Pytanie: Czym jest dusza?

Odpowiedź: Stwórca stworzył stworzenie, które przedstawia sobą pragnienie otrzymywać przyjemność. Sam Stwórca – to światło, które stworzyło pragnienie otrzymywać.

Stan, kiedy światło lub Stwórca napełnia to pragnienie i sam znajduje się w nim, nazywa się „Świat Nieskończoności“. A samo napełnienie nazywa się „światło” lub „Stwórca”.

Następnie miało miejsce rozbicie tego pragnienia na mnóstwo indywidualnych pragnień. Umowna liczba tych pragnień – to 600 tysięcy.

Ponieważ one wszystkie rozbiły się, to w każdym z nich istnieje maleńka porcja światła.

Taki stan nazywa się „poszczególna dusza„. Ale to nie jest dusza, a tylko punkt duszy, w którym niczego nie możemy poczuć, oprócz dążenia powrotu do przeszłego, doskonałego stanu, w którym wszystkie części są ze sobą połączone i przedstawiają sobą jedną jedyną duszę. Ona jest jedna dla wszystkich.

Teraz musimy połączyć te części, to znaczy zorganizować między nami zamknięty system, który przedstawia sobą określony fragment duszy.

Czym różni się część od fragmetu? Część duszy – jest to punkt w sercu, który dąży do powrotu do pełnej duszy. A fragment duszy – to złączenie w dziesiątkę, minimalną część wspólnej duszy, która może funkcjonować jak cała dusza.

Ponieważ cała dusza składa się z dziesięciu sfirot, to można wydzielić z niej części, które również będą pracować tak, jak całość, tylko na mniejszą skalę. I jeśli zaczniemy łączyć te części między sobą, to wymiar będzie się powiększał.

Ale w zasadzie wszystkie prawa, które odkrywamy w dziesiątce będą takie same, jak i dla wspólnej duszy, tylko w zmniejszonej formie, ponieważ nie będą one tak widoczne, nie będą tak uwypuklone.

Naszym zadaniem jest utworzyć dziesiątkę z ludzi, z których każdy jest częścią duszy, to znaczy punktem w sercu. Dziesięć punktów połączonych razem nazywa się „fragment”, a suma fragmentów nazywa się „cała dusza”.

Pytanie: Dusza – jest to pragnienie otrzymywać?

Odpowiedź: Pragnienie otrzymywać przyjemność – to jest materiał duszy, ale jeszcze nie dusza.

Dlatego, aby zrozumieć, gdzie się znajdujemy, musimy osiągnąć właściwość stanu, zwanego „dusza”. Jest to właściwość obdarzania, wzajemnego połączenia, wyjścia z siebie. Dlatego wszystkie przykłady i ćwiczenia są oparte na tym, aby osiągnąć maksymalne połączenie między sobą.

Pytanie: Czy to znaczy, że fragment można już nazwać duszą?

Odpowiedź: Tak. To jest tak samo, gdy patrzysz gołym okiem na maleńki fragment jakiegoś obrazu, a następnie, przyłączając do niego inne fragmenty, inne części duszy, coraz więcej, postrzegasz obraz w ogólnej formie, jak gdybyś patrzył na niego przez lornetkę.

Zbierając wszystkie dusze razem, otrzymujesz już bardziej pełny obraz i widzisz te właściwości, których wcześniej, być może nie zauważyłeś, ponieważ ze względu na małą skalę, one były ukryte.

Na przykład, jeśli będziemy rozpatrywać ogólną mapę, to co można tam zobaczyć? Być może jakieś miasteczko w postaci punktu. Następnie powiększasz skalę i widzisz nazwę miasta. Jeszcze bardziej powiększasz i widzisz jego ulice. I tak dalej. Tak samo tutaj.

To znaczy, że nigdzie z naszej dziesiątki nie odchodzimy. Dzięki przyłączeniu do niej innych dziesiątek zaczynamy rozróżniać w tej duszy coraz większe właściwości, zależności i prawa.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.11.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Wspólna dusza "Adam"

 Pytanie: Jakie są korzyści z rozwijania duchowości ludzi, jeśli i tak mogą otrzymać maksymalną przyjemność w materialnym świecie?

Odpowiedź: Jeśli mogą, niech tak żyją jak jest. Stwórca stopniowo rozwija egoistyczne organy zmysłów człowieka, dopóki nie dojdzie on do świadomości, że jego istnienie jest nieważne, tymczasowe, skończone i jest pozbawione sensu.

Kabała nie zwraca się do ludzi, którzy na razie jeszcze napełniają się materialnymi przyjemnościami. Przeciwnie! Przez wiele lat kabaliści ukrywali ją tak długo, dopóki nie doszliśmy do powszechnego kryzysu, który w naszych czasach dopiero zaczyna się poważnie rozwijać.

On prowadzi nas do stanu, w którym będziemy musieli odpowiedzieć na pytanie o sens życia. Bez tego nikt nie zechce istnieć: albo ty mi odpowiesz na to pytanie, albo ja się zabiję.

Człowiek tak bardzo poczuje skończoność, ograniczenie, marność wszystkich przemijających ziemskich napełnień, że nie zechce niczego, nawet jeśli przed nim zajaśnieje ogromna przyjemność.

Dlaczego ludzie dostają depresji i zażywają narkotyki? Dlatego, że nie chcą mieć do czynienia z pustką i z napełnieniem i znowu z pustką i napełnieniem. Nie widzą w tym ostatecznego sensu. Lepiej wstrzyknąć sobie coś i wyłączyć się.

