Gdy nadejdzie czas Mesjasza, nawet dzieci będą ujawniać mądrość Kabały (Zohar Waera). Do tej pory ukryta była mądrość Księgi Zohar, a w ostatnim pokoleniu pojmujemy tajemnice Tory, czego nie pojmowali nasi poprzednicy w przeszłości. (MARHU, Drzewo życia. Przedmowa)

Studiowanie Księgi Zohar wykracza poza wszelkie inne nauki, nawet jeśli nie rozumieją tego, co czytają, nawet jeśli mylą się w jej czytaniu. Niemniej jednak, jest to wielką naprawą duszy. Księga Zohar przyśpiesza poznanie i głębię Tory. (HIDA, More beEcba, rozdział 44)

@Michael_Laitman

Kategorie: Myśli na Twitterze, Rozpowszechnianie metody, Z kabalistycznych źródeł, ZOHAR

  Pytanie: Jakie było Pana zrozumienie Stwórcy, zanim znalazł Pan Kabałę i później?

Odpowiedź: Zarówno przed, jak i po, tak samo pojmowałem Stwórcę. Jestem absolutnym materialistą i zdaję sobie sprawę, że Stwórca lub Natura, to jedno i to samo. Należy tylko zrozumieć, jakie są ograniczenia dotyczące Stwórcy i Natury, lub odwrotnie, rozszerzenia ram Stwórcy i Natury.

Ale w zasadzie nie ma różnicy między tymi pojęciami. W Kabale mówi się, że Natura i „Elokim” (imię Stwórcy) mają tę samą wartość liczbową. Dlatego wszystko, co nas otacza, jest w zasadzie wyższą siłą. Nazwijcie to Naturą lub Stwórcą – to nie ma znaczenia.

Z lekcji w języku rosyjskim, 07.01.2018

Kategorie: Natura, Stwórca

 Pytanie: Czy istnieje jakieś rozwiązanie, jak uniknąć stresu tak rozpowszechnionego w naszych czasach?

Odpowiedź: Rozwiązania, jak pozbyć się stresu być nie może, dlatego że całe nasze życie jest zarządzane przez egoizm, który cały czas od nas wymaga maksymalnego sukcesu i nie daje żadnej możliwości żyć w spokoju, nawet przez chwilę.

Ogólne, społeczne ego powoduje ciągły stres powiększający się z pokolenia na pokolenie. Społeczeństwo ludzkie ustawia wszystkich na stopniach drabiny, przydzielając każdemu jego porcję sławy i sukcesu tak, iż nie chce on czuć się niższy od innych, wzgardzony w ich oczach.

Każdy chce pokazać się, jako wyjątkowy i odnoszący sukces – taka jest natura. Dlatego nie ma zbawienia od stresu i w miarę postępu, czeka nas coraz więcej problemów z nim związanych, chorób serca, załamań nerwowych itd.

Pytanie: Czy są ludzie, którzy są mniej podatni na stres, o spokojnym charakterze?

Odpowiedź: To nie znaczy, że ci ludzie są spokojni. Oni tylko wyglądają tak na zewnątrz i może nawet sami uważają się za spokojnych, ale to nie mówi o tym, że stres się w nich mniej przejawia. Tylko jego przejawy są ukryte.

Lekarze mówią, że stan stresu wewnętrznego prawie nie zależy od charakteru człowieka: melancholik, sangwinik, choleryk, flegmatyk. Stres mimo wszystko działa wewnątrz, tylko bardziej introwertycznie.

Pytanie: Dlaczego nasze dążenie do coraz większej rozkoszy, nigdy nie jest usatysfakcjonowane i stres tylko rośnie?

Odpowiedź: Tak zaplanowane jest przez naturę, by doprowadzić nas do rozpaczy, do poczucia bezradności, do pełnego rozczarowania swoim egoizmem popychającym nas do osiągnięcia nieosiągalnego sukcesu. Za każdym razem możliwy sukces wydaje się coraz większy i większy: jakby przybliża się i znika, przybliża się i zanika…

A wszystko to, dlatego byśmy zrozumieli tę grę i przekonali się, że nasz egoizm nie przyniesie nam żadnego sukcesu, a tylko problemy, choroby i śmierć.

Działamy wewnątrz praw natury i jesteśmy jej konsekwencją. Natura nas rozwija i rozwija w nas pragnienie rozkoszowania się. I jeśli nie możemy go napełnić, to znaczy, że program natury jest taki, aby doprowadzić nas do rozpaczy.

