Pytanie: Mówi Pan, że w życiu każdego człowieka jest taki moment, kiedy z góry dana jest mu możliwość realizacji swojej indywidualności, duszy, to jest wzniesienia się na wyższy, wieczny poziom egzystencji. Co to jest za chwila?

Odpowiedź: W życiu każdego człowieka jest chwila, kiedy poczuje, że powinien znaleźć sens istnienia, dowiedzieć się, dlaczego żyje. Ale niekoniecznie ze złego stanu. Po prostu człowiek czuje, że jest zobowiązany do odnalezienia siebie, że to nie jest prawdziwe życie, że jest coś poza nim.

Nie może być tak. To jest jakaś gra, jakiś sen, coś takiego, co w rzeczywistości nie istnieje. I wszyscy w to grają, wszyscy jakby udają: oto urodziłem się, żyje, mam rodzinę, dzieci, pracuję, biegam teraz za jakimś szczególnym nabytkiem. Po prostu Gra.

To jest ta sama gra, w którą bawią się dzieci. Tylko my dla siebie podnieśliśmy ją do rangi szczególnej powagi. A jaka jest tutaj powaga? Tutaj jej nie ma.

Okazuje się, że kiedy zaczynam to odczuwać, pojawia się pytanie: „Co dalej robić?” Gdzie znajduje się we mnie coś takiego, czego ja nie udaję, nie gram? W rzeczywistości jest to coś tak wewnętrzne, głębokie, subtelne, że aż strach tego dotknąć – będzie to bardzo bolesne.

Kiedy człowiek osiąga taki stan, otrzymuje możliwość, aby ujawnić sens życia.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Indywidualista”

Kategorie: Dusza i ciało, Sens życia

Pytanie: Czym według Kabały jest „zwierzę w człowieku” i „człowiek w człowieku”? „Człowiek w człowieku” – czy to moralność, być może, dążenie do sztuki, poezji czy czegoś innego?

Odpowiedź: Obawiam się, że tutaj ty i ja nie zgodzimy się w naszych sformułowaniach, ponieważ według Kabały człowiek w naszym świecie należy do poziomu zwierzęcego. A poziom „człowieka” to jego dążenie, w którym chce się upodobnić do Stwórcy.

Człowiek – po hebrajsku „Adam” od słowa „dome”, „podobny do Stwórcy”. To znaczy, to właśnie pragnienie odkrycia Stwórcy, aby stać się podobnym do Niego, jest nazywane człowiekiem.

Czy możesz sobie wyobrazić, co to jest – podobieństwo do Stwórcy? Nie wiem kim On jest, gdzie, co, dlaczego, czy On w ogóle istnieje, czy nie. Dlatego nie mam takiego pragnienia. Chcę normalnie, poprawnie, dobrze istnieć na tym świecie. Ale Stwórca!…Upodobnić się do Niego?..

W rzeczywistości tylko to jest nazywane poziomem „człowiek”, ponieważ wszystkie inne poziomy w nas pochodzą z naszej zwierzęcej egzystencji, z naszej zwierzęcej istoty.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Centaury”

Kategorie: Dusza i ciało, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Czy człowiek w swoim życiu o czymkolwiek decyduje np. z kim się spotka, z kim się ożeni lub rozwiedzie, odniesie sukces?

Odpowiedź: Człowiek nie definiuje absolutnie niczego poza jedną rzeczą – że musi szybko uświadomić sobie swój stan jako zło, wybrać następny właściwy stan jako dobro, szybko zebrać wszystkie możliwe siły i rozwijać się naprzód.

Skomponować wszystko poprawnie, aby zrobić właściwy krok do przodu zgodnie z pragnieniem Matki-Natury, i powinien iść z nią zgodnie za rączkę – tylko na tym polega nasza wolność woli.

Człowiek nie może nic innego zmienić. A na jakiej podstawie mógł by podejmować decyzje? Przecież nie posiada żadnych danych. Skąd mamy znać nasz następny stan: co jest dla nas lepsze, a co gorsze, w odniesieniu do jakiego celu?

Pomiędzy czym wybieram? Gdzie przede mną stoją dwie konkretne okoliczności i wolna wola między nimi? W czym? Człowiek nigdy tego nie ma.

Brak informacji, niezrozumienie sytuacji odbieramy jako wolność: „Jestem wolny!” A za chwilę coś ci spadnie na głowę, no i dlaczego krzyczysz?!

Człowiek cały czas znajduje się w takiej iluzji. Ale teraz stopniowo wychodzimy z niej i zaczynamy rozumieć, że natura jest zamknięta, globalna. Ostatnie naukowe odkrycia tylko o tym mówią.

Z programu telewizyjnego „Przybliżenie kamerą. Wyspa Ognista”

Kategorie: Wolna wola