Pytanie: W jakim stopniu kobiety powinny znać księgę „Wprowadzenie do nauki Kabały” (Ptichę)? Czy tak jak mężczyźni powinny uczyć się, czy też dla kobiet istnieją jakieś zniżki?

Odpowiedź: Z technicznego punktu widzenia kobiety nie muszą znać księgi „Wprowadzenie do nauki Kabały” tak poważnie jak mężczyźni, ale pożądane jest zrozumienie jej podstaw. To że my tak długo studiowaliśmy pierwsze paragrafy jest bardzo wskazane. Trzeba je dobrze wyjaśnić, przeanalizować w sobie, po prostu przejść. Kobiety też tego potrzebują.

Kabała nie wymaga od kobiet takiego stopnia związku jak u mężczyzn. Pomimo to powinny zrozumieć w pewnym stopniu czym jest „samo-anulowanie”.

Związek kobiet między sobą jest dużym problemem. Ale wzniesienie się ponad sobą kobiety muszą osiągnąć. Ponieważ kiedy podnoszą się ponad sobą, to niczego nie pragną i anulują się. Jest to jak przebywanie w świetle Hasadim. Elementarny początkowy stan kabalistycznego altruistycznego działania. Kobiety zobowiązane są go wykonać. Bez niego nie ma świata duchowego oraz związku ze Stwórcą, nie ma niczego.

Wzniesienie się ponad siebie musi nastąpić pomimo tych problemów które Stwórca wywołuje w każdym z nas. Lenistwo, lekceważenie, niezadowolenie z czegoś – nieważne co to jest. Ale jesteśmy zobowiązani podnieść się ponad to.

Związek z innymi jest bardziej odpowiedni dla mężczyzn, niż dla kobiet. Wystarczy że kobiety podniosą się ponad siebie a tym samym zaczynają już pracę duchową.

Dlatego dla nich nie ma takiej konieczności połączenia w dziesiątce, jak dla mężczyzn. Kobiety powinny zbierać się w dziesiątce tylko po to aby się anulować. Ale być połączone z innymi jak mężczyźni w jednym sercu, nie jest od nich wymagane. Są to różne poziomy egoistycznej natury. Jeśli one po prostu anulują się to będą na poziomie podobnym do męskiego połączenia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 04.04.2019

Kategorie: Duchowość kobiety, Mężczyzna i kobieta, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: W jakim celu Baal HaSulam napisał swoją najważniejszą pracę, „Naukę dziesięciu Sfirot“. Istnieją przcież już książki Ari. Napisana jest też Księga Zohar?

Odpowiedź: „Nauka dziesięciu Sfirot“ jest podstawową książką do studiowania duchowej przestrzeni.

Chodzi o to że Kabała składa się z dwóch części: z opisu systemu wszechświata i metody jego odkrycia, poznania.

Opis systemu wszechświata przedstawia sobą podstawę takich książek jak „Drzewo Życia“, „Nauka dziesięciu Sfirot“ i „Wprowadzenie do nauki Kabała“. Informacja jak poznać wszechświat przekazana jest w różnego rodzaju zapisach, listach, artykułach takich jak na przykład „Usłyszałem (Szamati) ” itd. Są to zupełnie różne napływy informacji: duchowy i naukowy oraz fizyczny.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 20.11.2018

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Jak dowiedzieć się czego dokładnie pragnie moja dusza?

Odpowiedź: Człowiek to czuje kiedy zaczyna siebie słyszeć. Studiujac Kabałę zaczyna czuć że mówi się tam o nim. I zaczyna wewnątrz niego coś się dziać. Ale nic więcej ponad to. Rozumem w Kabale zupełnie nie można nic zdziałać.

Komentarz: To znaczy że logika w żaden sposób nie pomoże zrozumieć?

Odpowiedź: Logika jest bardzo prosta: spotkałem się z taka metodą która odzywa się gdzieś wewnątrz mnie i podpowiada że to prawda. Ale żadnych egoistycznych, zmysłowych czy rozumnych dowodów w stosunku do tego nie mam. Ponieważ mówi się o duszy jako o jakiejś wyższej sile która mnie koryguje. Nawet odkrywa we mnie nowe możliwości odczuwania oraz istnienia. To wszystko wydaje się takie fantastyczne.

