Kongres w Wilnie „Od chaosu do harmonii”
Opublikowano dnia 30 marca 2018
Światło, Miłość i Jedność
Pytanie: Jaką pracę powinienem wykonać ja, a jaką – światło, wyższa siła, Stwórca?
Odpowiedź: Muszę wykonać pracę, która zmuszałaby wyższe światło, by mnie naprawiło.
Moja praca nazywa się modlitwą, prośbą. Powinienem bardzo zapragnąć zrobić taki ruch, którego w naturalny sposób wykonać nie mogę. Przecież niemożliwe jest całkowite obdarzanie bez jakiegokolwiek zwrotu dla siebie, ponieważ naszą naturą jest absolutny egoizm.
A z góry możemy otrzymać taką możliwość, nazywa się ona wyższym światłem, światłem Chasadim. Ale to tylko pod warunkiem, że, będzie wpływać na mnie wyższe światło. Uprosić je, aby podziałało na mnie – to jest w moich siłach, ale robi się to poprzez grupę, przez pracę w dziesiątce.
I wtedy będę mógł oddawać od siebie, nie wymagając w zamian żadnych wynagrodzeń i zwrotów.
Z lekcji w języku rosyjskim, 18.12.2016
Pytanie: Czy jest gwarancja na to, że studiując Kabałę poznam wszystkie duchowe prawa i siły wyższego świata? Czy ta wiedza nie jest dla wszystkich?
Odpowiedź: Duchowe prawa poznają w naszym świecie absolutnie wszyscy! Jeśli nie w tej inkarnacji, to w następnej albo jeszcze za kilka żyć.
„Ty” – to twoja dusza, która przechodząc przez te metamorfozy, obowiązkowo pozna wszystkie duchowe stany, absolutnie cały Wyższy świat. I tym się uspokoi, ponieważ dojdzie do wiecznego, doskonałego stanu.
Pytanie: Czy może Pan dać gwarancję, że stanie się to za 10 lub 15 lat? Co to znaczy „w następnych inkarnacjach”?
Odpowiedź: To zależy tylko od człowieka, nie ode mnie. Nauczyciel nie może dać uczniowi żadnej gwarancji. Jeśli byłoby to możliwe, wtedy dawno temu podniosłbym wszystkich moich uczniów.
Ale jak mogę ich podnieść, jeśli oni muszą mieć swoje osobiste wrażenia, doświadczenia, analizę tego, co oni definiują i czują? Jak mogę im to przekazać?! Oni mogą nauczyć się tego tylko przez swoje osobiste doświadczenia.
W Kabale istnieje zasada „Nie ma przymusu w duchowym”. Nie mogę nic zrobić z uczniami, dopóki oni sami się nie ożywią.
Pytanie: Co oznacza „nie ma przymusu w duchowym”?
Odpowiedź: Nie można zmusić człowieka, aby zapragnął. Należy prosić Stwórcę, aby On przebudził człowieka.
Z lekcji w języku rosyjskim, 19.11.2017
Pytanie: Czy były w historii przypadki, kiedy mężczyzna zajmował się Kabałą, a jego żona, siedząc w domu z dziećmi i wspierając go, też otrzymywała duchowe poznanie?
Odpowiedź: Mamy takie przykłady, co prawda, z przed dwóch tysięcy lat, gdy żona rabina Akiwy, pomagając mu we wszystkim, rzeczywiście dosięgła wielkich wyżyn duchowego poznania.
Pytanie: Czy dzisiaj może się tak zdarzyć, żeby żona wspierając męża, ale ani razu nie otwierając książki, osiągnęła duchowe?
Odpowiedź: Jeżeli żona wspiera męża we wszystkim, daje mu swoje pragnienie, a mąż, być może, jest nawet leniwy, ale ona popycha go naprzód, zmusza, pomaga, to ona może osiągnąć więcej niż on. Wszystko zależy od dążenia człowieka. Przecież pragnienie kobiet jest bardziej wymagające, bardziej poważne.
