Artykuły z kategorii

Osiągnąć wspólną duszę

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4

Pytanie: W jaki sposób wywyższyć siedem miliardów ludzi? I czy w ogóle warto to robić?

Odpowiedź: Tych siedem miliardów ludzi są to części twojej duszy. Wszyscy jesteśmy częścią wspólnej duszy – Adam. Dlatego tutaj nie ma żadnych problemów. W końcu wszyscy poznamy tę duszę. Jej właściwość obdarzania nazywa się „Adam”, a właściwość otrzymywania – „Hawa” (Ewa).

Wszyscy znajdujemy się w tym systemie i musimy po prostu otworzyć oczy i doprowadzić go do porządku.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022


We władzy Stwórcy

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 2

Pytanie: Jeśli muszę całkowicie anulować się przed dziesiątką, jak mogę mieć pewność, że dziesiątka nie odbiega od kursu nawet na stopień?

Odpowiedź: To nie twoja sprawa. Dziesiątka znajduje się we władzy Stwórcy. Nie możesz jej testować, aby zobaczyć, czy jest prawidłowa, nieprawidłowa, nieomylna. Powinieneś się przed nią anulować.

Mam na myśli to, że jeśli jest organizacja i wszystko jest tam odpowiednio zorganizowane, na przykład według systemu Baal HaSulama i Rabasza, a ty chcesz w niej rozwijać się, masz tylko jedną możliwość: anulować siebie. Kto nie anuluje się ten upada. Wraca do swojego zwierzęcego życia.

Pytanie: Dlaczego należy anulować się?

Odpowiedź: Dlatego, aby stać się podobnym do Stwórcy. Musimy anulować swój egoizm i zdobyć właściwość Stwórcy – właściwość oddawania i miłości. Wtedy zaczniemy odczuwać wieczność, nieskończoność, doskonałość, czuć absolutną naturę. Stwórca chce nas do tego doprowadzić.

Pytanie: Co powinienem zrobić, gdy to, co widzę w przyjaciołach, powoduje nienawiść, której nie mogę kontrolować?

Odpowiedź: Bardzo dobrze! To znaczy, że musisz z tym pracować, do tego stopnia, aż będzie podobało ci się wszystko, co robią przyjaciele, tak jak podobałoby ci się to, w twoim małym dziecku.

Z lekcji nr 2 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 07.01.2022


Wygrana wielkiego kabalisty

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 4 каббалист Михаэль Лайтман

Pytanie: W naszym świecie przyjęte jest, że mały anuluje się przed dużym. Ale w przykładzie z rabinem Josi ben Kisma, wielki nauczyciel anuluje się przed swoimi uczniami, którzy nic nie wiedzą. Co zyskał na tym rabin Josi ben Kisma?

Odpowiedź: Wygrał włączenie się w ludzi dążących do celu. Nie ma znaczenia, że ci uczniowie znajdowali się na bardzo małym stopniu w stosunku do niego, wielkiego kabalisty. Zyskał to, że anulował się przed nimi.

Mimo to miał swój własny egoizm. Dlatego anulując się przed uczniami, w taki sposób włączając się w nich, poprzez te małe, nienaprawione dusze, był w stanie wznieść je razem ze sobą na całą wysokość osiągniętego przez siebie stopnia.

Pytanie: Jak możemy otrzymać od przyjaciół wielkość celu?

Odpowiedź: Radzę zamknąć oczy i robić wszystko, co jest powiedziane w artykułach kabalistów, nawet jeśli się z tym nie zgadzasz. Nie potrzebujesz niczego więcej.

Najważniejszą rzeczą jest zamknięcie oczu, anulowanie się przed przyjaciółmi i podążanie razem z nimi. Bez względu na to, jaki jesteś wielki, bierz przykład z rabina Josi ben Kisma.

Z lekcji nr 4 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 08.01.2022


Wszystko zależy od ważności

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1

Pytanie: Jest napisane: „Człowiek, który naprawdę chce pracować dla Stwórcy, musi włączyć się we wszystkie stworzenia, i włączyć siebie w nich, a oni – w niego”.

Jeśli dochodzi do kłótni między przyjaciółmi, ale przy tym wewnątrz oni rozumieją, że muszą się zjednoczyć, jak człowiek może za każdym razem zrobić krok w kierunku wspólnego wzniesienia i nie trzymać się obaw, że przyjaciele mogą go odepchnąć?