Pytanie: Nie wygląda to na bardzo dobry program …

Odpowiedź: To jest bardzo mądry program, który pozwala nam zapoznać się ze swoją naturą i uświadomić sobie jej zło. Ze względu na egoizm nie możemy osiągnąć żadnych sukcesów, co jest już widoczne w całym ludzkim społeczeństwie. Dokonaliśmy wielkich osiągnięć we wszystkich dziedzinach nauki, kultury i edukacji, ale, do czego, prócz globalnego kryzysu to doprowadziło?

Zamiast rozkwitu, przeciwnie, czujemy się żałośni i bardziej nieszczęśliwi, niż wszystkie poprzednie pokolenia.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 27.07.2017

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Rozwój egoizmu, Świat, Zdrowie

  W Torze, metodzie wzniesienia człowieka do poziomu Stwórcy, są 3 części:

1. Osłabiająca człowieka (tuszia),

2. Naprawiająca egoizm człowieka (tawlin),

3. Napełniająca, Światło Tory.

1 i 2 – to przygotowanie do otrzymania Tory, naprawa natury człowieka,

3 – to Tora, pochdząca od Stwórcy.

Świętymi, nazywają się księgi, napisane przez tych, którzy znajdują się w świętości, czyli w obdarzaniu, miłości, podobieństwie i zrozumieniu Stwórcy. Jeśli człowiek pisze z odczucia Stwórcy, z pragnienia, aby przynieść wszystkim dobro, z miłości do bliźniego, jak siebie samego – takie dzieła uważane są za święte.

Góra Synaj – to góra nienawiści. Ponieważ zrodziła się nienawiść:

1. w tych, którzy nie odkryli duchowego świata, do Tory, do środka duchowego wzniesienia.

2. w sercu dążącego do celu stworzenia, pojawia się nienawiść do egoizmu.

3. do Tory, jako do światła, które powraca do Źródła.

Czytający świętą księgę, która opisuje działania obdarzania, rozumie ją w miarę swojego wzniesienia nad egoizmem, w miarę swojego podobieństwa do wyższego świata. Czyta ją  jak:

1. „lekarstwo” od nieszczęścia.

2. studiuje, jako wiedzę.

3. studiuje w grupie, w intencji naprawy przez wyższe światło.

Stworzenie duszy: Zmniejszyć swoje pragnienia i rozum w punkt i przylepić się do Stwórcy. Dalej, na wszystkie przeszkody zsyłane przez Stwórcę, powstające w pragnieniach i rozumie, przylepić się do Niego. Z punktów połączenia tworzyć ciało duszy. Stopniowo zaczynać rozumieć zamysł Stwórcy.

W czasach Ari podniosł się na niego wielki sprzeciw, nikt nie wierzył w jego duchowe osiągnięcia, jak powiedziane jest w samych jego pracach. I tylko kilka pokoleń po nim, przyjęto jego prace i zaczęto mówić o jego duchowych osiągnięciach. (Likutej Alahot, Birkat rejah,4).

Nie jest możliwie zmienić egoistyczną naturę człowieka, chociaż kryzysy odkryją nam, jak jesteśmy wszyscy ściśle powiązani ze sobą nawzajem, a to oznacza, że jesteśmy zobowiązani do przestrzegania prawa „Pokochaj bliźniego, jak siebie samego”. Rozwiązanie leży w pomocy naprawiającego światła OM – Or Makif!

@ Michael Laitman

Kategorie: Kryzys, globalizacja, Myśli na Twitterze, Praca duchowa

Pytanie: Jaka jest specyfika Księgi Zohar, przecież prócz niej istnieje Talmud, Miszna i inne święte pisma?

Odpowiedź: Po pierwsze te księgi zostały napisane przez ludzi, którzy osiągnęli Wyższy świat. Po drugie one wszystkie nazywają się „świętymi”, a słowo święty – znaczy wyodrębniony, szczególny.

Księga Zohar jest szczególna, dlatego że została napisana przez dziesięciu kabalistów: wielkiego rabina Szymona i jego dziewięciu uczniów, którzy osiągnęli najwyższy poziom poznania Wyższego świata. To właśnie z tego punktu oni w pełni opisali swoje wznoszenie się i wszystkie szczegóły drabiny duchowej – drabiny poznania Stwórcy.

Księga Zohar odpowiada wszystkim, dlatego że jest napisana dla naszego pokolenia w wyniku wzajemnej relacji dziesięciu osób. Była ukryta przez długi czas i stała się dostępna dla ludzi kilka wieków temu, ale jej wewnętrzne znaczenie zostało odkryte dopiero na początku XX wieku przez wielkiego kabalistę Baal HaSulama.

Pytanie: Czy Baal HaSulam był jedynym, który napisał komentarz do tej księgi?

