O przyjaźni

каббалист Михаэль ЛайтманDążący do harmonii z Przyrodą powinni starać się wszystkimi siłami umocnić miłość między przyjaciółmi, wymyślić różne sposoby powiększenia miłości między członkami grupy, usunąć egoistyczne dążenia, dlatego że one doprowadzają do nienawiści a między pracującymi nad jednoczeniem się nie może być żadnej nienawiści, a przeciwnie – miłosierdzie i duża miłość.

Wszystko złe, co zachodzi między członkami grupy, dzieje się z powodu niedostatecznego wysiłku w miłości do przyjaciół, przecież tylko to jest niezbędny i wystarczający środek naprawy wszystkich osobistych i ogólnych niedostatków.

Tylko na miarę wysiłków w pracy nad zjednoczeniem, człowiek może zrozumieć zamiar Natury – doprowadzić wszystkich do harmonii w jedynym systemie powiązań między sobą silnymi więzami miłości.

Grupa zobowiązana jest wciąż kontrolować i oceniać swoje postępy w dążeniu do jedności, sprawdzać czy jest jednolita i czy wzrasta jej jedność. Przecież właśnie ten wskaźnik wyznacza jej drogę od zwycięstwa do zwycięstwa, ponieważ to jest fundament całej naszej przyszłości.

Pomimo że całe zjednoczenie, o jakim mówimy, które powinna osiągnąć cała ludzkość, odczuwa się między przyjaciółmi w ciele, w teraźniejszości i przyszłości, to jednak realizuje się je w naszym wirtualnym (duchowym) wspólnym pragnieniu (duszy). Właśnie nasze wysiłki serca rodzą między nami wspólne dążenie do zjednoczenia. Przy czym w tych wspólnych staraniach fizyczne oddalanie między nami nie ma żadnego znaczenia. Jednak dopóki przyjaciele nie wejdą w jawne odczucie ogólnego pragnienia jednoczenia się i miłości, potrzebują fizycznego kontaktu. Ale jest to tylko przejściowe w pracy nad zjednoczeniem.

Jak mogła absolutna Natura stworzyć taki niedoskonały, zły świat i owoc swojego rozwoju – człowieka, który cierpi w ciągu całego swojego życia.

Przyczyną i celem wszystkich cierpień na świecie jest uświadomienie sobie ludzkości, że źródłem wszystkich jej cierpień jest egoizm, a rezygnując z niego, odzyskuje się doskonałość. Czyli właśnie plan doprowadzenia człowieka w jego rozwoju do uświadomienia sobie doskonałości, zmusza Naturę do przeprowadzenia go przez odczucie egoizmu jako zła, jako przyczynę wszystkich cierpień.

Ponieważ egoizm jest przeciwny Naturze, dlatego my, oderwawszy się od niego, odrywamy się od wszystkich nieprzyjemnych odczuć. Wszystkie odczuwane przez nas cierpienia są związane tylko z egoizmem naszego ciała. Egoistyczne pragnienia stworzone są tylko do ich wykorzenienia, a cierpienia towarzyszące tym pragnieniom służą ujawnieniu marności i szkodliwości egoizmu.

A kiedy cały świat zgodzi się oswobodzić od egoizmu, wyeliminuje tym wszystkie obawy i wszystko co szkodliwe, a wtedy każdy z pewnością będzie żył pełnym i zdrowym życiem, dlatego że cały ogromny świat będzie się troszczył o niego.

A póki co egoistyczne pragnienia rodzą niepokoje, cierpienia, zabójstwa i wojny. Tylko egoizm jest przyczyną wszystkich bólów, chorób ciała i duszy. Wszystkie cierpienia w naszym świecie istnieją tylko po to, ażeby otworzyć nasze oczy, pchnąć nas do uwolnienia się od złego egoizmu ciała.

Właśnie następstwo odczuwania cierpień doprowadza nas do powzięcia decyzji, aby uwolnić się od egoizmu. A rozwój darowania i miłości do przyjaciół doprowadza do pojawienia się w człowieku ogólnej właściwości oddawania i miłości do całej ludzkości i natury. I w tym jest niezbędność integralnej edukacji i wychowania w grupie.