Pytanie: Jak związane jest uczucie szczęścia z „nie ma nikogo oprócz Niego”?

Odpowiedź: Kiedy zaczynamy czuć, że nie ma nikogo oprócz Stwórcy, wówczas doświadczamy prawdziwego szczęścia. Przecież czujemy, że znajdujemy się w jego Źródle i dlatego wszystkie problemy znikają.

Stajemy się panami swojego istnienia po wieczne czasy i we wszystkich stanach. W taki sposób „nie ma nikogo oprócz Niego” doprowadza człowieka do poznania Absolutu.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.12.2019

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Komentarz: Porządek spotkania przyjaciół obejmuje następujące punkty:

– zbudować wielkość celu i ważność samych przyjaciół;

– przeprowadzić samoanalizę, na ile inwestuję w grupę;

– jeśli widzę, że nie mam siły i nie inwestuję wystarczająco dużo, to poprosić o tą siłę Stwórcę;

– być pewnym w tym, że otrzymałem już siłę od Stwórcy;

– mówić o ważności celu, inspirować pozostałych, a po spotkaniu przyjaciół czuć się w doskonałości.

Odpowiedź: Musimy zrozumieć, że droga kabalisty to droga uświadomienia sobie zła swojej natury. I właśnie nad swoją egoistyczną naturą on buduje relacje z grupą i ze Stwórcą. Dlatego dowolny krok naprzód jest odczuwany jako trudność, jak przezwyciężenie swojego egoizmu, odrzucenie od grupy, od siebie, od Stwórcy.

W rezultacie okazuje się, że tylko w wyniku bardzo długich prób on zaczyna odczuwać, być może nawet po latach, konieczność w grupie, w połączeniu, w poznaniu i odkryciu Stwórcy.

Wszystkie te stany wymagają od człowieka bardzo dużo cierpliwości, wysiłków, wytrwałości, poczucia wielkości celu. Tylko w tej mierze on może zrozumieć, że właśnie tak realizując metodę, on odnosi sukces.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 11.03.2019

Kategorie: Praca duchowa w grupie

Pytanie: Pan powiedział, że punkt w sercu mają wszyscy ludzie, ale u jednych ten punkt budzi się, a u innych nie. Czym jest światło i ciemność dla człowieka u którego punkt w sercu nie obudził się? W czym jest sens jego życia? Przecież jest to zwierzęce istnienie.

Odpowiedź: My też żyliśmy w taki sam sposób, jak dzisiaj żyją inni ludzie, dopóki nie obudził się w nas punkt w sercu.

Nie myśl że życie innych przechodzi na próżno. Oni także muszą przejść przez te stany, dlatego że w nich gromadzą się pewne „reszimot” (zapisy informacyjne), bez których nie mogliby osiągnąć duchowych stanów, wejść w duchowy świat.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.12.2019

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Sens życia

Pytanie: Powszechnie uważa się, że praca w grupie i akcent na zjednoczenie, jest wynalazkiem współczesnych kabalistów. Ale ludzie nie rozumieją, dlaczego tyle czasu trzeba poświęcić na zjednoczenie między sobą?

Odpowiedź: A w jaki sposób ludzie mają otrzymać Wyższą Siłę dla naprawy?

Komentarz: Twierdzą że istnieje wiele różnych działań, przykazań i praw dotyczących Stwórcy, a Pan mówi tylko o zjednoczeniu.

Odpowiedź: Niczego więcej nie ma. Widzimy to na przykładzie Raszbiego i jego uczniów. Napisali Księgę Zohar i realizując to wszystko na sobie, osiągnęli całkowitą naprawę – poziom Trzeciej Świątyni, tylko dzięki temu, że byli między sobą połączeni.

A na czym polegało ich połączenie? Na tym aby ożywić duszę, rozbity system zwany „Adamem”. I ten system my możemy ożywić właśnie w połączeniu dziesiątki.

Dzisiaj nie wymyślamy niczego nowego. O tym piszą wszyscy kabaliści od Ari aż do naszych czasów.