Odpowiedź: Istnieją jeszcze inne niewielkie komentarze, ale one nie objaśniają całego duchowego systemu. To zrobił Baal HaSulam, który był na tym samym poziomie, jak i autorzy Księgi Zohar. Reszta kabalistów nie osiągnęła takiego poziomu i dlatego mogli coś opisać, ale nie więcej.

Z lekcji w języku rosyjskim, 05.02.2017

Kategorie: Baal HaSulam, ZOHAR

 Pytanie: Każde zjawisko ma swój duchowy korzeń. Jaki jest duchowy korzeń zwykłej ziemskiej wiary, która jest niżej wiedzy, bez potwierdzenia w wiedzy?

Odpowiedź: Duchowym korzeniem zwykłej ziemskiej wiary – jest strach przed śmiercią, przed zniknięciem.

Pytanie: Jeśli nie byłoby śmierci, to nie byłoby różnych wierzeń?

Odpowiedź: Oczywiście. Skąd one pochodzą? Jeśli buduje się wiarę tylko na tym, co jest złe lub dobre w tym życiu, to wierzenia istniałyby w innej formie. Największą stratą jest utrata życia. Małe straty w trakcie życia zrodziłyby kilka innych wierzeń i religii.

Pytanie: Okazuje się, że jeśli człowiek tak boi się śmierci, to zgadza się żyć wiecznie?

Odpowiedź: Jeśli dałbyś człowiekowi możliwość żyć wiecznie i obserwowałbyś go, zobaczyłbyś, co poczułby on za kilkaset lat. To jest okropny stan, gorszy od śmierci – każdy dzień byłby taki sam jak pozostałe.

Z lekcji w języku rosyjskim, 17.12.2017

Kategorie: Kabała i religia

 Pytanie: Czym jest dla kabalisty szczęście?

Odpowiedź: Szczęście dla kabalisty – to możliwość napełnienia innych a przez nich Stwórcę. Ale sam Stwórcy nie mogę obdarzać, jak również otrzymywać od Niego, tylko poprzez bufor, którym jest grupa, a jeszcze lepiej – cała ludzkość.

Pytanie: Od czego kabalista odczuwa największa radość?

Odpowiedź: Właśnie od takiego działania, kiedy może obdarzyć przez grupę Stwórcę i w niej odkryć Stwórcę, aby zobaczyć, jak jedno wchodzi w drugie, jak grupa staje się buforem między nim i Stwórcą, i oni wszyscy razem, w troje, spotykają się w tej grupie, w tej masie.

Z lekcji w języku rosyjskim, 31.12.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Czy Stwórca może ujawnić się na chwilę człowiekowi na to gotowemu, ale takiemu, który nie osiągnął jeszcze wyższych światów, jako zaliczka tego, co czeka go w przyszłości?

Odpowiedź: Może. Stwórca odkrywa się człowiekowi, który bardzo do Niego dąży, w formie doznania: jak mgła, jak chmura, jak coś, co go otula. Takie stany, praktycznie miewa każdy – niewiele, ale miewa.

Następuje to, albo z powodu wielkiego dążenia, albo z powodu wielkiego cierpienia. Ale to o niczym nie mówi i nie jest zaliczką. Widziałem ludzi, którzy przeszli te stany, a potem całkowicie je utracili i kontynuowali rozwój jak zwykle.

Z lekcji w języku rosyjskim, 19.11.2017

Kategorie: Praca duchowa

Za modlitwę uważa się wysiłek (kfia) robiony wbrew swojemu egoizmowi. Pracując z wysiłkiem wbrew sobie, egoizmowi, starając się osiągnąć miłość, dochodzi się do tego, że Stwórca daje człowiekowi pragnienie kochać i obdarzać. A w miarę osiągnięcia tego pragnienia, wysiłek znika. Wolność od ego!

Porządek duchowej pracy: początkowo człowiek uważa, że otrzyma nagrodę w swoim egoizmie i dlatego z radością studiuje Kabałę. Ale jeśli zajmuje się prawidłowo, to przechodzi do pracy na obdarzanie, w okresie przymusowych wysiłków (aszpaa be kfia) ze względu na Stwórcę, jak byk pod ciężarem.

Warunek otrzymania Tory – zobaczyć siebie naprzeciw góry przeszkód (gar ka-gigit). I jeśli nie przyjmiemy tych warunków otrzymania Tory dla naprawy egoizmu, to umrzemy tutaj od niego! Nasze pokolenie musi to sobie uświadomić. My wychodzimy z wygnania i takie są warunki Stwórcy…!

