Pytanie: W naszej telewizji są obecnie transmitowane warsztaty, które są przeznaczone przede wszystkim dla publiczności z zewnątrz. Jak możemy je wykorzystać w przygotowaniach do naszego wewnętrznego Kongresu?

Odpowiedź: To nie ma znaczenia, że warsztaty są przeznaczone dla ludzi z zewnątrz. One nie są tylko dla nich, są przede wszystkim dla nas, abyśmy zaczęli mówić prostszym językiem.

Ci, którzy studiują Kabałę, przyzwyczajają się do określonej terminologii i zaczynają posługiwać się suchymi frazesami, cytatami, fragmentami artykułów i wierzą, że tak właśnie mają się komunikować ze sobą – ktoś powie pół zdania i przyjaciel już go rozumie. To jest nieprawidłowe, tak nie powinno być, ponieważ przez to okradamy nas samych, jak i przyjaciela. Musimy nauczyć się formułować nasze myśli w prawidłowy sposób, tak aby pochodziły one od nas, a nie były kopiowane z książek.

Dlatego jestem bardzo zadowolony, że występujemy przed publicznością w telewizji, gdzie mogą nas zobaczyć setki tysięcy ludzi. To zobowiązuje nas do tego, abyśmy pojmowali materiał w bardziej prawidłowy sposób, głęboki a jednocześnie prosty.

Z wirtualnej lekcji, 30.12.2012

Kategorie: Integralna metoda, Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rozpowszechnianie metody, Rozwój, Warsztaty

Kongres w Nowosybirsku. Lekcja 3 

Pytanie: Czy podczas porannych lekcji i warsztatów zwracamy się do Stwórcy poprzez grupę?

Odpowiedź: Tylko przez grupę! Nie istnieje nic takiego, jak osobiste wzywanie Stwórcy. Wszystkie artykuły Szamati pisane są dla człowieka, który poświęca się duchowej pracy w grupie. Nawiasem mówiąc, nigdzie tam nie zostało napisane, że musi on zwrócić się do Stwórcy poprzez grupę, gdyż jest to uważane za naturalne, za oczywiste.

Kiedy mówię, że patrzę na Stwórcę, oznacza to, że przede mną jest grupa – w przeciwnym razie nie ujrzę Stwórcy.

Z 3 lekcji Kongresu w Nowosybirsku, 07.12.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Rozwój, Warsztaty

Pytanie: Jakie działania na kongresie są najbardziej skuteczne, aby przyciągnąć Wyższe Światło?

Odpowiedź: Najbardziej efektywne ze wszystkich działań są warsztaty. Przed każdym z warsztatów są lekcje i rozmowy, w których omawiamy konkretny temat, a następnie odbywają się warsztaty na ten sam temat, oraz odpowiedzi na pytania. To jest podstawowy „pakiet”, realizowany dwa razy dziennie. Tak więc, przez całe trzy dni odbędzie się sześć takich bloków.

Ponadto, odbędzie się wiele bardzo efektywnych wydarzeń. Najważniejsze z nich to spotkania przyjaciół, które będą służyły jako 15-30 minutowe „rozgrzewki” przed poranną lekcją. Następnie posiłki, które będą miały formę biesiad z przemowami, występami grup, itd. Podsumowując, kongres będzie obejmować bardzo dużo działań. Ale spotkania przyjaciół i warsztaty stanowią główną część.

Najważniejszy jest wasz kontakt, wewnątrz którego jesteście. Wspólnie razem przyciągniemy Wyższe Światło. Więc przygotujcie się na to!

Z wirtualnej lekcji, 25.11.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Warsztaty

Kongres w Gruzji. Lekcja 3 

Pytanie: Gdy w trakcie warsztatów padło pytanie: „W jaki sposób możemy wznieść się ponad nasze różnice, aby znaleźć między nami wspólną płaszczyznę?”, staraliśmy się to wyjaśnić i doszliśmy do wniosku, że nie mażadnych różnic między nami. Wychodzi na to, że nie ma nic, nad czym moglibyśmy się wznieść?

Odpowiedź: Jeśli nie ma żadnych różnic między wami, to nie dobrze. Nie ma żadnych problemów?! Oznacza to, że wszyscy wydają się być mili, przyjaźni, wszyscy są sobie bliscy, wszystko jest dobrze? To nie jest to żadna grupa.