Komentarz: Jednak istnieje jeszcze ogromna liczba wszelkiego rodzaju działań – nazwijmy je przykazaniami …

Odpowiedź: Nie ma innych przykazań oprócz jednego – kochaj bliźniego jak siebie samego. Cała reszta to są jego części składowe.

Kochaj bliźniego jak siebie samego – to podstawowe przykazanie Tory. Jeśli zdołasz je osiągnąć, nic więcej nie jest potrzebne. W to przykazanie wchodzi cała twoja naprawa duszy.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 29.01.2019

Kategorie: Praca duchowa, Przykazania, Wspólna dusza "Adam"

Pytanie: W jaki sposób w Kabale odkrywa się pojęcie radości? Na przykład wiara – to miłość, obdarzanie. A czym jest radość?

Odpowiedź: Radość pojawia się od tego, że mogę wykonać działanie obdarzania. Tak jest właśnie powiedziane: „Radość – jest to wynik dobrych uczynków”.

Kiedy robicie dobre uczynki: obdarzacie, kochacie, obejmujecie, pomagacie, popychacie do przodu – wtedy w was pojawia się radość.

Z lekcji w języku rosyjskim, 04.04.2019

Kategorie: Praca duchowa

Patrząc na niższe gałęzie odczuwane w naszym świecie, absolutnie niemożliwe jest wyobrażenie sobie żadnej analogii do wyższych korzeni.

Najpierw uczeń musi sam poznać wyższe korzenie. Wtedy będzie w stanie ilościowo i jakościowo zrozumieć całą współzależność między każdą gałęzią i jej korzeniem w Wyższym Świecie.

I tylko po tym, jak uczeń dobrze zrozumie połączenie korzenia z gałęzią, pojawi się u niego wspólny język z nauczycielem- kabalistą.

Wtedy nauczyciel na języku gałęzi tj. od gałęzi naszego świata do korzenia Wyższego Świata i odwrotnie, będzie mógł przekazać uczniowi wszystkie subtelności swojej mądrości i wiedzę o tym, co dzieje się w Wyższych Światach – wszystko to co otrzymał od swoich nauczycieli i to co osiagnął samodzielnie. Dlatego teraz mają wspólny język i rozumieją się nawzajem. (Baal HaSulam, „Istota nauki Kabały”)

Pytanie: Dlaczego dopiero po osiągnięciu połączenia „korzeń i gałąź” uczniowi może pojawić się wspólny język z nauczycielem-kabalistą? A w jaki sposób do tego czasu może uczyć się u niego?

Odpowiedź: Do tego czasu uczeń musi sam poznać wyższe korzenie. A jeśli nie daje się mu poznania, to nie ma także wspólnego języka z nauczycielem.

Baal HaSulam pisze o tym jeszcze w kilku kolejnych artykułach – o języku dla niższych, języku dla wyższych. To zależy od ekranu który znajduje się w „pe” (w ustach) duchowego parcufa.

Jest to obowiązkowy warunek. Bez poznania związku między korzeniem i gałęzią uczeń nie może mieć kontaktu z nauczycielem. Oni razem muszą zrozumieć, co się ma na myśli, muszą mieć precyzyjny wewnętrzny związek między sobą.

Z lekcji w języku rosyjskim, 27.10.2019

Kategorie: Język Kabały, Nauczyciel i uczeń, Nauka Kabały, Praca duchowa

Pytanie: Jeśli człowiek wie, że wszystko pochodzi od Stwórcy i odczuwa ten wpływ jako zło, to w jaki sposób zrównoważyć takie stany? Przecież okazuje się że na zewnątrz egoizmu, człowiek jeszcze nie może tego zrobić?

Odpowiedź: To prawda. Bardzo dobrze jest gdy człowiek odczuwa zło w swoim życiu i jednocześnie może powiedzieć: „Jeśli nie ma nikogo oprócz Niego to znaczy, że pochodzi to od Stwórcy”.

Więc co zrobić? Konieczne jest, aby człowiek zmienił się na tyle, aby w miejsce zła poczuł dobro. A to jest możliwe.

