Przez cały okres ostatniego wygnania, naród Izraela nie miał świadomości swojej duchowej misji. Nie widzimy takich znaków w wypowiedziach żydowskich filozofów i myślicieli.

Nauka Kabały była w wielkim ukryciu. To był okres przygotowawczy: to więcej, to mniej wewnętrznego czy otaczającego światła, i zgodnie z tym ludzkość ciągnęło to w jedną, to w drugą stronę.

Był to czas, kiedy musieliśmy wyjaśnić swój stosunek do religii, to było sprawdzenie tego, za ile jesteśmy gotowi sprzedać zwykły, ziemski judaizm i wyjść z naszej wiary. Dusza człowieka składa się z czterech poziomów: nieożywionego, roślinnego, zwierzęcego, ludzkiego i wszystkie te stopnie również muszą zostać wyjaśnione.

I dlatego fakt nie dotarł do nauki Kabały i naszej odpowiedzialności wobec ludzkości ujawnienia faktu, że mamy misję wyższą niż zwykłe, tradycyjne wypełnianie przykazań.

Był to okres wyjaśnienia, który trwa do dziś. Do niedawna w Ameryce uważano, że współczesna emancypacja Żydów i asymilacja pomogą im stopić się w społeczeństwo amerykańskie. I naprawdę wydawało się, że udało się to zrobić: prawie nie było presji i jawnego antysemityzmu. Jeśli istniało jakieś odrzucenie, to było bardzo inteligentne i skryte.

Wielu Żydów w Ameryce, tak jak niegdyś w Niemczech myślało, że antysemityzm można wyeliminować poprzez jeszcze większą asymilację ze społeczeństwem amerykańskim, ponieważ problem był spowodowany tym, że Żydzi niewystarczająco stopili się z amerykanami.

Okazuje się, że trzy i pół tysiąca lat temu, w czasach Abrahama, naród Izraela wyszedł ze wszystkich narodów starożytnego Babilonu, a dziś będąc we współczesnym Babilonie, chcemy wrócić i zgubić się wśród wszystkich narodów. Ale to będzie nasz koniec.

Ale nie rozumiemy, że teraz wybór staje się bardziej duchowy. Rzeczywiście z materialnymi różnicami: tradycjami, filozofiami, judaizmem, edukacją nie ma dużych problemów. W dzisiejszym świecie wszyscy są ze sobą wymieszani.

Powstaje jednak pytanie: dlaczego współczesny antysemityzm tak rośnie i rozprzestrzenia się wszędzie, na całym świecie? Nie dotyczy to ani kultury, ani edukacji, ani państwowości – jest to całkowicie nielogiczne, irracjonalne, uniwersalne zjawisko, które jest powyżej natury.

Z porannej lekcji 09.01.2020

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Izrael i narody świata

Podstawowe zasady Kabały 

Komentarz: Sama metoda kabalistyczna nie ulega zmianie. Zawsze musi być nauczyciel, tj. instruktor, który już osiągnął duchowość; pierwotne źródła i ludzie o podobnych poglądach – grupa ludzi, z którymi znajdujesz się w bezpośredniej komunikacji, studiując swoją i ich naturę. 

Odpowiedź: Zdecydowanie tak! To jest właśnie nauka Kabały.

Pytanie: Jednak, jaka jest różnica między tym, co było przedtem i teraz?

Odpowiedź: W zasadzie żadnej zewnętrznej różnicy nie ma. Ludzie zawsze zbierali się w dziesięć osób i zajmowali się tym. Mówi się o tym jeszcze w pierwszych kabalistycznych książkach, napisanych trzy tysiące lat temu.

Musimy być jak system Wyższego świata, a to znaczy jak dziesiątka.

Musimy stworzyć między sobą prawidłowe, duchowe relacje, co oznacza wzajemną pomoc, wsparcie, miłość.

Musimy badać naturę Wyższego świata i przez to spowodować jego emanacje – pewne duchowe świecenie – siłę, która nas zmienia.

Musimy prowadzić specjalny styl życia, poświęcając wszystkie swoje aspiracje temu zrozumieniu.

Komentarz: Interesujące jest to, że na zewnątrz to wcale tak nie wygląda. Po prostu studiujemy. Nie ma żadnych medytacji, nie widać żadnej szczególnej wzajemnej pomocy.