Pytanie: Czy to znaczy, że powinniśmy szukać problemów?

Odpowiedź: Nie, nie powinniście szukać problemów.

To jest tak, że jeśli pracujemy ze sobą w prawidłowy sposób i dążymy do jedności, to wówczas odkrywamy problemy.

Jeżeli spotykamy się ze sobą i studiujemy w grupie, wspólnie opłacamy wynajęte pomieszczenie, pracujemy w rozpowszechnianiu i powstają między nami różnego rodzaju nieporozumienia, to są to tylko proste, ludzkie nieporozumienia, które istnieją wszędzie, w każdej społeczności. Denerwujemy się bardzo w związku z tymi problemami, kłócimy się ze sobą, czasem nawet grupy się rozpadają albo zostają porzucone przez niektórych ludzi. To nie są wcale te problemy, o których my mówimy.

Prawdziwe, duchowe problemy powstają wtedy, kiedy ludzie starają się wzajemnie połączyć, a nie wtedy, gdy po prostu płacą wspólnie czynsz za wynajem, studiują razem, itp. Bo właśnie to wspólne dążenie generuje opór i wszelkie możliwe starcia. Te starcia odczuwane są jako zazdrość, zawiść, brak porozumienia – nie te zwykłe, codzienne, ale wewnętrzne niezgodności, na poziomie duchowym. Postrzegamy siebie duchowo przeciwnymi, odczuwając wielką zazdrość w stosunku do siebie i inne podobne odrzucenia.

Takie relacje występują wtedy, gdy staramy się połączyć, wtedy powstaje przeciwdziałająca siła. Właśnie ten ruch odpychania w stosunku do siebie nazwany jest złą skłonnością. Oznacza to, że nie jest to po prostu egoistyczna właściwość człowieka i jego natura, ale właśnie to, co powstaje w kabalistycznej grupie, która dąży do jedności.

Kiedy czytamy artykuły o złej skłonności człowieka, to trzeba to rozumieć jako egoizm, który powstaje ponad duchowym zjednoczeniem, ponad dążeniem, by być razem, by znaleźć wewnętrzne połączenie. Tutaj powstaje już duchowe odrzucenie. Dlatego jest napisane: “Stworzyłem złą skłonność i stworzyłem Torę (Światło) do jej naprawy”. Przy czym jest napisane: „Złą skłonność człowiek ma od urodzenia”. Co to oznacza „od urodzenia“? Od narodzin człowieka w nas.

Od jakiego stadium zaczynają się w nas narodziny człowieka? – Kiedy staramy się ze sobą połączyć, aby stać się jednym człowiekiem, wtedy budzi się w nas opór. To jest właśnie zła skłonność człowieka w nas. I od tego momentu powinna zacząć się naprawa.

A przed tym nie mamy nic do naprawienia. Wszystkie nasze małe zwierzęce problemy w rodzinie, w pracy i miedzy sobą, kiedy spotykamy się po prostu by razem studiować, dyskutować o czymś, np o pomieszczeniu lub programie – to wszystko nie ma nic wspólnego z duchowością, tylko ją poprzedza.

Dlatego w Zohar jest napisane, że gdy uczniowie rabina Szymona (a byli oni wielkimi kabalistami, na bardzo wysokim poziomie, daleko poza granicami poznania zwykłych kabalistów) spotykali się razem, aby studiować, dążąc do połączenia, odkrywali między sobą wielką nienawiść, a każdy z nich czuł, że jest gotowy, by po prostu spalić wszystkich pozostałych.

Pytanie: Jaka jest więc recepta na najbardziej właściwe przygotowanie do tego „stwardnienie serca”, gdy dokładnie wiem, że ono przyjdzie?

Odpowiedź: Tylko dążenie do połączenia. Jeśli to połączenie będzieprawidłowe, będziecie czuli ogromną wzajemną nienawiść, odrzucenie, pychę i inne egoistyczne właściwości. Życzę wam tego.

Pytanie: Kiedy przezwyciężmy ten stan, to gdzie pójdziemy dalej?

