Życie po śmierci

Komentarz: W różnych naukach mistycznych wyjaśnia się bardzo szczegółowo życie po śmierci. W religiach na ogół jest to proste. Opisują takie samo życie jak tutaj, z takimi samymi problemami. To znaczy, że wszystko, do czego człowiek przyzwyczajony jest tutaj, przenosi się tam.

A czytając kabalistyczne źródła bardzo trudno jest zrozumieć, co się dzieje. Praktycznie nigdzie nic się nie wyjaśnia na temat reinkarnacji.

Odpowiedź: Nie przez to, że kabaliści nie chcą wyjaśnić, a dlatego, że jest to niemożliwe.

Ale człowiek stopniowo sam do tego dochodzi i zaczyna odczuwać w sobie jakiś ruch, ponieważ jak okruszki zbierają się w nim odczucia, wiedza i różnego rodzaju określenia.

Ale wtedy, kiedy pojawi się w nim to naprawdę, on nie może poprawnie nikomu niczego przekazać. Dlatego powiedziane jest: „I to, co się wam odkryje, zobaczycie wy, i nikt inny”.

Pytanie: Czy to oznacza, że nie można wyjaśnić człowiekowi, pokazać i opowiedzieć o życiu po śmierci?

Odpowiedź: Nie. Ale ono istnieje.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 14.01.2019

Kategorie: Dusza i ciało, Pytania&Odpowiedzi

Każdy ma własny sens życia

Pytanie: Dlaczego nie uczy się nas sensu życia w szkołach?

Odpowiedź: A co mogą odpowiedzieć na to pytanie nauczyciele?

Komentarz: Na przykład w szkole religijnej odpowiedzieliby, że sens życia polega na odkryciu Stwórcy.

Odpowiedź: Rzeczywiście, religijni tak mówią. Dlatego dzisiaj bardzo wielu ludzi powraca do religii, gdzie znajdują pewne mistyczne uspokojenie i odpowiadają sobie na to pytanie w jakiś sposób.

Komentarz: A świeccy powiedzieliby, że sens życia polega na stworzeniu dobrej rodziny, miłości.

Odpowiedź: Ale to nie jest sam cel! To wszystko się kończy! Nawet psychologowie i fizjolodzy twierdzą, że wszystkie wzajemne relacje zanikają po kilku latach.

Ludzi razem trzymają tylko dzieci i wspólna własność. A tak naprawdę nie pozostają żadne wzajemne uczucia, tylko wzajemne zobowiązanie.

Pytanie: Oznacza to, że miłość czy rodzina nie mogą być celem życia?

Odpowiedź: Nie. Na ten temat istnieje wiele prac psychologów. Wszelkie dobre relacje między mężczyzną i kobietą nie trwają dłużej niż trzy, a nawet dwa i pół roku. Potem obojętniejemy. Tak jesteśmy zbudowani. Ale są dzieci, wspólne gospodarstwo domowe, dla którego warto jest razem żyć.

Pytanie: Dlaczego nie ma jednego sensu życia dla wszystkich? Każdy ma swój własny.

Odpowiedź: To, co masz na myśli, nie jest sensem życia, a tym, czym człowiek zapycha się. Na przykład naukowcy uważają, że należy zajmować się nauką, kreatywni ludzie – sztuką. Ktoś uważa, że należy wychowywać dzieci, aby były szczęśliwsze od nas i tak dalej.

Oznacza to, że każdy człowiek wymyśla sobie jakiś sens życia, który go uspokaja, nadaje mu sens istnienia. W rzeczywistości jest to po prostu „tabletka uspokajająca” i nic więcej.

Dlatego, aby naprawdę odkryć sens życia, należy bardzo dużo w sobie grzebać, kopać wewnętrznie, dopóki człowiek nie znajdzie nauki Kabały i nie zacznie z jej pomocą  naprawdę badać i studiować sens życia. A sens polega na poznaniu korzenia, źródła życia. Tylko tam znajdziesz odpowiedź na to pytanie.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 14.01.2019

Kategorie: Uncategorized

Stać się Człowiekiem

Pytanie: Kabaliści mówią: „Zadaniem człowieka jest tak istnieć, by nie mieć poczucia istnienia życia i śmierci. Jeśli to uczucie jest obecne, oznacza to, że jeszcze nie podniósł się nad swoim zwierzęcym poziomem, nie stał się jeszcze człowiekiem. Człowiek – to ten, który istnieje wiecznie i tak się czuje”. Czy tak to jest?

