Kabaliści przekazali nam księgę Zohar, abyśmy dzięki niej mogli ujrzeć świat duchowy i odkryli Stwórcę. Ponieważ nauka Kabały jest odkryciem Stwórcy stworzeniu. (patrz definicja Kabały z artykułu Ball HaSulama „Istota nauki Kabały”)

Ta księga jest o każdym z nas. Opowiada, ale w dziwny sposób, co dzieje się wewnątrz mnie. Ale tylko wewnątrz! Podobnie do tego, jak moje zwierzęce ciało składa się z wielu części i systemów, tak samo moje duchowe ciało, dusza, składa się z takich samych części i systemów.

Materiałem zwierzęcego ciała jest pragnienie otrzymywania, napełniania się. Materiałem duchowego ciała jest pragnienie obdarzania, napełniania. Duchowe ciało, dusza nazywa się człowiekiem we mnie. Dlatego że zwierzęce ciało troszczy się tylko o siebie, istnieje tak długo, jak to zwierzę żyje.

Kim jest człowiek we mnie? Muszę go odkryć, otworzyć, zbadać go – tylko o tym mówi nauka Kabały i księga Zohar. Staram się rozpoznać w sobie pragnienie i jego formy – właściwości. Nazywają się wszystkimi imionami naszego świata.

W człowieku, we mnie są właściwości „Jakub” i „Ezaw”, „wół” i „osioł”, „ptaki” i „drzewa”, „Adam Riszon”, „Noe” i „arka”. Wszystkie te właściwości znajdują się we mnie. Co daje mi poszukiwanie? Czy odkryję te właściwości? Prawdę mówiąc, nie! Nie możemy nic znaleźć, szukając. Ale czynimy wysiłki, a one wywołują wyższe światło, manifestację Stwórcy.

To nasze starania, aby rozpoznać w sobie wyższe właściwości, powodują ujawnienie się Światła i jego Źródła zgodnie z zasadą „Igati i macati” – „Starał się i znalazł”.

Z lekcji według księgi Zohar, 20.12.2009

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, ZOHAR