Odpowiedź: Jeśli przezwyciężycie ten stan, to nie będzie dalej. Bo jeśli będziecie poważnie pracować razem, to zauważycie, że tego stanu nie można przezwyciężyć. I wtedy pojawi się w was nieodzowna potrzeba Stwórcy, żeby On połączył was razem.

Z 3 lekcji Kongres w Gruzji, 06.11.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Praktyka połączenia, Warsztaty

Pytanie: Podczas naszych integralnych wykładów-warsztatów ludzie czują, że coś jest nie dopowiedziane, dopóki nie zaczynamy bardziej szczegółowo analizować pojęcia „natura”.

W jakim momencie możemy wprowadzać i ujawniać to pojęcie i czy w ogóle powinniśmy to robić?

Odpowiedź: Koniecznie! Pojęcie „natura” można wyjaśnić w następujący sposób:
Jesteśmy ze sobą połączeni. Nasze umysły połączone są w jeden system i dlatego nasze myśli i pragnienia są przekazywane od jednej osoby do drugiej. Nie na próżno mówi się „dobre oko” czy „złe oko”. Jesteśmy w stanie przekazywać innym swoje myśli. Są ludzie bardziej wrażliwi na to, by odgadywać cudze myśli, i są mniej wrażliwi. Niektórzy czują, że ktoś patrzy na nich z tyłu itp.

Czyli istnieją tak bardzo subtelne warstwy natury, że nie jesteśmy w stanie ich do końca zmierzyć. Tym zajmują się służby specjalne, które nie ujawniają nam wszystkich tajemnic, ale w zasadzie to nie ma znaczenia. Najważniejsze jest to, że dzisiaj stopniowo ujawnia się ludzkości fakt wzajemnego związku.

Ten całkowicie integralny, wzajemny związek między naszymi indywidualnymi umysłami tworzy jedną spójną sieć, która obejmuje również nieożywiony, roślinny i zwierzęcy poziom – i to wszystko razem stanowi naturę.

Jeśli będziemy dążyć do integralności, do wzajemnego połączenia, to dziękitemu ujawnimy tą wspólną sieć. Jest to tak, jak gdyby każdy z nas był komputerem, który podłączony jest do innych komputerów, a gdy wszystkie siedem miliardów komputerów połączy się ze sobą, wtedy tworzą jeden wspólny komputer – jedną spójną naturę.

Faktem jest, że wspólny umysł istnieje nie w każdym z nas, lecz między nami, w łączącej nas sieci. I dlatego, gdy połączymy się ze sobą, gdy nasze osobiste „modemy” zostaną połączone ze sobą, to dzięki temu utworzy się ogromna, obszerna, inteligentna sieć świata.

Wtedy zaczniemy odczuwać w niej ruch natury, a co najważniejsze – własną ewolucję: dokąd idziemy i w jaki sposób się rozwijamy.

Wówczas będziemy mogli z góry przewidzieć nasze następne stany, ponieważ podłączymy się do takiego poziomu natury, na którym znajduje się cały jej plan, który rozwija nas, czerpiąc z osobistego arsenału indywidualnej pamięci każdego z nas, z zapisów naszych danych (reszimot). Wtedy człowiek zobaczy swoje przyszłe stany, ponieważ będzie się czuł włączony do tej sieci.

Czyli gdy nasz umysł staje się integralny, wtedy osiągamy poziom natury wykraczający poza wszelkie ramy ograniczeń: czasu, przestrzeni – tego wszystkiego, o czym mówią dzisiaj fizycy kwantowi, psycholodzy i inni naukowcy.

Wzmocnijcie tą naukę dowodami naukowymi a będziecie zrozumiani przez ludzi.

Z wirtualnej lekcji od 28.10.2012

Kategorie: Gospodarka, Integralna metoda, Integralne wychowanie, Jedność, Kryzys, globalizacja, Natura, Postrzeganie rzeczywistości, Połączenie, Pytania&Odpowiedzi, Rozwój, Rzeczywistość, Społeczeństwo, Środowisko, Świat, Warsztaty

Pytanie: Jak można w życiu codziennym (na ulicy, w ruchu, itd.) w optymalny sposób wykonywać duchową pracę?