Nie mogę powiedzieć, co lepsze jest w naszym świecie: być mężczyzną, czy kobietą. Wszystko zależy od powodzenia. Jeśli kobieta ma poważne, prawidłowe dążenie do celu, to wtedy jest możliwe, że jej realizacja siebie, jako ziemskiej kobiety i jako duchowego mężczyzny będzie pomyślniejsza.
Z lekcji w języku rosyjskim, 04.12.2016
– Co to znaczy czuć niezakłóconą rzeczywistość?
– Nie uczestniczyć w niej. Kiedy przychodzę z właściwością obdarzania: myślę, jak uczynić dobro bliźnim, napełnić ich pragnienia, nie włączać siebie, starać się dać, co oni chcą – wtedy Wyższy świat przyjmuje mnie bez przeszkód, ja włączam się w niego.
– Czy można zmniejszyć egoizm studiując Kabałę? Czy tylko go rozwijać?
– Rozwijać! Bez egoizmu nic nie można zrobić. Potrzebujemy ogromnego egoizmu, który podniesie nas do niebios, a my będziemy go naprawiać.
Pytanie: Co to jest zło: pragnienie, zamiar czy specjalna kombinacja jednego i drugiego?
Odpowiedź: Zło – to jest to, co nie odnosi się do Stwórcy. Wszystko, co tylko możesz sobie wyobrazić i co nie jest zgodne z naturą Stwórcy – to jest czyste zło.
Okazuje się, że cały nasz świat, wszystkie siły, wszystkie przejawy różnych poziomów natury – to absolutne zło. Dlatego, by ukazać Siebie w stosunku do nas, Stwórca stworzył stworzenie w przeciwnych do Siebie właściwościach. Nazywa się ono pragnieniem rozkoszować się samym sobą albo egoizm.
To pragnienie czuje tylko siebie i niczego innego nie odczuwa, nie rozumie, nie uświadamia sobie, nie może dostrzec. Dlatego jest podstawą przyszłego zła. To jeszcze nie jest samo zło, przecież pragnienie nie ponosi winy za to, że się tak zachowuje, ponieważ pierwotnie tak zostało stworzone.
Dlatego w naszym świecie pragnienia, które odnoszą się do nieożywionej natury, to znaczy do tego, co istnieje we wszystkich ogromnych galaktykach; do roślinnej natury, która porasta naszą planetę; do zwierzęcej natury, która istnieje na ziemi, w tym do nas, ponieważ jesteśmy zwierzętami w naszych ciałach – są jedynie zalążkiem egoizmu. To jeszcze nie jest sam egoizm, a po prostu pragnienie istnieć, napełniać się.
Egoizmem nazywa się to, co znajduje się powyżej zwierzęcego poziomu. Człowiek, co do zasady składa się ze zwierzęcej części, w której nie jest egoistą, ponieważ chce istnieć jak każde zwierzę. Ale jest w nim coś, co przekracza jego zwierzęcy poziom, gdy pragnie więcej niż jego materialne ciało. To już nazywa się „egoizm”, choć jeszcze nie ostateczny – po prostu „ja chcę więcej”.
A jeśli chcę więcej niż inni, kiedy w ten sposób okradam ich – to już jest prawdziwy egoizm. A jeśli specjalnie postępuje tak, żeby rozkoszować się tym, że czuję się dobrze z tego powodu, że innym jest źle, to jest to już zaawansowany egoizm. Tutaj istnieje jeszcze wiele różnych poziomów egoistycznego wzrostu.
Innymi słowy, wszystko, co znajduje się w nas, jako w ludziach – to egoizm a wszystko, co znajduje się w nas, jako w zwierzętach, na nieożywionym, roślinnym i zwierzęcym poziomie – to zwykła natura.
A zatem egoizm – jest to pragnienie rozkoszowania się kosztem innych, gdy mam przyjemność z tego, że jestem wyżej niż reszta.
