Pytanie: Czy można ujarzmić Stwórcę na drodze do celu?

Odpowiedź: Ujarzmić Stwórcę oczywiście można. Stwórca jest całkowicie nam oddany. Chce, abyśmy wykorzystywali Go w 100%. 

On chce pracować tylko dla naszych pragnień. W tym celu, On w zasadzie przejawia się nam. Z Jego strony nie ma żadnych problemów, aby stale nas obdarzać – to Jego istota. Dlatego nie ma sensu Go ujarzmiać. On z góry podjął tę decyzję, żeby wzbudzić w nas możliwość naprawy i podniesienia się do Jego poziomu. To po pierwsze.

Po drugie, Stwórca nie jest rodzajem ludzkiej formy, który można ujarzmić itd. To jest system, ogromne urządzenie składające się z przeciwnych sił, pozytywnych i negatywnych.

W zależności od tego, jak bardzo jesteśmy w niej podobni do Stwórcy, to znaczy właściwości obdarzania i miłości, współczucia i wzajemnego połączenia, tak bardzo możemy wywołać w sobie pozytywne oddziaływanie tego systemu.

Z wideokonferencji ze studentami Międzynarodowej Akademii Kabały, 21.05.2017

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi, Stwórca

Pytanie: Kabała – jest to metoda prawidłowej komunikacji między ludźmi. Ludzkość rozwijała się przez tysiące lat. Jest XXI wiek. Dlaczego ludzie nie wiedzą nic o tej metodzie? Gdzie leży problem?

Odpowiedź: To nie zależy od tego, czy człowiek jest inteligentny, czy nie, ale od tego, czy powstała w nim potrzeba odkrycia przyczyny jego istnienia: po co żyję. Jeśli taka potrzeba istnieje, to człowiek przychodzi do nauki Kabały.

Pytanie: Ale dlaczego człowiek tego nie wie? Dokonaliśmy w tym świecie tak wielu odkryć, wynaleźliśmy różne innowacje technologiczne, a nie znamy takiej prostej informacji.

Odpowiedź: Człowiek nie powinien wiedzieć tego, czego jeszcze nie musi wiedzieć. Dlatego, aż do końca XX wieku Kabała nie była ujawniona ludziom, jedynie pojedynczym kabalistom.

Nadal wielu wciąż nie musi o tym wiedzieć. Tylko ci, którzy zechcą, mogą przyjść do Kabały. A następny pośredni etap będzie taki, kiedy wszyscy będą dążyć do wiedzy kabalistycznej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 29.01.2017

Kategorie: KABAŁA, Pytania&Odpowiedzi, Rozpowszechnianie metody

Z lekcji przygotowawczej do wirtualnego kongresu

Każdego dnia mamy możliwość coraz bardziej zbliżyć się do siebie, to znaczy do wewnętrznego, zmysłowego, duchowego centrum naszej jedności. I to pomimo różnicy zdań i nawyków, które dla innych mogą wydawać się dziwne.

Ale wiemy, że patrzymy oczami naszego egoizmu i dlatego, że nie widzimy niczego w prawidłowy sposób. Jedyne, co nam pozostaje, to tylko podążać wiarą w mędrców, kabalistów, i dziękować im za możliwość przezwyciężenia.

Na tej podstawie można sprawdzić, jak bardzo postępujesz lub w ogóle już zszedłeś z drogi prowadzącej do celu stworzenia, do wiary ponad wiedzą, czy opierasz się na duchowej podstawie, czy za każdym razem popadasz w swój egoizm. Stwórca w każdej sekundzie daje nam możliwości postępu, należy tylko poprawnie je przyjąć i naprawić swoje właściwości, aby zobaczyć prawdziwy świat zamiast świata egoistycznej iluzji.

* * *

Tylko dzięki sile wielkości celu, otrzymywanej od otoczenia, mierzymy naszą gotowość oddając siebie grupie. Jakbym przyszedł do sklepu, by kupić prezent przyjacielowi, i wybrałbym cenę zgodnie, z którą doceniam przyjaciela. Ile jestem gotów zapłacić za jego miłość: sto dolarów, tysiąc, sto tysięcy?

Tak samo oceniam swój stan w odniesieniu do grupy: z czego jestem gotów zrezygnować ze względu na połączenie z przyjaciółmi. Po tym, jak wybrałem grupę, jestem już zobowiązany iść z nią, cały czas rezygnując ze swojego egoizmu ze względu na połączenie z nią. Stopniowo zamieniam swoje pragnienie przyjemności z „poniżej wiedzy” na „ponad wiedzą”, podnosząc go nad ekranem, dopóki nie zgromadzę tam pragnienia, by poczuć w nim obecność Stwórcy.

To jest mój prezent dla grupy, dlatego że jest to najcenniejsza rzecz, jaką mam i czego oni potrzebują – to samo pragnienie, które można odnieść do Stwórcy. Grupa czeka na taki prezent od każdego.

* * *

Prezent zawsze jest wewnętrzny, ponieważ trzeba odmówić sobie czegoś, żeby za niego zapłacić. Sam prezent jest tylko zewnętrznym symbolem, ale w nim zawiera się wewnętrzne działanie w stosunku do naszego egoizmu, pragnienia otrzymywania przyjemności.

Jeśli nie czuję, że idę przeciwko swojemu egoizmowi – to nie nazywa się to prezentem, przecież ja z niczego nie rezygnuję. Prezent jest, kiedy stuprocentowy egoista może odciąć od siebie, powiedzmy dziesięć procent, i przekazać przyjacielowi.

Tylko, jeśli mój egoizm sprzeciwia się takiemu prezentowi – jest to uważane za prezent. A jeśli przynoszę prezenty temu, kogo kocham, to robię prezenty dla siebie samego, jak matka, która daje dziecku i rozkoszuje się tym jeszcze bardziej niż ono.

Dający prezent przyjacielowi rezygnuje ze swojego egoizmu i oddaje go na służbę grupie. Należy robić prezent właśnie taki, który napotyka w nas na największy opór.

* * *

Prezent oznacza, że biorę jakieś napełnienie swojego egoizmu i przekazuję je na korzyść innych. Nawet kupując przyjacielowi prezent w sklepie, ja rezygnuję ze stu dolarów przekazując przyjacielowi swoje pragnienie rozkoszować się, które on teraz może wykorzystać.

Tak wykorzystujemy cały świat, co nazywa się: „Idźcie i zarabiajcie od siebie nawzajem”. Zaczniemy łączyć się w taki sposób, żeby każdy ustępował drugiemu, i w taki sposób ponownie zjednoczymy się w jedno kli. Wzajemny zarobek – to wymiana, połączenie naszych pragnień w jedno pragnienie. Cała rzeczywistość – to pragnienie, niczego więcej nie ma. Cały świat wykonuje pracę Stwórcy, świadomie lub nieświadomie.

* * *

Pieniądze – to pokrycie, ekran. W takim stopniu, ile mam takiego pokrycia, mogę „zapłacić”, to znaczy podnieść swoje pragnienie rozkoszować się i zamienić je na obdarzanie.

Z porannej lekcji 15.10.2018

Kategorie: Fragmenty z porannych lekcji, Praca duchowa