Odpowiedź: Staram się patrzeć na wszystko poprzez system zjednoczenia, przez system wzajemnego uzupełniania. Interesuję się, czy poprzez wszystko, co przed sobą widzę, jestem w stanie rozpoznać manifestacje interakcji dwóch przeciwstawnych sił, które rysują mi w ten sposób wszelkiego rodzaju obrazy.

Gdy uczestniczę w warsztacie i przede mną siedzi w kręgu dziewięciu moich przyjaciół, partnerów i w pewnym sensie rywali kiedy myślę, kto z nas da lepsza odpowiedź a kto gorszą, i gdy zastanawiamy się nad tym, jak możemy uzupełniać się nawzajem, jak możemy trenować razem, tak aby znaleźć prawidłowe odpowiedzi – to wtedy miedzy nami istnieje wiele pokrewieństwa i przeciwstawności.

Jeśli znajduję się na ulicy, to dlaczego nie jestem w stanie w każdym, który wywołuje we mnie jakiekolwiek odczucia, zobaczyć takiego partnera? Czy jestem za czy przeciw niemu, nie ma żadnego znaczenia, ponieważ ważnym jest, w jaki sposób na to reaguję. Czy mogę postrzegać tych ludzi, jako moich bliźnich? Mój egoizm nie pozwala mi na to. Gdybym patrzył w inny sposób, jak na ukochaną osobę, to natychmiast zmieniłbym moją relację.

A zatem bazując na tego rodzaju zabawach w dawanie i otrzymywanie, wyjaśniamy nasze relacje z innymi. Dzięki temu będziecie bardziej „elastyczni“, osiągniecie bardziej wrażliwy sposób postrzegania tego świata.

Ale najważniejszym jest oczywiście, że dzięki temu zaczniecie postrzegać kierującą siłę, która ukazuje wam cały ten obraz, byście rozpoznali w tym manifestację Stwórcy, kierującą siłę.

Z wirtualnej lekcji, 23.09.2012

Kategorie: Duchowość, Egoizm, Jedność, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Warsztaty

Kongres w Charkowie. Warsztat 7 

Z nauki Kabały wiemy, że znajdujemy się w niezmiennym stanie. Tylko nasza wrażliwość, nasze postrzeganie tego stanu zmienia się. Jak możemy zwiększyć tą wrażliwość?

Jeśli dodam do mojej wrażliwości, którą już otrzymałem, tj. do punktu w sercu, wrażliwość moich przyjaciół, jeśli połączę moje serce z ich sercem, to wtedy wystarczy to już, abym mógł zacząć postrzegać ów prawdziwy stan, w którym się znajdę. Jak możemy połączyć nasze serca?

Nasze próby niestety nie prowadzą do niczego. Zwracamy się z tą prośbą do Stwórcy, do Światła. Próbowaliśmy już wiele razy, ale osiągnęliśmy niewiele. Dlaczego? Ponieważ nasza postawa w odniesieniu do tego jest egoistyczna. Ciągle próbujemy uzyskać, zwiększyć w sobie wrażliwość do tamtego świata, w którym znajdujemy się w rzeczywistości, widzimy jednak z niego tylko mały zamglony fragment. Chcemy rozszerzyć nasze właściwości w egoistyczny sposób i jeszcze do tego wchłonąć poprzez nie wyższy świat.

Musimy jednak rozwinąć inną postawę. Prawidłowe podejście do połączenia między nami, do postrzegania wyższego świata, które jest oparte na właściwości wdzięczności. Wdzięczności! Od tego powinno się zaczynać każde z działań człowieka! Jest napisane, że nawet jeśli nad twoją głową wisi ostry miecz, pomimo to powinieneś dziękować i mocno wierzyć, że jest to dla twojego dobra i że w ten sposób Światło pracuje nad tobą, aby właśnie w takich krytycznych momentach poruszyć Ciebie do przyjęcia właściwej postawy wobec Wyższego zarządzania.

Z 7 warsztatu z Kongresu w Charkowie, 19.08.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Postrzeganie rzeczywistości, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Praktyka połączenia, Warsztaty

Kongres w Charkowie. Warsztat 3

Wezwanie Stwórcy, modlitwa, może mieć miejsce w naszym stanie tylko wtedy, gdy jest ona wspólna, inaczej Stwórca jej nie wysłucha. Stwórca usłyszy modlitwę tylko wtedy, gdy ludzie łączą się razem i tworzą wspólną opinię, jak jeden człowiek z jednym sercem, z jednym umysłem, ponieważ w ten sposób tworzą oni zbiorowe pragnienie.