Dlatego w Kabale pozostają tylko ci ludzie którzy naprawdę chcą odkryć dla siebie prawdziwy, wieczny, doskonały stan.

Z lekcji w języku rosyjskim, 28.08.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Nauka Kabały, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: W procesie studiowania nauki Kabały bardzo ważna jest rola nauczyciela.

Kim jest nauczyciel Kabały?

Odpowiedź: Po pierwsze to człowiek który otrzymał wiedzę od uznanego kabalisty. Po drugie przekazuje tę wiedzę według oryginalnych źródeł. Po trzecie nie przyciąga uwagi swoją osobowością. I po czwarte kieruje ludzi tak aby odkryli Stwórcę.

Pytanie: Jakie jest wzajemne oddziaływanie ucznia z nauczycielem?

Odpowiedź: Interakcja zależy od ucznia a nie od nauczyciela. Nauczyciel może pomóc uczniowi we wszystkim dla jego korzyści. Jednak całkowicie odcina się od ingerowania w wewnętrzny świat ucznia, jednocześnie tym samym naucza go aby samodzielnie postrzegał rzeczywistość.

Z jednej strony istnieje tutaj ciągła troska o rozwój ucznia i opieka nad nim. Ale z drugiej strony nauczyciel zawsze zachowuje pewnien dystans do ucznia aby dać mu poczucie wolnej woli, swobodę działania, wolność decyzji itd., ponieważ nikt nie może zastąpić uczniowi jego samodzielnego rozwoju.

Pytanie: Jaka jest różnica między nauczycielem Kabały a nauczycielem innej dziedziny życia?

Odpowiedź: Nauczyciel Kabały nie tyle naucza co daje uczniowi rady, instrukcje a także to w jaki sposób uczeń zmieniając siebie może odkryć co powinien osiagnąć duchowego. A to co uda mu się odkryć osiąga właśnie sam, a nie jego nauczyciel.

Kroczy po określonej ścieżce stale rozwijając swoje wewnętrzne właściwości, swoją duszę. Poznaje w niej coraz większe objawienie Stwórcy. I to poznanie jest czysto osobiste. Dlatego nauczyciel jest tutaj tylko zewnętrznym, pomagającym źródłem.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 20.11.2018

Kategorie: Nauczyciel i uczeń, Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie z Facebooka: Reinkarnacja – to wzrost duszy. Jeżeli dusza nie nadąża aby zrealizować się w obecnym wcieleniu to czy musi wrócić na Ziemię aby studiować ponownie w tej samej klasie a następnie przejść do następnej? Czy istnieje reinkarnacja z punktu widzenia Kabały? Jeśli tak to jak to się dzieje?

Odpowiedź: W każdym z nas urodzonym na Ziemi istnieje zarodek duszy. Jest to tak zwany „punkt w sercu“. Serce jest to pragnienie człowieka wewnątrz którego często istnieje zupełnie nieświadomy narazie nieodczuwalny przez człowieka pociąg do tego aby osiagnać swoj korzeń.

Dążenie do tego aby osiagnać swoj korzeń popycha człowieka do przodu. Jedni ludzie odczuwają to mocniej, inni słabiej a niektórzy w ogóle tego nie odczuwają. Ale punkt w sercu mają wszyscy.

Człowiek który poczuje go zaczyna szukać sensu życia. Dlatego że obowiązkowo musi dotrzeć do korzenia z którego ten punkt zszedł jak gwiazda i osiedlił się w nim, musi tam dotrzeć, bo tam jest jego dom.

Punkt w sercu porusza człowiekiem formując w nim bardzo precyzyjne, prawidłowe dążenie do tego: że musi w tym życiu odkryć, po co istnieje. Tacy ludzie przychodzą do Kabały i realizują to dążenie – powrót do swojego domu, do swojego źródła i swojego korzenia.

Właśnie o tym mówi nam nauka Kabały. Naszym zadaniem w tym życiu jest osiągniecie naszego korzenia. Jeśli człowiek zaczyna pracować nad sobą i realizuje to zadanie to znaczy że już zakończył swoją reinkarnację.

Jeśli zatrzyma się po środku drogi to musi wrócić i kontynuować korektę w następnym życiu dopóki nie osiągnie swojego korzenia. Proces ten może zająć więcej niż jedno życie.

