Kabała – metoda wzniesienia człowieka

каббалист Михаэль ЛайтманPytanie: Czy istnieje w kabale definicja dobrych relacji?

Odpowiedź: Właśnie mądrość kabały pomaga nam zbliżyć się do dobrych relacji między sobą, ponieważ daje ona człowiekowi możliwość wznieść się nad swoim egoizmem.

I chociaż każdy z nas jest egoistą, i widzimy, że w żaden sposób nie możemy pozbyć się sideł ego, nauka kabały pozwala wznieść się ponad nim, i prawidłowo nim zarządzać.

Dlatego też z pomocą metody nauki kabały można osiągnąć prawidłowe wzajemne relacje w rodzinie, z dziećmi, w grupie, państwie, społeczeństwie, między państwami i na świecie. Jest to ogromny system naprawy, który powinniśmy opanować.

Po tym, jak będziemy przynajmniej częściowo ją realizować między sobą, świat będzie wyglądał zupełnie inaczej. Nawet początek realizacji metody wzniesienia nad ego uwolni już świat od cierpienia. A potem ona podniesie ludzkość na następny stopień.

Kabała – to nie są ćwiczenia lub coachingi, nie dobra psychologia właściwych stosunków między nami. Jest to metoda wznesienia człowieka nad jego zwierzęcą (egoistyczną) naturą po to, aby osiągnąć następny stopień swojego rozwoju – tam gdzie będziemy się znajdować powyżej granic życia i śmierci, ponad wszystkim, co daje nam negatywne uczucia w życiu.

Pytanie: A co się stanie z tymi, którzy nie czują konieczności zmiany?

Odpowiedź: Nie ma znaczenia. Ludzie przychodzą do kabały z różnymi intencjami. Niektórzy chcą wygrać coś w tym życiu, inni – aby dowiedzieć się, jak mogą osiagnąć większy sukces, stać się szczęśliwymi.

Jest wielu ludzi, którzy wierzą, że z pomocą kabały mogą poszerzyć swoje pojmowanie świata, a tym samym osiągnąć sukces w dziedzinie nauki, kultury i sztuki. Niektórzy uważają, że mogą rozwinąć swój światopogląd, umysł, percepcję i to pomoże im lepiej pisać, wymyślać, komponować.

A są ludzie, którzy naprawdę zadają już pytania: „Dlaczego żyję? Chcę odkryć sens życia, tajemnicę istnienia wszechświata. Gwiazdy, nieskończony Wszechświat, galaktyki – po co to wszystko i ja w tym wszystkim? To niemożliwe, żeby wszystko istniało na próżno?“.

Kiedyś ta kwiestia była nieokreślona. Pamiętam, że w szkole uczono nas, że Wszechświat sam w sobie jest nieskończony. Dziś, mówiąc o nowych odkryciach, naukowcy rozumieją, że Wszechświat nie jest nieskończony.

Wtedy pojawia się proste pytanie: „Jeśli to się kiedyś zaczęło, to co będzie po tym, kiedy się wszystko zakończy? Jeżeli istnieją granice Wszechświata, to co istnieje poza tymi granicami?” Na te pytania ludzkość nie ma odpowiedzi. Ale jeśli takie pytania rodzą się w nas – można na nie znaleźć odpowiedź.

Z lekcji w języku rosyjskim, 20.09.2015