Pytanie: Jaka jest różnica między miłością i szacunkiem?

Odpowiedź: Szacunek – to podziw poziomu innego człowieka, a miłość – to uczucie zbliżenia z nim. To są różne rzeczy.

Pytanie: Jakie uczucia wywołuje w człowieku przebudzenie punktu w sercu?

Odpowiedź: Punkt w sercu budzi się w człowieku po tym, jak przeszedł on wszystkie etapy swojego poprzedniego rozwoju, w wielu inkarnacjach życia, to znaczy nieożywione, roślinne i zwierzęce stany.

Pytanie: Z czym można porównać pierwsze odczucie Stwórcy? Co to jest za uczucie?

Odpowiedź: Uczucie dobrego obłoku, który cię otacza.

Pytanie: Czy u początkującego może pojawić się uczucie obojętności na to, co kiedyś było interesujące i ekscytujące?

Odpowiedź: Oczywiście i to jest dość często. Dlatego zawsze mówię, że wytrwałość i cierpliwość są najbardziej niezbędnymi cechami w duchowej pracy.

Pytanie: Jak związana jest intencja i miłość?

Odpowiedź: Miłość osiąga się tylko przy prawidłowej intencji.

Z lekcji w języku rosyjskim, 13.08.2012

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi

 Pytanie: Co oznacza „miłość do Stwórcy”?

Odpowiedź: Kochać Stwórcę, z punktu widzenia Kabały oznacza osiągnąć właściwość obdarzania bliźniego na takim poziomie, gdy ty naprawdę postrzegasz doskonałość tej właściwości, która podnosi cię na najwyższy poziom napełniania twoich pragnień.

Mówiąc nawet o duchowym napełnieniu, o duchowej miłości, mówimy mimo wszystko o tym, co dzieje się w pragnieniach, dlatego że cała nasza natura jest pragnieniem rozkoszowania się.

Ale prawidłowe, absolutnie pełne napełnienie tego pragnienia może być tylko wtedy, gdy zjednoczysz w sobie wszystkie inne pragnienia, dodasz je do siebie pomimo swojego egoizmu, tj.  praktycznie osiągniesz największy, ogromny egoizm. Ale to już nie nazywa się egoizmem, dlatego że ty postępujesz wbrew tym pragnieniom, które są w każdym stanie.

Istnieją różne pragnienia. Każde z nich czuje tylko siebie. Jeśli te pragnienia będą w stanie wyjść „z siebie“ i zaczną łączyć się ze sobą nawzajem, to zaczną budować między sobą sieć sił i czuć ją jak wspólne dążenie do wspólnego napełniania. Ta sieć nazywa się właśnie „Stwórca” lub „miłość”.

Dlaczego tak się dzieje? – Dlatego, że każdy z nosicieli tych pragnień wewnątrz jest egoistą (minus). On wychodzi „z siebie“, aby napełnić wszystkich innych.

Przy tym minus pozostaje, a między sobą oni budują jeden wielki plus. A zatem w konfrontacji plusa i minusa między nimi pojawia się różnica potencjałów, nazywająca się miłością, z manifestacją całej sieci połączeń między nimi. Właśnie ona będzie w stosunku do nich manifestować się, jako Stwórca.

Innymi słowy załóżmy, że ja jestem plusem. Potrzebuję kogoś, z jakością minusa: przyjaciel, świat – nieważne kto.

Wtedy między plusem i minusem musimy stworzyć następny stan: wzajemną naturalną sprzeczność, oddalenie, nienawiść i jednocześnie siłę przyciągania, miłość. To w ujawnieniu minusa i plusa stworzonego przez nas pola, my właśnie istniejemy.

Odczuwamy go na kilku poziomach. To właśnie jest Wyższy świat, a jego napełnienie –  Stwórca.

Nauka Kabały mówi tylko o tym, dlatego że w naszym rozwoju, od stworzenia pierwszego punktu (minusa w nas), cały czas poruszamy się naprzód, aż nie osiągniemy ostatniego punktu – plusa. Ale ten plus istnieje jednocześnie z dużym minusem.

Rozwój egoizmu ma miejsce w trakcie sześciu tysięcy lat. Zaczynając od określonego stanu i dalej, coraz bardziej i bardziej jesteśmy go świadomi i zaczynamy wbrew niemu rozwijać miłość i związek między nami. Okazuje się, że z jednej strony rozwijamy egoizm w dół (niebieska linia na rys.) z drugiej strony zgodnie z tym rozwijamy plus (czerwona linia na rys.).

W rezultacie osiągamy bardzo poważne przeciwieństwo pomiędzy plusem i minusem (zielona linia na rys.), które daje nam właśnie efekt ogromnej miłości.

Przy czym, w każdnym momencie nie możemy rozwijać się w plusie, jeśli nie idziemy w minusie. Dlatego nasze postępy naprzód zawsze odbywają się, jako wzloty i upadki.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.08.2017

Kategorie: Praca duchowa

 Pytanie: Jeśli celem studiowania nauki Kabały jest odkrycie Stwórcy to, dzięki jakim instrumentom chcemy Go odkryć? Mikroorganizmy zobaczyć można przez mikroskop, gwiazdy – przez teleskop. A czym można odkryć wyższą siłę?

Odpowiedź: Wyższa siła odkrywa się wewnątrz moich relacji z przyjaciółmi, z którymi razem studiuję w jednej grupie. W takim stopniu, w jakim odnoszę się do innych z miłością, troską, życzliwością, przypisując im najważniejsze miejsce w swoim życiu, i rozwijam w sobie siłę obdarzania w stosunku do nich, odkrywam między nami sieć połączenia.

Ta sieć istnieje od samego początku. Nie tworzymy jej, a jedynie budujemy narzędzia do jej odkrycia.

Nasze połączenie już istnieje i zawsze istniało, my tylko ujawniamy je, aby wewnątrz niego poczuć przepływ sił emanacji, obdarzania i miłości, tworzących w nas odczucie Stwórcy.

Pytanie: Gdzie odkrywa się wyższa siła: w odczuciu czy w umyśle?

Odpowiedź: Najpierw wyższa siła odkrywa się w odczuciu, a następnie w umyśle.

Studia prowadzone są w oparciu o pierwotne źródła kabalistyczne i obejmują dwie części. Jedna część jest poświęcona studiowaniu struktury wszechświata, rozprzestrzenianiu się światów, parcufim, sfirot, dusz, jak wszystko było stworzone zanim człowiek znalazł się tu, w tym świecie, istniejąc w biologicznym ciele i odczuwając pragnienie odkrycia swoich korzeni, swojego źródła.

A kiedy człowiek dokonuje tego odkrycia, zaczyna je studiować, wznosząc się z dołu do góry: od samego siebie, istniejącego dzisiaj, poprzez przyjaciół w dziesiątce, aż do poznania całej drabiny duchowych stopni, to znaczy wszystkich sił, które zeszły do niego, stopniowo poznając je coraz bardziej i bardziej.

Obie części studiów: poznanie struktury wszechświata i jego stworzenia z góry w dół, a także wzniesienie z powrotem na górę z tej rzeczywistości, w której znajdujemy się dzisiaj, mają tylko jeden cel: odkryć wyższą emanującą siłę, która nazywa się – Stwórca.

Ciąg dalszy nastąpi …

Z rozmowy o nowym życiu, 20.07.2017

Kategorie: Studia Kabały

 Pytanie: Czy każdy człowiek ma punkt w sercu, czy nie?

Odpowiedź: Tak. Ale są ludzie, którzy odkryją ten punkt w sercu dopiero za 200 lat, a są tacy, którzy już dzisiaj mogą to odkryć.

Nie wiemy, kiedy punkt odkryje się, dlatego rozpowszechniamy naszą metodę, nie narzucając jej, bez żadnej presji. Kto chce, w kim to odzywa się, ten przychodzi i studiuje.

Z lekcji w języku rosyjskim, 28.08.2016

Kategorie: Praca duchowa

  Pytanie: Co to jest za szczególny okres, w którym objawia się taka wysoka dusza, jak ARI? Co wydarzyło się na świecie w tym czasie?

Odpowiedź: Naród Izraela w całej swojej historii przechodzi przez cztery wygnania i cztery wyzwolenia, które odpowiadają czterem poziomom pełnego rozwoju pragnienia (HaWaJaH).

Poziomy te zostały ustanowione już w pierwszym HaWaJaH – w czterech etapach rozprzestrzeniania się wyższego światła, aby stworzyć wspólne naczynie stworzenia. I zgodnie z tym, całe stworzenie, dowolna jej część istnieje i rozwija się zgodnie z czterema etapami HaWaJaH. Każdy świat, dowolny duchowy obiekt lub działanie zawsze zawiera HaWaJaH – od najmniejszej cząstki, aż do skali całego stworzenia.

Dlatego ludzkość w tym materialnym świecie, który jest konsekwencją duchowego korzenia, rozwijała się również według stopni HaWaJaH. Z tego powodu były cztery wygnania i trzy wyzwolenia i teraz znajdujemy się na progu ostatniego wyzwolenia.

ARI reprezentuje koniec ostatniego, czwartego wygnania i początek wyzwolenia. I dlatego, kiedy odkryła się jego dusza, ona mogła pojąć cały system i dzięki swoim wyjaśnieniem w tym świecie, dać wielu ludziom możliwość osiągnięcia duchowego poznania, przyciągnięcia światła poprzez ich dusze. Zaczął to Baal Szem Tow i kontynuowali wszyscy kabaliści po nim, aż do Baal HaSulama i Rabasza.

ARI dał wszystkim metodę nauki Kabały na czwartym, ostatnim poziomie. Po ARI, Baal HaSulam przystosował tę metodę dla naszego pokolenia, ale w istocie jest to metoda ARI.

ARI żył na granicy między zakończeniem czwartego wygnania i początkiem ostatniego wyzwolenia. Jest to bardzo szczególny okres, który miał miejsce w XVI wieku. Ale procesy duchowe nie realizują się w świecie materialnym natychmiast, ale rozwijają się stopniowo, zgodnie z rozwojem świateł i pragnień, co wymaga czasu. I dlatego to może rozciągać się przez wiele lat, aż się rozkryje.

Wszakże pragnienia powinny rozwijać się etapami, do wiedzy, odczucia, realizacji, przyciągając światło według swojego swobodnego wyboru. Proces ten włącza wiele etapów, przez które nie można przeskoczyć.

Człowiek musi rozwinąć uczucia i rozum, umiejętność działania przeciwko swojej naturze, zjednoczyć się z innymi, co jest zawsze przeciwne jego egoizmowi, wyjaśnić całe swoje rozbicie. A to nie jest łatwe i dlatego potrzebowało to czasu, jak widzimy, od ARI do Baal HaSulama.

Jeszcze raw Chaim Vital – pierwszy i można powiedzieć jedyny uczeń, który zrozumiał metodę ARI, pisze w przedmowie do „Sefer Akdamot” o tym, jak on siedział w strapieniu i rozpaczy z faktu, że nie przychodzi Mesjasz. I to jeszcze w 16 wieku. Chociaż był on wielkim kabalistą a mimo to czekał i miał nadzieję.

Jest oczywiste, że jest to bardzo długotrwały proces, ale każde pokolenie dodaje do tego samego przedsięwzięcia, dodaje do tego, co odkrył ARI.

Mamy zaszczyt kontynuować rozpowszechnianie metody ARI i Baal HaSulama i ich książek. Kto wie, być może będzie potrzebne jeszcze jedno pokolenie, aby zakończyć tę pracę. Ale miejmy nadzieję, że uda nam się w pełni zakończyć naprawę całego świata.

Z lekcji w dniu pamięci ARI, 05.08.2016

Kategorie: Praca duchowa, Rozpowszechnianie metody

 Pytanie: Od czego rozpocząć drogę duszy, życie duchowe?

Odpowiedź: Od wirtualnych lub stacjonarnych studiów na naszych kursach. A potem, rozpoczynając postęp w procesie studiowania, poczujesz, że jest ci potrzebna grupa.

Pytanie: Dlaczego pewny Pan jest, że bez grupy nie można rozwijać się? Spotkałem wielu ludzi, którzy twierdzą, że z powodzeniem praktykują Kabałę bez grupy. Nawet Baal HaSulam nie pisał o tym, przecież on nigdy nie miał grupy.

Odpowiedź: O potrzebie grupy napisane jest w tysiącach artykułów, przy czym wcale nie współczesnych kabalistów. Oni pisali o grupie na przestrzeni wielu wieków i do tego bardzo wyraźnie. Po prostu nie jesteś zaznajomiony z materiałami źródłowymi, wymyślasz coś własnego i myślisz, że to jest Kabała.

Pytanie: Rabasz miał jednego nauczyciela – swojego ojca, Baal HaSulama. Jaka droga do Stwórcy jest  krótsza: w grupie, gdzie jest optymalna liczba dziesięciu osób, czy jeden-na-jeden z mądrym nauczycielem?

Odpowiedź: Baal HaSulama miał grupę uczniów, wśród których był Rabasz. A następnie również Rabasz organizował grupę, w której ja się uczyłem i inni uczniowie.

Po jakimś czasie, po rozpoczęciu nauki u Rabasza spytałem go, co jest mi potrzebne do dalszego postępu, i on odpowiedział: „Nie pomoże ci nic, konieczne jest, aby zebrać grupę”.

Rzecz w tym, że jego grupa składała się z kilku starszych mężczyzn, z którymi on uczył się jeszcze u Baal HaSulama. Ta grupa nie była dla mnie. Dlatego zacząłem organizować młodych ludzi i dawać im lekcje. Tak została utworzona nowa grupa.

Niemożliwe jest studiowanie Kabały bez grupy. Bez niej nic nie zrozumiesz, a już na pewno nic nie osiągniesz!

Z lekcji w języku rosyjskim, 30.10.2016

Kategorie: Nauka Kabały, Praca duchowa

  Pytanie: Taka właściwość człowieka jak sumienie – to wskaźnik tego, że człowiek w jakimś stopniu jest naprawiony?

Odpowiedź: Z punktu widzenia Kabały żadne sumienie nie istnieje. Wszystko zbudowane jest tylko na wstydzie. Mówiąc: „Gdzie jest twoje sumienie?”, chcemy powiedzieć: „Ja ci nie wstyd?!”.

Pytanie: Jak reagować na to, że właśnie bliscy ludzie często nas obrażają i sprawiają nam ból? Jak radzić sobie z emocjami, z silnymi uczuciami? Czy w odpowiedzi należy obrażać się?

Odpowiedź: Przełącz się na Stwórcę. Nikt ci nie sprawia bólu, oprócz Niego, ale On działa poprzez bliskich.

Pytanie: Jaka jest najważniejsza właściwość duchowego postępu?

Odpowiedź: Najważniejszą właściwością duchowego postępu jest wytrwałość i cierpliwość.

Pytanie: Jak Pan sobie radzi ze zmianami nastroju?

Odpowiedź: Trzymam się za jedyny cel w życiu – nie tracić więzi ze Stwórcą. Dlatego wszystkie moje nastroje i stany oceniam jako jeszcze większy rozwój wokół tego związku.

Pytanie: Czy uczucia zależą od duchowych upadków i wzlotów?

Odpowiedź: Duchowe upadki i wzloty pomagają prawidłowo sformować nasze uczucia. Przecież jeśli w upadku odczuwam gorycz, słabość, to jednocześnie z tym odczuwam radość, dlatego że z upadku odczuwam już przedsmak, jaki będzie mój wzlot, wzniesienie. Dlatego jedno wpływa na drugie, ale nie formuje samego uczucia.

Pytanie: Studiuję Kabałę, i moja żona czeka, kiedy nastąpią zewnętrzne zmiany: ja stanę się ustępliwy, dobry, spokojniejszy. Czy tak się stanie? Czy mój rozwój nie jest związany z moim zewnętrznym emocjonalnym stanem?

Odpowiedź: Powiedz żonie, że wkrótce to się wydarzy.

Z lekcji w języku rosyjskim, 13.08.2012

Kategorie: Praca duchowa, Pytania&Odpowiedzi