każdym momencie życia zaczniesz mówić sobie: „Ja otrzymuję to od Stwórcy. Czego On ode mnie chce? Jak powinienem reagować, jak mam postepować?” – to już jest wielkie osiągnięcie.

Pytanie: Ale człowiek nie może zrozumieć, czego od niego chce Stwórca? Ja mogę mówić, że wszystko pochodzi od Stwórcy, ale dlaczego On to zrobił, nie można powiedzieć?

Odpowiedź: Nie ma to znaczenia. Najpierw pomyśl, że wszystko pochodzi od Stwórcy, nieustannie pytaj, czego On chce, dopóki Stwórca nie odkryje się i nie pokaże ci, czego naprawdę chce. To jest właśnie wzniesienie MAN.

Ty nie musisz odrywać się od Stwórcy, On nieustannie trzyma ciebie „za fraki”. A ty rozwijaj swoją wrażliwość. Jeśli nagle On przestanie Cię trzymać, ty natychmiast odwróć się: „Gdzie On się podział, gdzie On jest?” To jest przyjemny stan. Po co od niego uciekać?

Z lekcji w języku rosyjskim, 03.06.2018

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Rabasz w swoim artykule „Jaki poziom powinien osiągnąć człowiek” napisał: że dopóki nie osiągnie korzenia swojej duszy, nie włączy się w niego, człowiek cały czas będzie powracał do naszego świata. Każdy jego krok, żeby osiągnąć swój korzeń, musi zostać ukończony dopóki człowiek przebywa w materialnym ciele tego świata.

Czym jest korzeń duszy?

Odpowiedź: Korzeń duszy jest tym punktem w Stwórcy, do którego jestem przywiązany, z którego zstąpiłem i do którego muszę powrócić.

Pytanie: Czy człowiek osiąga go tylko podczas swojego pobytu na tym świecie, czy już po śmierci?

Odpowiedź: Podstawowa praca odbywa się w naszym najniższym, nieożywionym, brzydkim, egoistycznym świecie. To właśnie z niego musimy odkryć Stwórcę, a dalej istnieją już inne poziomy.

Z programu TV„Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Sens życia

Pytanie: Czego uczy nas korzeń naszej duszy? Jak to poczuć? Co od niego pochodzi?

Odpowiedź: Korzeń duszy uczy nas jak przekształcić się w jedną jedyną całość, w jedną strukturę, w której może objawiać się Wyższe Światło. W zasadzie jest to podstawa wszystkich naszych działań, nic więcej.

Wydaje nam się, że jest to bardzo proste, ale spróbuj i zobacz – to bardzo złożona nauka. Bardzo złożona! I nie tylko w wykonywaniu, ale nawet w tych, tak jakby psychologicznych właściwościach, które ona zaczyna tworzyć w człowieku.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.10.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Baal HaSulam w swoim artykule „Decyzja” napisał, że dowodem konieczności rozpowszechniania Kabały jest to, że „nie ma innej egzystencji dla świata, a tym bardziej w erze bomby atomowej i wodorowej”.

Czy to oznacza, że jeśli nie dokonamy naprawy, to świat dobiegnie końca?

Odpowiedź: Tak. Stwórca będzie stopniowo poganiać nas do tego, coraz bardziej dramatycznymi stanami, abyśmy Go w końcu odkryli.

Komentarz: Dalej Baal HaSulam podkreśla, że musi istnieć proces edukacji, „zatrudniania ludzi do rozpowszechniania powyższych zasad wśród społeczeństwa”. Oznacza to, że konieczna jest odpowiednia perswazja, aby „wzbudzić w człowieku pasję lub strach, jeśli ich sam nie doświadczy”.

Odpowiedź: Człowiek jest istotą złożoną, można wpływać na niego różnymi metodami.

Najważniejsze jest środowisko. Dlatego konieczne jest zorganizowanie takiego środowiska, takich stanów wokół człowieka, które wymusiłyby, zmusiłyby, zachęciłyby, popychałyby, ogólnie rzecz biorąc, ciągnęłyby go do przodu i popychały od tyłu, do tego aby człowiek zaczął interesować się celem swojego istnienia i prawidłowo odnalazł ten cel.

Pytanie: To jest prawdziwy cel edukacji: wcześniej pokazać człowiekowi przyszły stan, w który może wejść, jeśli nie będzie naprawiać swojej natury?

Odpowiedź: Oczywiście. Edukacja powinna odkryć mu obraz, w którym się znajduje, i do czego zobowiązany jest dojść jedną z dwóch dróg: albo drogą cierpienia, albo dobrą drogą.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 08.01.2019

Kategorie: Edukacja, Pytania&Odpowiedzi, Rozpowszechnianie metody

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 5

Pytanie: Często Pan mówi, że kobietom trudniej jest zjednoczyć się niż mężczyznom. Ale jeśli przyjrzymy się bliżej, to zauważymy, że kobieta w naszych czasach, nawet mając troje dzieci, stara się wyjść poza granice swojego domu.

Organizuje różne warsztaty, żeńskie kręgi, dostrzega wartość komunikacji, rozumie, że żyjemy we „wspólnym polu”.

Kobieta rodzi – jest to już pewnego rodzaju doświadczenie wychodzenia z siebie dla innego człowieka. Kobieta ogólnie pragnie uczynić z całego świata jedną wielką rodzinę, jeden dom.

Czy zgadza się Pan, że kobieta jednak z natury jest bardziej przystosowana do zjednoczenia niż mężczyzna?