Urośli, ale nie jak małe dziecko, które bez przerwy napełnia się wszelkiego rodzaju złudzeniami. Dlatego doszliśmy do stanu, kiedy Kabała zaczyna odkrywać się ludzkości.

Z lekcji w języku rosyjskim, 21.02.2016

Kategorie: Rozpowszechnianie metody, Sens życia

 Replika: Naukowcy odkryli „piętę achillesową” raka. Odkryli, jak walczyć z nim z pomocą układu immunologicznego, który rozpoznaje i niszczy guz nowotworowy.

Odpowiedź: Rak – to system, który wyszedł spod kontroli. Ponieważ w zasadzie wszystkie nasze komórki mogą stać się nowotworowe.

Rzecz w tym, że każda komórka i wchłania, i wydala. Pochłania wszystko, co jest jej potrzebne do własnego funkcjonowania. Ale dlaczego ona funkcjonuje? Dlatego, aby podtrzymywać cały system organizmu.

Jej głównym zadaniem jest pracować dla innych, a dla siebie otrzymywać tylko to, co jest jej potrzebne, do utrzymania swojej egzystencji dla dobra innych. W ten sposób pracuje każdy żywy system, z wyjątkiem samego człowieka, oprócz naszej głowy.

W związku z tym, jeśli zaczynamy myśleć wyłącznie o sobie, to nasz system powolutku zaczyna „sugerować się”naszymi myślami i pragnieniami i w taki sposób na komórkowym poziomie wzbudza się taki sam program, kiedy system zaczyna pożerać wszystko dla siebie, nie oddając nic innym. Na tym polega zasada powstawania nowotworu.

Ludzkość jest guzem nowotworowym na ciele Ziemi. Spójrzcie, jak piękna jest nasza planeta! A to, co dzieje się na Ziemi, na nieożywionym, roślinnym i zwierzęcym poziomie, kiedy wszystko pożera wszystko – to tylko dlatego, że wszystko pochodzi od ludzkiego poziomu.

I to jest napisane w Torze. Jak tylko Adam zgrzeszył, wszyscy natychmiast zaczęli pożerać się nawzajem. A wcześniej wszystko było w harmonii.

Właśnie wtedy zaczął się rozprzestrzeniać nowotwór. W rezultacie ludzkość pożera sama siebie.

Pytanie: Jeśli weźmiemy to jako podstawę, to czy możemy znaleźć lekarstwo na raka?

Odpowiedź: Oczywiście! Ale nie na tym poziomie istnienia. Każdy problem można rozwiązać na wyższym poziomie! Stamtąd schodzi sygnał – wskazujący na niższy poziom. Dlatego musimy rozwiązać problem w naszym umyśle i w naszych stosunkach między sobą.

Jak tylko relacje między ludźmi staną się wzajemne, dobre i połączymy się w jeden dobry system, to wszystkie systemy, znajdujące się pod naszym sercem i rozumem, stopniowo wrócą do normy i wszystko na Ziemi się uspokoi. I „wilk będzie pasł się z owcą, a mały chłopiec będzie ich prowadził”, i wszystko będzie w harmonii.

Z programu TV „Nowości z Michaelem Laitmanem”, 09.03.2016

Kategorie: Nowości, Rozwój egoizmu, Zdrowie

 Pytanie: Co to jest „ja” człowieka?

Odpowiedź: „Ja” człowieka – to jest jego punkt w sercu, to jest początkowe dążenie do wyższego korzenia, do zrozumienia sensu życia.

Te pragnienia, z którymi człowiek się rodzi, nie są częścią jego „ja”, dlatego że są to zwierzęce pragnienia, które dążą jedynie do napełnienia siebie. A to nie jest sensem życia, dlatego że wszystkie zwierzęce pragnienia umierją razem z ciałem fizycznym.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.11.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Sens życia

 Pytanie: Co to jest rozbicie duszy? Jak ona może się rozbić? Czy jest to podobne do odczucia rozbitego serca?

Odpowiedź: Rozbita dusza – to stan, kiedy jedno ogromne stworzenie nagle rozpadło się na drobne części, nie czujące wzajemnego związku.

Właśnie to dzisiaj przedstawia sobą cała ludzkość. Ona nie czuje się wzajemnie związaną,  zależną, nie czuje, że jest częścią jednej jedynej całości, jak komórki naszego ciała. W tym jest nasz problem.

Celem Stwórcy jest podganiać nas naprzód takimi wydarzeniami, które zmusiłyby ludzi do poczucia konieczność połączenia się między sobą i dojścia do zjednoczenia, w jedną wspólną duszę.

A na razie każdy z nas istnieje albo jako jej fragment, albo jako punkt, nie odczuwając swojego stanu we wspólnej duszy, czuje tylko życie w zwierzęcym ciele.

Z lekcji w języku rosyjskim, 06.11.2016

Kategorie: Dusza i ciało, Wspólna dusza "Adam"

 Komentarz: Nie chcę zadawać pytania, po prostu chcę powiedzieć: żyj, żyj długo, jest Pan bardzo potrzebny światu, jest Pan mi bardzo potrzebny. Dziękuję!

Odpowiedź: Bardzo się cieszę, ale rzecz w tym, że ty także powinieneś stać się bardzo potrzebny światu. Każdy z nas jest jemu konieczny. Ale należy starać się być dla całego świata przewodnikiem wyższej wiedzy, przecież każdy z was ma już do tego określone aspiracje. Rozwijajcie je i razem osiągniemy cel.

Z lekcji w języku rosyjskim, 30.10.2016

Kategorie: Rozpowszechnianie metody