Dlaczego dusza potrzebuje naprawy?
Pytanie: Dlaczego dusza potrzebuje naprawy?
Odpowiedź: Pierwotnie istnieje jedno jedyne stworzenie, zwane „duszą”. Dlatego, aby stworzenie mogło poczuć siebie samodzielnym i osiągnąć największy rozkwit – poziom Stwórcy, ono musi przejść rozbicie i naprawę.
Dlatego w naszym świecie otrzymujemy naszą duszę po kawałku. W każdym z nas jest mała część ze wspólnej duszy, która nazywa się Adam Riszon lub po prostu Adam (pragnienie). A napełnieniem duszy jest światło.
Początkowo stworzone stworzenie praktycznie nie odczuwało siebie, dlatego że było w nim bardzo małe pragnienie i bardzo małe światło. Aby doprowadzić je do stanu podobnego do Stwórcy, dusza rozbiła się na 600 tysięcy podstawowych części i jeszcze wiele różnych „odłamków“ w rezultacie dalszego podziału.
W każdym odłamku, tj. w maleńkiej indiwidualnej duszy, również istnieje swoje pragnienie i napełnienie. Podczas rozbicia te odłamki zaczęły odczuwać się samodzielne, między nimi pojawiły się „przegrody”, jak między ludźmi. I my zaczęliśmy odczuwać siebie odciętymi, oddzielonymi, oderwanymi od siebie nawzajem. To oderwanie od siebie nawzajem nazywa się egoizmem. A teraz musimy zebrać wszystkie odłamki i doprowadzić do pierwotnego stanu – zjednoczyć w jedno wspólne pragnienie i napełnić jednym wspólnym światłem.
Ale gdzie wtedy podzieje się egoizm, który nas tak oddziela, że każdy jest zamknięty w swojej małej skorupie? – Nigdzie. Musimy zjednoczyć się między sobą wbrew egoizmowi, i wtedy otrzymamy światło 613 razy większe, niż uprzednio.
W taki sposób zamiast tego, aby czuć znikomy ułamek życia: tutaj zimno, tam ciepło, trochę światła, trochę cienia – zaczniemy odczuwaćnadzwyczajne zachwycające stany. Poczujemy, z Kim mamy do czynienia, Kto daje nam siłę i życie, jak można odnosić się do Stwórcy i wejść z Nim w stan: „Ja – do Wyższego, i On – do mnie”. Innymi słowy, zaczniemy poznawać Stwórcę i podnosić się na Jego poziom.
Z lekcji w języku rosyjskim, 23.04.2017