Zwierzęta zjadają inne z powodu głodu. Powiedzmy krokodyl połknął krowę i potem może nie jeść przez pół roku, to mu wystarczy. Wąż połyka swoją ofiarę, potem leży i nie rusza się, cała reszta już go nie interesuje. A człowiek – nie. Już „połknąłem” jedną krowę i myślę o tym, jakby zjeść drugą albo przynajmniej ją zdobyć i zachować dla siebie, żeby zjeść później. U zwierząt praktycznie tego nie ma.
Dlatego wszystko, co robimy ponad nasze naturalne pragnienie napełnić się – to już jest ludzki egoizm, który osiąga wszystkie możliwe wysokości.
To odróżnia nas od Stwórcy. Stale rozwijające się w nas ego, które działa na szkodę innych, jest podstawą zła naszej natury i z jednej strony dzięki niemu podbijamy świat, a z drugiej strony zaganiamy się do ślepego zaułka.
Z lekcji w języku rosyjskim, 26.02.2017
Dzisiaj jest Nowy Rok Drzew (Tu bi-Szwat) – jest to święto początku rozwoju stworzenia w dążeniu do stania się jak Stwórca. To pierwszy etap rozwoju – poziom roślinny, następnie jest zwierzęcy poziom i ludzki. Musimy przejść przez wszystkie etapy rozwoju, aby stać się równi Stwórcy.
Miłość Stwórcy polega na rozbiciu stworzenia. W przeciwnym razie stworzenie pozostałoby na poziomie nieożywionym: bez rozumu i uczuć. Można doprowadzić stworzenie do poziomu Stwórcy jedynie poprzez rozbicie go i danie możliwości połączenia się rozbitym częściom, przezwyciężając egoizm. I wszyscy będą mogli zarządzać wspólną duszą.
Poręczenie – jest to forma właściwego połączenia egoistycznych pragnień, przekształcenia ich w połączone w duchowy parcuf, sfirot, to znaczy w jedną duszę, wypełnioną światłem. Poręczenie – jest to matematyczne równanie połączenia 10 sfirot w imię Stwórcy.
Tajemnice Tory – są to myśli Stwórcy, które możemy odkryć w miarę podobieństwa naszych intencji z Nim. Jeśli zmienię moje intencje z otrzymywania na obdarzanie, to dzięki intencji poznaję myśli Stwórcy. Nazywa się je tajemnicami Tory i odkrywa się je po osiągnięciu właściwości obdarzania.
Pokoleniem Masziacha (Mesjasza) nazywa się okres od dnia dzisiejszego do końca 6000 lat – to czas naprawy najcięższych dusz, które nie mogły być wcześniej naprawione. Dlatego odkrywa się silne światło, żeby ujawnić i naprawić tak bardzo egoistyczne pragnienia, które osiadły w mętach historii.
Pytanie: Co miał na myśli Baal HaSulam pod określeniem „człowiek”?
Odpowiedź: Pod określeniem „człowiek“, Baal HaSulam ma na myśli pragnienie stworzone przez światło, które w rezultacie swojego rozwoju osiągnęło taki poziom samoświadomości, poznania swojego Źródła, które można nazwać „Adam” – od słowa „podobny” do Stwórcy.
Tak więc człowiek jest bardzo poważnym, końcowym stadium rozwoju pragnienia stworzonego pierwotnie przez wyższe światło.
Z programu TV „Ostatnie pokolenie“, 11.09.2017
Pytanie: Co to znaczy odczuwać pragnienia innych?
Odpowiedź: Przez„pragnienia innych“ rozumiemy nie materialne pragnienia zwykłych ludzi, ale aspiracje człowieka do poznania Stwórcy. Staramy się przyciągać te dążenia do naszych, zebrać je razem i w taki sposób, z wielkim wysiłkiem poruszamy się naprzód.
Nie zajmujemy się innymi, ponieważ ich pragnienia nie mają kontaktu z naszymi pragnieniami.