Człowiek w którym to pragnienie jeszcze milczy po prostu powraca na ten świat. Musi jeszcze zgromadzić niezbędną ilość materialnych cierpień, które doprowadzą go do pytania o sens życia: „Dlaczego cierpię?“ I dopiero wtedy rozpocznie swoje poszukiwanie.

W taki sposób wszyscy znajdujemy się w kolejce do realizacji punktu w sercu, albo w połowie drogi, albo już ją realizujemy.

Z programu TV„Nowosci z Michaelem Laitmanem”, 11.09.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Po odkryciu wszelkiego zła w egoizmie, jeśli człowiek nie uciekł przed ruchem w kierunku celu, to wtedy staje się godny zobaczyć, że nie ma Faraona i sług a sam Stwórca odkrywał w nim egoizm po to aby mógł zobaczyć cały swój egoizm i oddzielenie od Stwórcy – i tylko w ten sposób Stwórca przybliża go do siebie.

Właśnie dla tych którzy pragną wydostać się z egoizmu, Stwórca ujawnia zło egoizmu i widzą siebie coraz bardziej pogrążonych w egoizmie, co jest sprzeczne ze zdrowym rozsądkiem. Ale jeśli poruszają się w kierunku prawdy – ujawnienia wszelkiego zła w egoizmie, to wtedy Stwórca pomaga im – i ujawnia im to, że zawsze ich słyszał.

Kategorie: Myśli na Twitterze, Praca duchowa

Pytanie: Ważnym czynnikiem w procesie nauczania są książki kabalistyczne. Wielki kabalista Baal HaSulam pozostawił po sobie wielką spuściznę, są to: artykuły dla szerokiej publiczności, listy do swoich uczniów, dzieła takie jak „Nauka dziesięciu Sfirot” oraz wszelkiego rodzaju Przedmowy itd. Jaka jest istota tych artykułów, listów?

Odpowiedź: Kabalista pisze na różnych poziomach w zależności od takiego celu, który widzi przed sobą.

W naszych czasach stało się bardzo aktualne odkrycie Kabały dla mas. W zasadzie potrzeba taka pojawiła się jeszcze na początku XX wieku. Widzimy jak Baal HaSulam spopularyzował Kabałę, jak wyjaśniał ją szerokim masom.

Pytanie: Czy przed nim pisał ktoś takie artykuły?

Odpowiedź: Nie. Przed nim pisano tylko bardzo poważne książki i tylko dla pewnego kręgu czytelników. A on pisał dosłownie dla wszystkich.

Pytanie: Dla kogo przeznaczone były jego listy?

Odpowiedź: Listy dla swoich uczniów pisali zawsze wszyscy kabaliści. Przeznaczone były dla bardzo ograniczonej liczby osób, właśnie dla tych którzy byli przywiązani do swojego nauczyciela.

Będąc w fizycznym oddaleniu od swoich uczniów Baal HaSulam zmuszony był pisać do nich listy. Wyrażał w nich swoje myśli, dawał specjalne rekomendacje, formy, metody zbliżenia między uczniami ale też pomiędzy uczniami i Stwórcą.

Ponadto kabaliści zawsze pisali bardzo dużo dla siebie. W naszych czasach – pisze się znacznie mniej. W dzisiejszych czasach istnieje możliwiwość przechowywania zapisów w różnych formach, w różnych stylach wszystko i dla wszystkich.

Dlatego obecnie kabalista nie ma powodu aby pisać specjalnych listów lub apeli. Jego notatki są rozmieszczane w wirtualnej przestrzeni w formie książek, lekcji a nawet filmów. W obecnych czasach zapis informacji jest tak bogaty a jednocześnie prosty i dostępny dla każdego kabalisty, że nie ma już potrzeby wszystkiego zapisywać i archiwizować.

Z programu TV „Podstawy Kabały”, 20.11.2018

Kategorie: Nauka Kabały, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Czy różnice między mężczyznami i kobietami są naprawdę tak ogromne, że nie są w stanie się wzajemnie zrozumieć?

Odpowiedź: Nie sądzę, że istnieje inna nauka, oprócz Kabały, która może wyjaśnić, jak bardzo się różnimy. W duchowości siła obdarzania jest siłą męską, a siła otrzymywania jest siłą kobiecą. Jednak w przeciwieństwie do naszego świata, siła otrzymywania w duchowym – to siła pozytywna i życiowo ważna.