Duchowa praca zaczyna się od przymusu („gar ka-gigit“ – „inaczej umrzecie”), a następnie z pragnieniem. Dlatego wielu ludzi przychodzi do Kabały, ale odchodzą obrażeni. Bo przecież trzeba wykonywać działania pod przymusem, a następnie przychodzi pragnienie i zrozumienie. Lecz wszyscy przyjdą, inaczej umrą (kafa gar ka-gigit).

W każdej nauce są badacze, uczący się, popularyzatorzy, historycy. Ale Kabała nazywa się nauką ukrytą, dlatego że odkrywa się tylko jej badaczom, którzy na sobie przeprowadzają eksperymenty i w sobie otrzymują rezultaty, studiując je. Inni nie rozumieją jej!

Ekran (masach) – to siła przezwyciężenia (koach itgabrut) przeszkód, które Stwórca specjalnie stawia między Sobą i kabalistą, aby ten odnalazł Stwórcę, jako „Nie ma nikogo oprócz Niego” we wszystkim, co dzieje się w świecie i z nim. W konsekwencji tych wysiłków tworzy się ekran.

Konieczne jest, aby zazdrościć innym ich postępów w duchowych wzniesieniu i wzmacniać się w coraz większej zazdrości w ich postępach w duchowej pracy, co pozwoli rownież jemu osiągnąć jeszcze większe duchowe poznanie. (Maor we Szemesz. Itro)

Nikt nie ma wystarczającej siły i pragnienia, aby odkryć duchowy świat. Ale przebywając wśród ludzi z pragnieniem i siłą do duchowego, jeśli człowiek pragnie zbliżyć się z nimi, wtedy otrzymuje ich pragnienia i siły do duchowego i w końcu dysponuje wystarczającymi siłami i pragnieniami dla odkrycia wyższego świata. (Baal HaSulam)

Talmud. Traktat Szabat 31.1: Jeden innowierca przyszedł do mędrca Gilela i zapytał: „Chcę zostać Żydem, naucz mnie całej Tory, dopóki stoję na jednej nodze?” Odpowiedział Gilel: „To, czego nienawidzisz – nie czyń innym. To jest cała Tora. Reszta – to tylko wyjaśnienia”.

613 imion – 613 Przykazań Tory – to 5 części duszy NaRaNHaJ, dlatego że kelim duszy – to 613 przykazań, a światło NaRaNHaJ – to światło Tory w każdym Przykazaniu. Dlatego, Tora i Dusza – to jedno i to samo. (Baal HaSulam. List 17).

Istnieje 613 Przykazań, w każdym z nich zawiera się światło jego stopnia, w odniesieniu do 613 części duszy. Dlatego przy wypełnianiu Przykazania, przyciągane jest światło do części duszy, związanej z nią. (Rabasz. Artykuł „Ważność modlitwy wielu”)

Przykazania – jest to naczynie (kli, część duszy), w które obłócza się światło, tworząc święte imię (właściwość obdarzania i miłości), które odnosi się właśnie do tego Przykazania, jak jest powiedziane: „Świeca – to Przykazanie, a Tora – to Światło” (Baal HaSulam „Przedmowa do księgi „Pi haham”)

Powiedziane jest przez mędrców: Tora i Przykazania są dane, żeby oczyścić ciało (pragnienia) aż do otrzymania drugiej natury – miłości do innych jak do siebie – co jest końcowym celem Tory, po czym osiąga się połączenie ze Stwórcą. (Baal HaSulam. Darowanie Tory, 15)

Wszystkie przykazania, opisane w Torze, chociaż w zasadzie są one opisane w działaniu lub słowach, ale wszystkie one są przeznaczone dla naprawy serca, pragnień, dlatego że Stwórca potrzebuje serca i On rozumie wszystkie myśli. (Ewen Ezra. Jasod more, str. 8).

Naprawa: pragnień i myśli.

Przykazanie – Micwa (hebr.) – od słowa cawta, pojednanie (księga Kduszat Lewi).

Przykazania – są to prawa wyższego świata, korzenie naszego świata, korzenie całej natury tego świata. Dlatego prawa Tory odpowiadają prawom natury tego świata. (Baal HaSulam. Artykuł Herut)

Stale wyobrażaj sobie siebie przed Stwórcą, anuluj wszystko, co was rozdziela. Wszystko, oprócz was obu jest iluzją. Ale przeszkód, myśli i pragnień nie anuluj, a wykorzystuj je w celu zwiększenia połączenia, widząc w przeszkodach pomoc w umocnieniu połączenia ze Stwórcą do pełnego połączenia.

@Michael Laitman

Kategorie: Myśli na Twitterze, Praca duchowa