Odpowiedź: W naszych czasach wszystko zmienia się radykalnie i naprawdę widzę, że należy jakoś wszystko przemyśleć na nowo. Okazuje się, że nawet w naszych kręgach jest więcej kobiet niż mężczyzn.

Początkowo przypisywaliśmy to faktowi, że kobiety są ogólnie niezadowolone. Przecież rodzina, mąż, dzieci i koniecznie aby wszystko wokół było dobrze zrobione, żeby było spokojnie. A w naszych czasach jest to bardzo trudne do osiągnięcia. Dlatego uważaliśmy, że być może kobiety są niezadowolone z życia i to doprowadza je do Kabały.

Ale po pewnym czasie zauważyliśmy, że w naszych czasach tak naprawdę kobiety nie bardzo pragną rodziny: Myślą sobie „Po co mi mąż i dzieci? Przecież mogę bez nich funkcjonować. Stwórca, duchowość, dusza, Wyższy Świat, to jest to!

Chodzi o to że kobieta jest bardziej przyziemna i chce, aby wszyscy byli ze sobą nawzajem zjednoczeni, bo w taki sposób zbudowany jest jej egoizm. Ona czuje, że w tym będzie największe zabezpieczenie dla jej egoistycznych pragnień.

Myślę, że dziś nie ma to już znaczenia, kto jest mężczyzną a kto kobietą. Wszystko dzieje się na tyle równowartościowo, że wszystkie różnice między płciami nie są już tak naprawdę różnicami.

Przynajmniej tendencja jest taka, że coraz więcej kobiet przychodzi do Kabały. One stają się coraz bardziej poważne, są wiodące. Należy powiedzieć, że w historii zawsze tak było: kobiety prowadzą ludzkość do poważnych celów. A mężczyźni grają. Dokąd ich popycha kobieta, tam idą.

Kobieta jest bardziej wolna w swoim egoizmie niż mężczyzna. Dlatego mam wielką nadzieję, że będziemy mieć jeszcze więcej kobiet i one pokażą mężczyznom, jak należy odnosić się do stanu połączenia. I będzie to bardziej zrozumiałe.

Mężczyźni mogą obejmować się, spacerować, chodzić do sauny i będzie im się wydawać, że to połączenie. Są zdezorientowani. A kobiety – przeciwnie, nie są, bardziej wyraźnie postrzegają co naprawdę oznacza prawdziwe zjednoczenie, dlatego że nie mogą tak po prostu zwrócić się do siebie.

Być może jeszcze zobaczymy bardzo poważne zmiany w ludzkości, dotyczące kobiecej roli w naprawie natury.

Z 5 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Duchowość kobiety, Kongresy, wydarzenia, Mężczyzna i kobieta

Kongres w Mołdawii. Lekcja nr. 4

Pytanie: Zaczynamy odczuwać ciemność, jakby z wnętrza swojego egoizmu. Ciemność, która w istocie jest tym samym co światło – jest ciemnością zewnętrzną. Czy różni się czymś od tej ciemności, którą zaczynam czuć egoistycznie?

Odpowiedź: Ciemność – to właśnie uczucie egoizmu. Kropka! Nie istnieją inne rodzaje ciemności. Istnieją tylko dwie siły: egoistyczna i altruistyczna. Egoistyczna odczuwana jest w naszym duchowym rozwoju jak ciemność, altruistyczna – jak światło.

Pytanie: Co to znaczy anulować się? Co muszę zmniejszyć w duchowości i w materialnym? I jak można znaleźć równowagę między tymi dwiema liniami?

Odpowiedź: To jest problem…, jak zrównoważyć życie fizyczne i duchowe – tego możesz nauczyć się tylko na naszych kursach, tylko na lekcjach, w stopniowym związku z nauczycielami:. Musisz pracować, mieć rodzinę, zajmować się Kabałą. Jak to wszystko doprowadzić do równowagi? Aby to zrobić, powinieneś znajdować się pod nadzorem starszych.

Pytanie: Czy swoją prośbą do Stwórcy mogę wpłynąć na postrzeganie świata przez innych ludzi? Albo jak odkryje im się Stwórca – to nie jest moje zadanie, i czy muszę skoncentrować się tylko na modlitwie o zjednoczenie?

Odpowiedź: Tylko na modlitwie o połączenie we własnej dziesiątce, a przez nią możesz już prosić Stwórcę o większe zjednoczenie niż w dziesiątce. Ale na początku powinna być dziesiątka, w przeciwnym razie nie zwracasz się do Stwórcy, ale do czegokolwiek, po prostu w powietrze.

Pytanie: Co powinienem zrobić, jeśli dzisiaj na lekcji podczas warsztatów nie chcę nic mówić, nie mam żadnych myśli, ani słów?

Odpowiedź: Znaczy, że wczoraj tak się napełniłeś, że nic już się w tobie nie mieści. Co zrobić? Stopniowo przejdzie. A to, co otrzymałeś dzisiaj, biorąc udział w lekcji, odkryje się w tobie później. Wszystko to weszło w ciebie, tylko nie możesz teraz z tym pracować.

Pytanie: Jak prawidłowo modlić się za dziesiątkę w ciemności?

Odpowiedź: W ciemności nie możesz modlić się za dziesiątkę. Musisz przylgnąć do niej, wejść w nią. Ciemność dana jest właśnie po to. I wtedy dziesiątka zacznie cię naprawiać, podnosić i wszystko się uda.

Z 4 lekcji kongresu w Mołdawii, 07.09.2019

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi