Fragmenty z porannej lekcji 25.10.2018

каббалист Михаэль Лайтман Z lekcji na temat „Praca w wiedzy i powyższej wiedzy”

Praca w wiedzy i powyższej wiedzy jest to wieczny, podstawowy temat. Ponieważ nie można ocenić jednego bez drugiego. Praca wykonywana jest ponad wiedzą, aby nad nią zbudować nowy poziom swojego stosunku wobec Stwórcy i duchowego świata, w wierze ponad wiedzą. Cała wielkość i wartość duchowości, określana jest ponad wartością materialnej wiedzy.

Te dwa stany muszą współistnieć w człowieku jednocześnie, w przeciwnym razie nie będzie ani wiedzy, ani wiary. Malchut nie istnieje bez Biny, a Bina bez Malchut – tylko razem, jak jest powiedziane: „I poszli dwoje razem”. W taki sposób wszystko rozpoczyna się, jeden stan jest budowany na drugim.

* * *

Znakiem postępu jest to, że z całkowicie pustego, pozbawionego życia stanu, nagle otrzymujesz możliwość zrozumienia i zrobienia czegoś ważnego. Nie mam na to żadnego wyjaśnienia. Dlatego bardzo cieszę się, że otrzymałem możliwość pracy, bez egoistycznej przyczyny, bez wewnętrznego uzasadnienia.

Z mojej strony nie ma żadnej motywacji, żadnego pragnienia, a jednak jestem w stanie działać, jak gdyby do mnie przyszła siła, nie związana z moim pragnieniem przyjemności, z egoistyczną korzyścią. Obłócza się we mnie nowy duch z góry, ze stopnia Biny, Wyższa Siła. A cały jej wzrost zależy od tego, na ile ja ją cenię.

* * *

To wielka radość, gdy człowiekowi pojawia się takie „pragnienie bez pragnienia”. Pragnienie nie pochodzi ode mnie, przecież ja czuję, mogę działać bez żadnego usprawiedliwienia z mojej strony. Nie oczekuję ani żadnej nagrody, ani kary, pracuję na cudzym paliwie.

Nic nie popycha mnie od tyłu i nie kusi z przodu. Odłączyłem się od wszystkich źródeł energii i pojawiło się nowe pragnienie, które zakłada we mnie z góry, że jest siła która pozwala mi pracować.

Z lekcji według artykułu „Szamati” nr 40

Złożoność duchowej drogi polega na tym, że nauczyciel musi być pośrednikiem pomiędzy uczniem i Stwórcą. Uczeń ma obowiązek słuchać nauczyciela, a to nie jest proste i nie dzieje się samoistnie. Zajmuje wiele lat i tylko w takiej mierze, w jakiej człowiek może anulować się przed nauczycielem, anuluje się przed Stwórcą.

W miarę swojej wiary w nauczyciela, człowiek otrzymuje poprzez niego siłę wiary i może podnieść się. Ta praca obejmuje naukę, rozpowszechnianie, zmianę porządku swojego życia. Kabała wymaga od człowieka dużych zmian w życiu i w tym człowiek powinien zgodzić się z opinią nauczyciela, dopóki nie osiągnie pełnej wiary w niego.

Czasami człowiekowi wydaje się, że nauczyciel mówi o nieistotnych rzeczach, ale powinien zrozumieć, na ile jest to ważne według opinii nauczyciela i wypełniać to zgodnie z tym stopniem ważności, który pokazuje mu Stwórca poprzez nauczyciela. W przeciwnym razie nie odniesie sukcesu.

Jeśli uczeń usłyszał radę nauczyciela i nie wypełnił jej, to nie jest brak działania, ale przestępstwo. Oznacza to, że zlekceważył, odmówił zaoferowanej mu relacji ze Stwórcą poprzez nauczyciela. A w inny sposób nie można nawiązać połączenia.

Dlatego należy słuchać tego, co mówi nauczyciel, a przynajmniej mieć świadomość, że jeśli nie wypełniasz jego rad, to popełniasz przestępstwo. Potem żebyś nie pytał, dlaczego nie robisz postępów. Dotyczy to w szczególności wyjaśnień nauczyciela, dotyczących działań zewnętrznych: nauki, grupy, i najważniejsze, rozpowszechniania.

Ponieważ poprzez rozpowszechnianie otrzymujemy pragnienie, którego nie można uzyskać od grupy i studiów. Dzięki związkowi z szerokimi masami, poprzez pracę w rozpowszechnianiu nauki Kabały, wchłaniamy od nich takie pragnienia, które musimy włączyć w siebie, żyjąc w „ostatnim pokoleniu”. Dlatego dzięki takim pragnieniom wywołujemy na siebie siły, które wypychają nas z dołu, „podnosząc na swoich barkach”.

Należy zrozumieć, że po tym, jak nauczyciel wypowie jakieś słowa, to od tego momentu one stają się dla ucznia albo przykazaniem, albo przestępstwem.

Z porannej lekcji 25.10.2018