Stwórca nie ukrywa się przed nim, nie bawi się z człowiekiem tylko w coś dobrego. Wręcz przeciwnie, przygotowuje dla człowieka wszelkiego rodzaju stany, które dają mu możliwość poczucia Stwórcy zarówno z dobrych jak i ze złych stanów.

Ale ze złych stanów można o wiele szybciej niż z dobrych stanów dojść do odkrycia Stwórcy. Nasz egoizm sam będzie nas popychał do przodu.

Z lekcji w języku rosyjskim, 01.12.2019

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Czym jest centrum dziesiątki? Za każdym razem podchodzimy do tego pojęcia, a potem nam się gdzieś gubi. Czy to jest to, gdy łączymy się naszymi punktami w sercu i anulujemy się przed sobą?

Odpowiedź: Centrum dziesiątki – to ten punkt, w którym każdy z nas anuluje się w stosunku do innych przyjaciół. Kiedy dziesięć osób anuluje się przed sobą nawzajem, wówczas osiągamy to centrum. Przy tym następuje odkrycie szczególnej właściwości – duchowej. Odkrywa się wejście do Wyższego Świata.

W rzeczywistości jest to cud. Przejście do innego wymiaru znajduje się pomiędzy nami. Jeśli każdy z nas całkowicie anuluje się po to aby być razem, to punkt „razem” nagle stanie się przejściem do Wyższego Świata.

To musimy zrobić. Wtedy przed nami odkryje się wszystko.

Z lekcji w języku rosyjskim, 01.12.2019

Kategorie: Dziesiątki, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie

Pytanie: Jeśli wszystko jest z góry określone, i także to że przy wyborze będziemy mniej lub bardziej cierpieć, to po co jest potrzebna nauka Kabały?

Odpowiedź: Kabała potrzebna jest po to, aby podnieść nas powyżej naszego egoizmu do takiego stanu, w którym nie będziemy podlegać nikomu i niczemu.

Egoizm zakabala nas, i dlatego nauka którą studiujemy nazywana jest „nauką Kabały” – jest nauką o tym, że znajdujemy się w kabale swojego egoizmu, a podniesienie się z niego daje nam poczucie wolności.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.11.2019

Kategorie: Wolna wola

Pytanie: Bardzo trudno w krótkim czasie wyjaśnić, czym jest Kabała. Jak przekazać ludziom, którzy pierwszy raz przyszli do nas, co to jest? Jaki ma wpływ na odczucia studiującego? 

Odpowiedź: Kabały nie można wyrazić w słowach. Człowiek musi stopniowo wyjaśniać to sam. Ja nie mogę opowiedzieć wszystkiego w jednym zdaniu. 

Kabała odkrywa przed człowiekiem sens życia, sens stworzenia wszechświata, w jaki sposób w nim uczestniczymy, w jaki sposób powstało stworzenie, jak się ono porusza, do czego prowadzi, na czym polega możliwość wpływania na swoje przeznaczenie, aby osiągnąć szybki i prawidłowy stan celu stworzenia.

Przy czym Kabała nie dotyczy ani religii, ani filozofii. Jest to osobna wiedza, którą człowiek otrzymał prawie 6000 lat temu i od tego czasu ona żyje i rozwija się w ludzkości. Właśnie w ten sposób powinniśmy ją przyjąć i stopniowo opanować.

Ta wiedza nie zobowiązuje nas do niczego innego, tylko do dobra. Poprzez prawidłowe połączenie z innymi odkrywamy Wyższy Świat, Stwórcę. Jednocześnie nie wolno nam nikomu zaszkodzić, zrobić coś negatywnego, w niczym i w żaden sposób. 

Nie ma żadnych ograniczeń w studiowaniu nauki Kabały. Kto chce, może się nią zajmować. Ale jeśli człowiek chce się nią zajmować poważnie, to tam już istnieją określone warunki. Nie ograniczenia, ale warunki – jak powinien się zajmować, aby naprawdę zrealizować tę naukę w sobie. 

Z lekcji w języku rosyjskim, 01.12.2019 

Kategorie: KABAŁA, Pytania&Odpowiedzi