Odpowiedź: Wszystko zależy tylko od ważności: na ile Stwórca w moich wyobrażeniach jest wyżej mnie i przyjaciół, na ile On jest ważny w moich oczach, na tyle jestem w stanie wznieść się ponad siebie, aby połączyć się z Nim, nawet jeśli w imię tego będę musiał się poniżyć przed przyjaciółmi aż do anulowania swojego „ja”.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022


Od poręczenia egoistycznego do duchowego

каббалист Михаэль ЛайтманMiędzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jaka jest różnica między wzajemnym poręczeniem, które możemy dać sobie nawzajem w naszym obecnym stanie, i wzajemnym poręczeniu duchowym? Czy jest to różnica ilościowa czy jakościowa

Odpowiedź: Teraz możemy zaakceptować czysto mechaniczne wzajemne poręczenie, i w jakiś sposób ono istnieje między nami w grupie.

W zasadzie wzajemna gwarancja jest podstawą każdego społeczeństwa, nawet najbardziej barbarzyńskiego. Niemniej jednak istnieją tam pewne elementy wzajemnych zobowiązań.

W całej historii ludzkości można prześledzić, że tylko stopień nawet egoistycznego poręczenia determinuje poziom rozwoju więzi społecznych, które zachęcają do budowania domostw, miast, państw.

Wynika to z wewnętrznej świadomości wzajemnego poręczenia. A następnie pojawiają się narody, nacje i tak dalej.

A u nas powinno to być na innym poziomie.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022


Moje życie? Czy może przyśniło mi się?

каббалист Михаэль Лайтман Pytanie: Jeśli człowiek nie skorzystał z możliwości, aby ujawnić sens życia, i przeżył go tak, jak wszyscy żyją, co pozostaje w wyniku wszystkich jego wysiłków, pasji, aspiracji, oczekiwań?

Odpowiedź: Nic. Zwierzęce ciało umiera, a jego część informacyjna kontynuuje istnienie w nowym ciele i dalej się rozwija. I tak w kółko. Każde pokolenie rodzi się na nowo, to znaczy rodzą się naturalnie nie ciała, a informacja, przechodząca w coraz to nowe części.

Wydaje nam się, że rodzimy dzieci, dając kobiecie swoje nasienie, następuje zapłodnienie i z tego rodzi się nowy człowiek. Nie. Tak tylko się wydaje, ponieważ jest to tylko zwierzęca część.

Chodzi o to, że przy tym przekazujemy sobie nawzajem ogromną ilość informacji, która istnieje jakby wokół tego nasienia, które zaczyna się rozwijać w matce. Ta informacja znajduje się wszędzie wokół nas w całej objętości. Jest naszą najważniejsza istotą, determinuje pokolenia i ich stopniową zmianę, wzrost.

Żyjemy w takim pokoleniu, gdy zaczynamy poważnie pytać, dlaczego istniejemy, ponieważ nagromadzenie informacji sprawia, że czujemy potrzebę poznania sensu życia. W rezultacie jest to pytanie o sens cierpienia.

Wyraża się to w tym, że człowiek zaczyna odczuwać stan, w którym się znajduje: życie jest jak sen, nie jest prawdziwe, jest jak jakaś gra. Wstaję rano, biegnę do pracy, coś robię – dlaczego, po co? Wszyscy ludzie wokół mnie robią to samo, biegają tu i tam. Jakieś „przedszkole”, coś niezrozumiałego. Uczestniczę we wspólnej grze.

Oglądam telewizję, cały czas pokazują mi, jakim powinienem być, co powinienem nabyć, jak należy się zachowywać, brać przykład od sławnych i bogatych. Dookoła gra.

Przede mną ciągle rozgrywają się jakieś obrazy i cały czas je powtarzam. Spojrzałem na tego aktora i już zachowuję się tak jak on. Coś przeczytałem, coś zobaczyłem, usłyszałem i zgodnie z tym, jak małpka, zaczynam się tak zachowywać. Tak właśnie żyjemy.

Łapię się nawet na tym, że w danej chwili widzę, jak naśladuję ten obraz, ten przykład, który gdzieś widziałem: oto tak się teraz zwrócę, tak się teraz odwrócę, tak zrobię. Jak nakręcony manekin, który bierze udział w jakiejś ogólnej grze. Podobnie jak wszyscy inni.

Kiedy patrzysz na to z góry, pojawia się obraz oszałamiający w swojej prymitywności, niesamowity pod względem płaskiej pustki wymyślonej z góry! Kiedy to poznajemy, znajdujemy się na poziomie tej pustki, oczywiście dochodzimy do takiego odczucia że: jesteśmy we śnie.

Tak jest powiedziane w Kabale, że wszyscy śpimy, cały świat śpi – w odniesieniu do duchowości znajdujemy się w stanie nieświadomości. Nie widzę, jak mną zarządzają, nie widzę swojego następnego stanu, następnej minuty.

Oczywiście mogę się czegoś domyślać. Ale w rzeczywistości widzimy, że nie możemy niczego wcześniej zaplanować, aby to się urzeczywistniło. Okazuje się, że potrzebujemy ujawnienia Stwórcy, tj. odkrycia ogólnej natury. A dzieje się to poprzez samopoznanie.

