Kongres w Soczi. Lekcja 4

Pytanie: Jeśli widzę w przyjacielu coś negatywnego, to czy najlepiej jest nie zwracać na to uwagi i skoncentrować się tylko na pozytywnym, i wtedy będzie to duchowym wzniesieniem?

Odpowiedź: Rabasz w swoich artykułach wyjaśnia, że nie powinniśmy zauważać w człowieku negatywnych cech,  jak matka nie zauważa ich w swoim dziecku – ono jest dla niej  idealne. Patrzę na to dziecko i nie znajduje w nim nic specjalnego, ale dla niej w nim wszystko jest dobre, miłe, piękne. Jest to podstawą naszego postrzegania świata. Dlatego tak powinniśmy patrzeć na swoich przyjaciół.

Podczas wzniesienia nad egoizmem istnieją warunki, które powinniśmy spełnić, aby zmienić negatywne  właściwości na pozytywne. W rezultacie tych działań rozróżniamy dwa pojęcia: „gibor” (bohater) i „gibor szel giborim”, to jest bohater wśród bohaterów – następny stopień, gdy przekształcasz swojego wroga nie w neutralnego człowieka, a w przyjaciela, kochającego. Jest to najwyższy poziom.

Innymi słowy, gdy wznosimy się nad egoizmem, nazywamy się „bohater”, a kiedy przekształcamy egoizm w obdarzanie i miłość, to stajemy się „bohaterami z bohaterów”. Tu wszystko robi światło.  Jeśli będziemy przeprowadzić między sobą  najprostsze działania w kierunku połączenia, to całą resztę wykona światło.

Z 4 lekcji kongresu w Soczi, 14.07.2014

Kategorie: Kongresy, wydarzenia, Praca duchowa, Praca duchowa w grupie