Dlaczego boimy się utraty życia?

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Dlaczego ludzie boją się zakończyć życie wcześniej, nawet jeśli jest pełne cierpienia?

Odpowiedź: Dlatego, że to jest naturalne, instynktowne pragnienie człowieka, żeby istnieć w takiej formie. Tak jest to w nas zakodowane przez naturę zgodnie z wyższym systemem.

Chodzi o to, że nasze życie w zwierzęcym (materialnym) ciele nie ma żadnego sensu, jeśli w ciągu tego życia nie rozwijamy się i nie przechodzimy na następny poziom – w duchowy stan. Wtedy po prostu kończymy swoją materialną egzystencję.

Nasze reszimo (informacyjna podstawa duchowej istoty) przechodzi z jednego ciała w drugie.

Materialne ciało człowieka odnosi się do zwierzęcego poziomu. Ono nie przechodzi żadnej transformacji, jedynie jak u zwierząt. A tak zwany „punkt w sercu” – duchowe reszimo lub informacyjny zapis z wyższego poziomu – musi zrealizować się koniecznie. On jest wieczny.

Dlatego w trakcie tego życia musimy osiągnąć poziom jego realizacji. To właśnie wyjaśnia nauka Kabały.

Mówi ona, że pod koniec szóstego tysiąclecia, a być może nawet wcześniej, wszyscy ludzie muszą osiągnąć wyższy poziom.

Ten zwierzęcy stan, w którym istniejemy teraz na naszej małej planecie, zniknie z naszej percepcji i wraz z nim zniknie materialny świat, dlatego że on istnieje tylko w naszej wyobraźni. A my będziemy przebywać już w nowym wymiarze, na nowym poziomie, na którym duchowe reszimo będzie realizować się samo.

Ale ponieważ obecnie czujemy swoje zwierzęce życie, jako jedyne istniejące, dlatego pojawia się w nas poważne uczucie strachu: „Co się z nami stanie?! Co się tutaj dzieje? Dlaczego umieramy?”

Spotkałem w swoim życiu kabalistów odczuwających oba światy, i co ciekawe ich postrzeganie świata było zupełnie inne. Zupełnie nie cierpieli z tego powodu, że będą musieli umrzeć, i wiedzieli z góry, że umierają.

Mój nauczyciel Rabasz wyjaśnił mi to w bardzo prosty sposób: „Jeśli wieczorem ściągasz z siebie brudną koszulę i wrzucasz ją do prania, to takie samo uczucie pojawia się, kiedy kończysz to życie“.

Istniejesz w Wyższym świecie, który odkryłeś dla siebie jeszcze w tym życiu, i dlatego nic nie tracisz. Po prostu rozstajesz się ze swoją maleńką zwierzęcą częścią, w której istniałeś kiedyś, i która stale sprawiała ci kłopot: musiałeś, a to nakarmić swoje „zwierzę”, a to je umyć, to położyć spać itd.

Ale jak tylko zacząłeś pojmować Wyższy świat, to najważniejsze stało się dla ciebie jego odczucie: jak je rozszerzyć, jak urozmaicić, jak je podnieść. Tę pracę musisz kontynuować.

Człowiek studiujący Kabałę musi osiągnąć odczucie wyższego poziomu. W dzisiejszych czasach może to zrobić każdy. Wtedy nie będziemy już czuć żadnego strachu, gdy będziemy musieli rozstać się ze swoim zwierzęcym ciałem.

Z wideokonferencji ze studentami kursów Międzynarodowej Akademii Kabały, 21.05.2017