Co to jest za pragnienie? To znaczy, że On przyjdzie i naprawi je, wzniesie, napełni, itd.

Jeden człowiek nic nie jest wart – taka modlitwa po prostu nie istnieje. Możesz krzyczeć ile chcesz – będzie to jak głos wołającego na pustyni. Jednak kiedy zbierze się kilkanaście osób, to nie ma znaczenia, jak krzyczą, nawet jeśli fałszywie, ich prośba zostanie wysłuchana, ponieważ próbują połączyć się ze sobą.

Z 3 warsztatu kongresu w Charkowie, 17.08.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Modlitwa, Intencja, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Praktyka połączenia, Warsztaty

Pytanie: Czy możemy poświęcić jeden z warsztatów na kongresie przeszkodom, które stoją na drodze naszego połączenia? Ponieważ z jednej strony są one utrudnieniem, ale z drugiej strony są konieczne, ponieważ należy się cieszyć z ujawnienia murów między nami.

Odpowiedź: W żadnym wypadku nie mówimy o przeszkodach, jak o czymś, co zakłóca nasze połączenie. Określamy je jako przeszkody, ponieważ w ten sposób przedstawiają się nam one w naszym egoizmie. Ale w rzeczywistości, postrzegamy je jako warunek konieczny dla wzrostu. Bez tego nie będziemy w stanie się wznieść.

Dlatego oczywiście powinniśmy postrzegać je z radością, ponieważ istnieją one wyłącznie z tego powodu. Jeśli człowiek jest zintegrowany z naszą nauką, to bez względu na to, jakie są przeszkody, będzie z ich pomocą wznosił się, o ile będzie na nie prawidłowo reagował.

Jest to bardzo ważne, ponieważ technika wznoszenia się ponad przeszkodami jest najczęściej stosowana. Nie ma żadnego innego sposobu wznoszenia się.

Z  wirtualnej lekcji, 12.08.2012

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Praktyka połączenia, Rozwój, Warsztaty, Wzniesienie/Upadek

Pytanie: Ostatni warsztat był trudniejszy niż wszystkie poprzednie, bo zamiast zadać krótkie pytanie, przeczytał pan cały fragment z artykułu, a potem zaproponował, aby to omówić. Lecz nie było jasne, o czym dokładnie mamy rozmawiać?

Odpowiedź: Zrobiłem to celowo, aby zmusić was do tego, byście mówili od serca, z głębi odczucia. Jeśli śledzicie to co czytam na poziomie emocjonalnym, to wtedy nie musicie zapamiętywać pytania i zastanawiać się nad tym. Czujecie to po prostu i odpowiadacie na nie w kilku słowach. To wystarczy!

Właśnie to chciałem osiągnąć, aby zmusić was by wczuć się w tekst tak, abyśmy wszyscy wspólnie odczuli, co jest za tym ukryte. W rzeczywistości, jeśli będę starać się podążać za uczuciami, które wywołują moje słowa, a nie szukać odpowiedzi w rozumie, to wówczas będzie to funkcjonować.

Chcę, żebyście nie oceniali tego przez umysł, ale żebyście zaczęli łączyć się ze sobą poprzez swoje przeżycia tego, co usłyszeliście. W każdym fragmencie był zawarty jakiś zmysłowy rozwój, a wy powinniście tylko znaleźć razem wasze wspólne wrażenie, które mieliście od niego. Budowa wspólnego naczynia oznacza właśnie, osiągnięcie wspólnego wrażenia.

Grupa jest ogólnym uczuciem w pojedynczych, odizolowanych naczyniach – pragnieniach, które jednoczą się ze sobą, aby razem dojść do wspólnego wrażenia. Jeśli są one gotowe do tego jednego wspólnego wrażenia, wówczas objawia się między nimi ten „Jedyny”.

Z lekcji „Nauka dziesięciu Sfirot”, 30.07.2012

Kategorie: Praca duchowa, Praca duchowa w grupie, Praktyka połączenia, Warsztaty