Odpowiedź: Jeśli człowiek nie czuje tego świata, to znaczy, że znajduje się o poziom wyżej. Jednak korzysta z całego tego świata w celu przejścia do duchowości.

A duchowy świat, to jest zjednoczenie między nami, gdy w naszej jedności odkrywamy wspólną, wzajemną siłę dobra i miłości, zwaną „Stwórcą“.

Pytanie: Co to jest za poziom – Człowiek?

Odpowiedź: Człowiek – to Adam, od słowa „edome”, „podobny do Stwórcy”. On jest podobny do Stwórcy we właściwości obdarzania i miłości. W tej mierze możemy mówić o tym, kto z nas i na ile jest człowiekiem.

Pytanie: Czy prawidłowo rozumiem, że człowiek, który osiągnął jakiś duchowy poziom umiera, a następnie znowu musi się narodzić w jakimś ciele?

Odpowiedź: Mówimy o pragnieniach i intencji, a nie o ciele.

Pytanie: Załóżmy, że kabalista umiera, potem rodzi się na nowo i przechodzi przez kilka etapów. Pierwszy etap, jak u każdego innego człowieka – to nieświadomy rozwój. Po kilku dziesiątkach lat szybko staje się kabalistą, a następnie już pomaga innym. Czy to prawda?

Odpowiedź: Bardzo prymitywnie. Wszakże istnieje „ibur neszamot”, separacja, wzajemne łączenie się dusz, ich przemieszczanie, połączenie, i dlatego nie można powiedzieć, że wszystko dzieje się w ten sposób. Wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane, ponieważ to jest jeden system.

Jak tylko odrywamy się od ziemi (od naszego świata), natychmiast włączamy się w Wyższy Świat. A tam istnieją zupełnie inne stany. Nie ma jak w naszym świecie oddzielenia między duszami, kiedy wydają się one być rozdzielone ciałami. A kiedy nasze ciała, to znaczy ziemski egoizm nie istnieje, to powiązania między właściwościami obdarzania i miłości są zupełnie inne.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 14.01.2019

Kategorie: Dusza i ciało, Pytania&Odpowiedzi

Pytanie: Gdy studiuję Kabałę czuję, że żyję w dwóch światach. Czuję cierpienie ludzi, którzy znajdują się poza naszą nauką.

Czuję nową rzeczywistość dla siebie i próbuję im opowiedzieć, że problem znajduje się w braku połączenia między nami. Ale ludzie mnie nie słyszą. Czy mogę coś zrobić? To jest mój największy niepokój.

Odpowiedź: Co ciebie bardziej niepokoi: stosunek ludzi wobec ciebie, twój stosunek do ludzi czy stosunek Stwórcy do ciebie i twój stosunek do Stwórcy? Pomyśl o tym. Dlatego, że twój stosunek do ludzi i stosunek ludzi do Stwórcy – to wszystko pochodzi od Stwórcy. On wszystko tak przed tobą rozstawia.

Nie odbieraj tego jak prawdziwe. To wszystko jest przedstawieniem teatralnym, które Stwórca celowo rozgrywa przed tobą. On jest jego twórcą. Dlatego nie daj się zbytnio ponieść emocjom. W każdym razie, wszystko powinno być skierowane tylko do Stwórcy, dlatego że to właśnie On jest pierwotną przyczyną wszystkiego.

On rozstawia wszystkie te „kukiełki” na scenie, całą ludzkość i ciebie z nimi tylko po to, abyście ożywili się trochę i stali podobni do Niego w stosunku do siebie. A jeśli nie, to pozostaniesz kukiełką, marionetką.

W miarę waszego połączenia, szmaciane marionetki coraz bardziej ożywają i stają się żywe. W połączeniu między sobą gromadzą się w jeden żywy obraz – nie materialnego człowieka a obraz „Adama”, który jest podobny do Stwórcy.

Jest to obraz obdarzania i miłości, jeszcze jeden prócz Stwórcy. Jest dokładnie taki sam jak Stwórca, ale samodzielny i znajduje się naprzeciw Niego. Właśnie taki obraz musimy stworzyć. My jesteśmy jego twórcami.

A fakt, że żal ci ludzkości jest wynikiem naszego postępu na drodze, powinniśmy tak działać. To są odpowiednie doświadczenia. Ale mimo wszystko spójrz trochę dalej.

Powodzenia!

Z lekcji w języku rosyjskim, 07.04.2019

Kategorie: Praca duchowa, Wspólna dusza "Adam"