Dopóki nie osiągniemy końca korekty, te dwie części w naturze są sobie równe i absolutnie przeciwstawne w każdym szczególe, właściwościach. Nawet na etapie końcowej korekty natura pozostaje nienaruszona i każda część odrożnia się od drugiej i jest do niej przeciwstawna.

Jednak dzięki korekcji wykonywanej przez każdą z tych części (męską i żeńską) są one tak bardzo do siebie zbliżone, że stają się jak jedna całość. Nie oznacza to, że różnice między nimi znikają, podstawowe różnice pozostają, a dystans, który powstał na początku tworzenia, nie „zanika całkowicie”. Ale proces korekcji prowadzi je do równości, jedności, a nawet do adhezji.

Dlatego tylko z pomocą metody korekcji zwanej „mądrością Kabały”, kiedy naprawiają się zarówno męska, jak i żeńska część, jesteśmy w stanie zbudować nowe typy relacji rodzinnych, uporządkować nasze życie we właściwy sposób, nie wspominając o wyższej nagrodzie, którą poczujemy w odkryciu Stwórcy między nami.

Z programu „Kabała dla początkujących”, 14.10.2010

Kategorie: Duchowość kobiety, Mężczyzna i kobieta, Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Różne

Pytanie: Co oznaczają sny?

Odpowiedź: Usłyszałem od Rabasza i sam widzę to w systemie zarządzania, że sny w naszym świecie są jedynie konsekwencją tego, czego doświadczyliśmy w ciągu dnia.

Czasami istnieją prorocze sny i człowiek widzi coś w przyszłości. Ja również miałem takie stany. Dzieje się tak dlatego, że odłączamy się od naszego egoizmu i wznosimy się na kolejny poziom, na którym wszystko już istnieje: przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. Łączymy się z przepływem informacji tam, gdzie czas nie istnieje.

Dlatego są ludzie o zwiększonej wrażliwości, którzy potrafią naprawdę przewidzieć przyszłość. Nie ma potrzeby bycia kabalistą w tym celu.

Pochodzenie snów

Pytanie: Czym są sny? Istnieje wiele mitów i bajek wokół snów, a zjawisko to dotyczyło ludzkości w całej jej historii. Starożytni Rzymianie i Grecy próbowali rozszyfrować sny. Ale do tej pory zjawisko to pozostaje tajemnicą.

Człowiek spędza jedną trzecią swojego życia śpiąc i ma sny przez cały ten czas, ale nie pamięta większości z nich. W ten sposób nasz mózg przetwarza i porządkuje wszystkie informacje otrzymane w ciągu dnia.

Ale są też sny, które zdają się przekazywać specjalne przesłanie, ujawniać przyszłość. Skąd biorą się sny?

Odpowiedź: Nawet Tora mówi o snach: śnieniu Jakuba i snach faraona i jego ministrów. Sen jest zjawiskiem naturalnym, ale czasami postrzegamy sny jako coś niepoważnego, jak fantazje.

Mądrość Kabały mówi, że podczas snu mózg podsumowuje wszystkie informacje otrzymane w ciągu dnia i to właśnie postrzegamy jako sny. Te dane i niektóre płyny, które unoszą się w mózgu bez żadnego związku z prawdziwą materią, przybierają specjalne formy i w rezultacie widzimy niezwykłe obrazy ludzi, zwierząt i dziwnych zdarzeń.

Wszystko to z uwagi na fakt, że sen, w przeciwieństwie do rzeczywistości, nie ma podstaw materialnych. Dlatego wszystko dzieje się tak, jakby w powietrzu i bez względu na nasze specyficzne pragnienia. Ponadto, sen może ujawnić te pragnienia, które chcielibyśmy zrealizować, ale nie jesteśmy w stanie, lęki, które nas dręczą i z których nie możemy uciec, wszelkiego rodzaju fantazje oraz przyjemne i nieprzyjemne doświadczenia, przez które przeszliśmy.

Wśród nich są takie, o których raczej byśmy zapomnieli. Być może w prawdziwym życiu nam się to udało, ale onie nadal żyją w nas podświadomie. Dlatego, kiedy śpimy i odrywamy się od realnego świata i środowiska, które nas nie dotyczy, wszystkie te lęki i uczucia budzą się w nas i ożywają we śnie.

