Odcienie pojęcia „przyjaciel”

 каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Dlaczego w Kabale nazywamy siebie wzajemnie przyjaciółmi (hawer), a nie kolegami? Kiedy kolega staje się przyjacielem i czy to jest możliwe?

Odpowiedź: W języku hebrajskim istnieją pojęcia „hawer” (przyjaciel) i „jadid” (kumpel). Ale „jadid” – to kolega, znajomy, a hawer – od słowa „hibur” (połączenie).

Pytanie: Dlaczego powiedziano „Kochaj bliźniego swego”? To jest bliźniego, a nie „hawera”?

Odpowiedź: Dlatego, że bliźni – to ten, kto jest bliski tobie z powodu idei.

W języku hebrajskim istnieje wiele synonimów słowa „przyjaciel”, które używane są w zależności od tego, w jakich relacjach jesteś z daną osobą.

Hibur (hawer) – to przede wszystkim: wzajemny kierunek do celu, z powodu którego dwoje ludzi łączy się razem. Reeha (bliźni) – to człowiek, który nie jest za bardzo tobie bliski, ale ty znajdujesz się z nim w pewnej relacji. Zulat – to ten, kto znajduje się poza twoim egoizmem, ale chcesz przyciągnąć go do siebie. Jadid – to kolega. Makir – po prostu znajomy.

Wszystkie te słowa jakby opisują stopień bliskości między tobą i innym człowiekiem. Kabała – to szczególny język. To, co dotyczy duchowego wznoszenia się człowieka, dzieli się w Kabale na tysiące stopni, a wszystko pozostałe – nie.

Komentarz: Ale Rabin Akiwa w swojej słynnej wypowiedzi „Kochaj bliźniego” użył słowo „reeha”, a nie „hawer”.

Odpowiedź: Po tym, jak ty pokochasz człowieka, on już może nazywać się hawer. Jest to wyższy stopień.

Pytanie: Co znaczy „Kochać bliźniego swego jak siebie samego”?

Odpowiedź: Na tyle, ile mój egoizm kocha samego siebie, na tyle muszę podnieść się ponad nim, żeby kochać innego.

Z lekcji w języku rosyjskim, 11.12.2016