Odpowiedź: Jak to „nie ma medytacji”? Jeśli podczas studiów i w ogóle w ciągu dnia myślę o tym, jak mogę przybliżyć się do właściwości Wyższego świata, do tego, aby zjednoczyć się z innymi ludźmi i razem z nimi w dobrych wzajemnych relacjach zacząć poznawać Wyższy świat – czy to nie jest medytacja? Chodzi o moje wewnętrzne pragnienie.

Jeśli czegoś się uczę, czytam pierwotne źródła i przy tym chcę to wszystko odczuć, wejść we wspólne relacje, to jest to także medytacja. Pragnienie serca człowieka tego, co chce osiągnąć, to jest właśnie medytacja.

Komentarz: Kabała zasadniczo nie opowiada o historii naszego świata, ponieważ mówi o stanie, który jest ponad przestrzenią, czasem, prędkością. I dlatego mówiąc „historia”, mieliśmy na myśli właśnie historię rozwoju egoizmu.

Odpowiedź: Historia naszego świata nie może być oddzielona od istoty Kabały. Dlatego, że Kabała sama pisze historię, ona opisuje rozwój świata.

Przecież w zasadzie, co to jest historia? Jest to nauka o rozwoju natury, a w tym i człowieka. 

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 22.11.2018 

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Studia Kabały

Pytanie: Czy mamy obawiać się utraty stanu miłości czy objektu miłości?

Odpowiedź: W rzeczywistości nie ma obiektu miłości. Wszystko to ma czysto spekulacyjny charakter.

Miłość nie polega na tym, że kochasz czyjś wygląd: włosy, figurę czy jakieś szczególne właściwości. To coś, co znajduje się absolutnie poza materią. Ona wywodzi się z ogólnej właściwości przyciągania, która istnieje w naturze od Stwórcy. To jest część Stwórcy.

Kochać innego – to prezent od Stwórcy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 15.12.2019

Kategorie: Praca duchowa

Pytanie: Jaki jest związek między nienawiścią a brakiem siły do ​​zjednoczenia? Czasami, gdy następuje silne odrzucenie i nie ma siły do przezwyciężenia, oddalasz się od grupy.

Odpowiedź: Gdy zaczynasz zajmować się połączeniem, to wraz z tym pojawiają się różnego rodzaju problemy. Ale one powstają specjalnie po to, abyście je przezwyciężyli i w ten sposób wznieśli się ponad nimi w waszej jedności. Przecież, jeśli nie będzie żadnych problemów, to połączenie również pozostanie na poziomie zerowym.

A jak można się zjednoczyć na poziomie pierwszym, drugim trzecim, czwartym? Tylko, jeśli siła rozdzielająca będzie was dezorientować, odpychać wzajemnie, rozdrażniać, skłócać. Dlatego, kiedy przychodzicie do dziesiątki zaczynacie uczyć się, jaka jest ta metoda zjednoczenia. Uczyć się jej na sobie!

Natychmiast staje się dla was jasne, że coś się z wami dzieje. Wasza natura odpycha was i zaczynacie się nienawidzić. I wtedy właśnie tworzy się miłość i nienawiść: z jednej strony – odkrywa się nienawiść, a z drugiej strony – pracujecie nad tym, aby nad tą nienawiścią stworzyć miłość.

Z lekcji w języku rosyjskim, 29.12.2019

Kategorie: Praca duchowa w grupie

Pytanie: Wielki kabalista XII wieku, Rambam napisał: „Kiedy Abraham miał 40 lat poznał swojego Stwórcę”. Co znaczy 40 lat? Dlaczego konieczne było wskazanie tej daty?

Odpowiedź: Abraham osiągnął taki poziom rozwoju, który nazywa się czterdziestoletnim. Jest to bardzo wysoki poziom.

Nie sądzę, żeby ludzie żyli wtedy do czterdziestki, życie w tym czasie było bardzo krótkie. Kabaliści opisywali tak alegorycznie poziomy duchowego poznania.

Wszystkie liczby i daty, które są wymienione w pierwszym źródle – Torze, mówią o właściwych stanach człowieka.

Z programu TV „Analiza systemowa rozwoju narodu Izraela”, 24.06.2019

Kategorie: Praca duchowa, Starożytny Babilon