Pytanie: I w tym pragnieniu nie ma granic?

Odpowiedź: Jest granica – kiedy dochodzisz do absolutnego ujawnienia swojej i zewnętrznej natury, dochodzisz do ogólnej harmonii.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Indywidualista”


Nie oddzielaj się od grupy i Stwórcy

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1

Pytanie: Czy przyciągamy światło, które powraca do Źródła, gdy dążymy do tego, aby połączyć się z dziesiątką?

Odpowiedź: Naturalnie. Jak inaczej? Po pierwsze, mogę realizować to połączenie tylko wtedy, gdy przyciągnę wyższe światło, wyższą siłę, właściwość obdarzania, miłości, połączenia. Nie może być inaczej.

Oddzielamy się od grupy i od Stwórcy, nie wyobrażamy sobie tego wszystkiego razem. W każdym momencie życia musimy sobie to wyobrażać wewnętrznie jako cel: dokąd zmierzam, co powinienem realizować, co powinienem widzieć przed sobą jako następny stan.

Ja, grupa, Stwórca – to się nazywa „Izrael, Tora i Stwórca to jedno”. To właśnie muszę sobie wyobrazić. A wtedy nie będzie żadnych problemów i błędów.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022


Jak wykonywać działania ponad wiedzę?

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 6

Pytanie: Jak możemy wykonywać działania ponad wiedzę?

Odpowiedź: Powinieneś wyobrazić sobie życie we właściwości obdarzania, więzi, w połączeniu, miłości, wzajemności, troski w grupie. W takim przypadku będziesz mógł pokazać przyjaciołom, że do tego dążysz, że znajdujesz się w tym. To jest właśnie obowiązek realizacji warunku wzajemnego poręczenia lub warunku wiary ponad wiedzę.

Człowiek w pojedynkę nie może w żaden sposób wypełnić duchowego prawa. Tylko w stosunku do innych. Dlatego troska o wypełnienie warunku wiary ponad wiedzę musi być przyjęta przez wszystkich przyjaciół. I każdy w swoim stopniu i w takiej formie, w jakiej może to sobie wyobrazić. To doprowadzi do odkrycia się w tobie wyższego świata.

Z lekcji nr 6 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022


Co możemy dać Stwórcy?

каббалист Михаэль Лайтман Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 7

Pytanie: Stwórca daje nam wszystko, a co my możemy dać Jemu?

Odpowiedź: Stwórca daje nam wszystko, po to, aby naprawić nas zgodnie z naszymi pragnieniami. Jeśli możemy Go prosić, to znaczy ze jesteśmy gotowi, aby się zmienić. Zgodnie z tym On świeci nam światłem obdarzania, miłości i zmienia nas.

Jedyne, co możemy dać Stwórcy, to wzniesienie MAN, czyli wzniesienie naszego pragnienia, by być coraz bardziej i bardziej podobnym do Niego. Jak On oddaje, tak my oddajemy.

Pytanie: Jak możemy ustalić, że znajdujemy się w prośbie ze względu na Stwórcę, a nie ze względu na siebie? Według ilości otrzymanego światła czy jak?

Odpowiedź: Nie ma takiego sposobu! Czy możesz to zważyć, zmierzyć, albo nawet poczuć?

Powinniśmy starać się być w jednym pragnieniu, w jednej intencji ku jednej wyższej właściwości miłości, ku Stwórcy. Tylko w taki sposób możemy stopniowo zwiększać naszą prośbę, cały czas ją wywyższać, studiować, uczynić ją taką inną, żeby naprawdę zamieniła się w prawdziwe, poważne zadanie.

Z lekcji nr 7 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 09.01.2022


Anulować siebie, ale nie egoizm

Międzynarodowy Kongres „Wznoszenie się ponad siebie”. Lekcja nr 1каббалист Михаэль Лайтман

Pytanie: Czym jest całkowite anulowanie siebie?

Odpowiedź: Całkowite anulowanie ma miejsce wtedy, gdy anuluję swoje troski, myśli i intencje dotyczące siebie i kieruję wszystkie swoje właściwości, uczucia, siły na połączenie z moimi przyjaciółmi. W taki sposób przybliżam wszystkich do stanu, w którym może ujawnić się wyższa siła.

Pytanie: A czego nie należy anulować?

Odpowiedź: Nie należy anulować swojego egoizmu. Powinienem nad tym pracować i w żadnym wypadku nienawidzić go tak, żeby go zniszczyć. Powinienem nienawidzić egoizm w takich ramach, aby wznieść się ponad nim, ale jednocześnie doceniać go, ponieważ dzięki niemu podnoszę się.

Z lekcji nr 1 Międzynarodowego Kongresu „Wznoszenie się ponad siebie”, 06.01.2022