Z lekcji w języku rosyjskim, 19.11.2017
Pytanie: Ludzie wierzą, że czeka ich nagroda za wypełnianie przykazań przyjętych w judaizmie, a za naruszenie – kara. Czy rzeczywiście tak jest? Wiem, że niektórzy nakładają tefilin przed tym, jak robią badania lekarskie, i wierzą, że to pomoże.
Odpowiedź: Zgodnie z nauką Kabały człowiek, jest jednym wielkim pragnieniem rozkoszować się, które czyni go przeciwstawnym do systemu natury, w którym on istnieje.
Po to, by zbudować połączenie z systemem, musi on naprawić swoje pragnienie z egoistycznego, troszczącego się tylko o samego siebie, na altruistyczne, działające dla dobra całego systemu. I wtedy oczywiście będzie rozkoszować się tym, że przynależy do całego systemu, a nie jest oderwany od niego, jak teraz.
Dlatego cała nasza praca polega na tym, aby zamienić swoją naturę z radykalnego indywidualizmu na pełną integralność z systemem. To przejście odbywa się za pomocą naprawy pragnienia człowieka. I zaczynając naprawiać swoje pragnienie, odkrywamy, że ono nie jest jedno, a składa się z 613 części.
Wszystkie te 613 części są egoistyczne, ale można naprawić je z pomocą szczególnej siły, ukrytej w naturze, która nazywa się „światło“. Kiedy przyciągamy tę siłę obdarzania i dobra, która przeprowadza naprawy i wyjaśnienia, to nazywa się to zajmowaniem się Torą i przykazaniami.
Za każdym razem naprawiamy jeszcze jedno i jeszcze jedno egoistyczne pragnienie, przyłączając je do wspólnego systemu z pomocą szczególnego „światła, które powraca do źródła” lub Tory.
Znaczy, że „wypełnienie Tory i przykazań” w pojęciach Kabały – to naprawa pragnień z egoistycznych na altruistyczne i ich integralne połączenie z ogólnym systemem. W rezultacie człowiek staje się integralną częścią całego systemu. Zgodnie z tym, jak on łączy się z systemem, naprawiając jedno pragnienie po drugim z indywidualizmu na altruizm, on coraz bardziej odczuwa system.
Oznacza to, że on odkrywa coraz bardziej ogólny system całej rzeczywistości, podnosząc się po stopniach światów, duchowych stopni, coraz bardziej rozumiejąc i czując. To jest ujawnienie człowiekowi prawdziwej rzeczywistości, które zapewnia mu nauka Kabały.
Pytanie: Gdzie jest tutaj nagroda i gdzie kara?
Odpowiedź: Nagrodą jest wszystko, co pomaga mi naprawić jeszcze jedno pragnienie z 613-tu i dołączyć do ogólnego systemu. W ten sposób z pełnego oddzielenia przychodzę do pełnego włączenia w system, a to jest dla mnie nagrodą. Przecież mogę być teraz użytecznym elementem systemu. A kara – to odkrycie swojego odłączenia od systemu.
Pytanie: Co oznacza niebiańska kara za naruszenie przykazań, która nazywa się „karet” – dosłownie „odcięcie” od wspólnej duszy Izraela?
Odpowiedź: Oddzielenie człowieka od ogólnego systemu – jest to właśnie kara „karet”.
Pytanie: A co to znaczy „kara śmierci”? Dlaczego system daje taką karę?
Odpowiedź: Kara śmierci może być tylko nad egoistycznym pragnieniem. To jest jak człowiek, który leczy się poprzez naświetlanie, zabijające w nim rakowy guz. To znaczy kara śmierci jest nakładana na nowotwór. W ogólnym systemie nie ma takich kar, tylko w egoistycznym.
Cały system nagrody i kary odnosi się tylko do egoizmu człowieka. Egoizm może otrzymać karę a nawet karę śmierci, a człowiek przy tym zaczyna żyć jako integralna część systemu.
Ciąg dalszy nastąpi …
Z rozmów o nowym życiu, 02.02.2017