Sny mogą wiele powiedzieć o człowieku, takie jak jego stan wewnętrzny, pragnienia, myśli, wszelkiego rodzaju plany, lęki i przeszkody. Kiedy jest pod hipnozą, możliwe jest studiowanie i zdobywanie wielu informacji. W tym stanie człowiek traci kontrolę nad sobą i otwiera się na naukę.

Z rozmowy o nowym życiu, 11.01.2015

Kategorie: Postrzeganie rzeczywistości, Pytania&Odpowiedzi, Różne, Zdrowie

Pytanie: Dlaczego spośród całej ludzkości wybierana jest tylko garstka ludzi która zaczyna zajmować się prawdziwą duchową naprawą?

Odpowiedź: Dlatego że ci ludzie odczuwają dążenie do prawdziwego poznania natury świata i w końcu odkrywając ją, zrozumieją, że wszystkie ich zewnętrzne mechaniczne działania niczego na tym świecie nie rozwiązują.

Jeśli zewnętrzne działania nie zgadzają się z wewnętrznymi dążeniami człowieka, to tylko jest oszukiwany razem z innymi ludźmi. Człowiek myśli że już coś zrobił, a wszyscy wokół niego uważają że jest prawie święty. A w rzeczywistości widzimy do czego to doprowadza.

Z biegiem czasu wszystko się odkrywa ale odkrywa się tak, że ludzie nie rozumieją już, co jest naprawdę rzeczywistością. Formalnie istnieją w swoich fałszywych przesądach.

Komentarz: Jednak ludzkość została już doprowadzona do stanu w którym prawie wszyscy mówią, że to kłamstwo i w to nie można już wierzyć.

Odpowiedź: A jednak ludzie nadal nie mogą z niczego zrezygnować, dlatego że nie ma na co zamienić ich przestarzałych poglądów. Ludzkość musi się jeszcze rozwinąć, aby móc zmienić paradygmat.

Komentarz: Mam nadzieję, że razem z Panem powoli zmieniamy paradygmat. Wiem że Pan śpieszy się by wypełnić swoją misję.

Odpowiedź: Nie, ja mam cierpliwość a poza tym nie jestem ogarnięty szaloną ideą, że to właśnie ja muszę to zrobić i zakończyć. Jestem pewien, że moi uczniowie dojrzeją a reszta przyjdzie i podchwyci tę naukę.

To nie ja dowodzę tym procesem. Istnieje wspólny system Stwórca, pod którego zarządzaniem znajdujemy się i nie mam absolutnie żadnych gorliwych pobudek, że to ja rzekomo właśnie jestem tym który doprowadzi ludzkość do szczęścia.

Pytanie: Czy ma Pan poczucie przemijania czasu, że nie nadążamy?

Odpowiedź: I tak i nie. Z jednej strony bardzo chcę zrobić więcej. Z drugiej strony rozumiem jak bardzo świat jest obojętny i nie jest w stanie szybko zaabsorbować w sobie tej ideii.

Rozmawiając z ekonomistami zauważam, że nie są nawet gotowi opisać struktury nowego świata a z punktu widzenia nowej gospodarki nawet nie mogą tego objąć.

Jeśli mówię z punktu widzenia politycznego, państwowego oraz społecznej struktury na poziomie małego kibucu, kołchozu, wioski to wydaje się być zrozumiałe. A dla czegoś większego ludziom na razie brakuje wizji.

Nie naciskam na nich i nie dzielę się z nimi moją opinią jak to wszystko można zorganizować, dlatego że niedojrzałego owocu nie należy zrywać. Musi pojawić się w nich naglący smak oraz pragnienie do tego. I wtedy w miarę tego pragnienia można będzie wszystko wyjaśnić i zaczną wtedy odczuwać to jako zaspokojenie pragnienia.

Musimy stopniowo pokazywać im przykład. Ale dla tego przykładu konieczne jest przygotowanie ludzi, którzy najpierw sami będą tworzyć przykład. To wymaga czasu.

Z programu TV „Tajemnice wiecznej Księgi”, 10.12.2013

Kategorie: Pytania&Odpowiedzi, Różne, Rozpowszechnianie metody