Dinozaury nie wymarły, ale stały się ludźmi, cz.1
Pytanie: Było wiele gatunków w procesie ewolucji, które po prostu zniknęły. Kula ziemska przechodziła przez różne okresy: rozwój przebiegał bardzo powoli, przez długi czas prawie bez zmian, nagle nastąpiły burzliwe zmiany i wiele gatunków zniknęło z powierzchni Ziemi.
Jeśli ewolucja jest założona w naturze, jako zaplanowany postęp w kierunku celu to, dlaczego następuje równoczesne niszczenie całych gatunków i równolegle zachodzą procesy rozwoju i niszczenia?
Odpowiedź: Nie może być jedno bez drugiego – nie ma życia bez śmierci. Znajdujemy się w procesie ewolucji, która obejmuje zarówno rozwój, jak i unicestwienie. W naturze wszystko odbywa się zgodnie z precyzyjnym, deterministycznym prawem, które popycha ją do ostatecznego celu rozwoju, jak jest napisane: „Ostateczny cel założony jest w jego początkowym zamyśle”.
Bez tego rozwój byłby niemożliwy, ponieważ konieczne jest wstępne określenie, dokąd zmierza ten rozwój i co decyduje o każdej następnej formie. Ona musi być potencjalnie założona już w poprzedniej formie i tylko się z niej realizować w praktyce. Wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane, niż widać to w naszym świecie, że mężczyzna i kobieta po prostu spotkali się i wydali na świat potomstwo.
Ale skąd oni sami się wzięli? Co sprawiło, żeby nagle się spotkali i urodzili właśnie takie dzieci? To wszystko było już pierwotnie założone w potencjale, ale ta informacja jest przed nami ukryta. Chociaż istnieją tacy „jasnowidze”, którzy są w stanie przewidzieć i ujawnić przyszłe wydarzenia.
Przecież przyszłe formy już istnieją i można je odkryć. Ale są one ukryte przed ludźmi, aby nie pozbawiać nas wolności wyboru. Wiedza o przyszłości zamieniłaby nas w roboty. I abyśmy nie wykonywali swoich działań automatycznie, przyszłość jest przed nami ukryta.
Ewolucja nie może poprawnie iść naprzód, jeśli jej nie jest znana następna forma. Ewolucja nie kieruje się jakimiś tymczasowymi warunkami, co jest lepsze a co gorsze w konkretnej sytuacji, jak przypuszczają naukowcy. Wszakże nauka ma możliwość odkrywać tylko mechaniczny, biologiczny rozwój, to znaczy to, co już zawarte jest w materiale – ale nie w potencjale, który spowodował te zmiany.
Kabała natomiast odkrywa te potencjalne przyczyny i wyjaśnia nam, dokąd będzie zmierzał rozwój i jaka będzie jego przyszła forma. A zatem, aby zrozumieć wewnętrzne mechanizmy ewolucji, konieczne jest studiowanie nauki Kabały.
I wtedy dowiemy się, dlaczego została stworzona materia tego świata, jakie formy musi przejść, materializując się z pierwotnie założonego potencjału. Kabała pozwala nam zrozumieć wszystko, co dzieje się z naszym światem i z nami: wszystko, co było i co będzie.
Zanikanie gatunków – to nie jest unicestwienie, a zmiana form. Jedne formy rodzą się, istnieją jakiś czas, żeby wygenerować z siebie bardziej rozwinięte formy. A następnie poprzednia forma kontynuuje życie wewnątrz zaawansowanej formy, która się z niej zrodziła.
I wewnątrz nas także istnieją maleńkie dinozaury. Nie ma znaczenia, że one wymarły 66 milionów lat temu, przecież w naszej pamięci zachowuje się informacja od początku pojawienia się Wszechświata, miliardy lat przed naszą erą.
Ciąg dalszy nastąpi …
Z rozmowy o nowym życiu, 12.12.2017